Straks! Straks!

Straks! Straks!
Ik spreek je later.
Ik bel je later.
Ik zie je later.
We gaan straks wandelen.
Ik vertel je later hoe ik me voel.
Later weet je hoeveel je voor me betekent.
Later, misschien hou ik van je en vergeet ik je
misschien ... Alles bewaren voor later en vergeten
dat ′′ later ′′ niet van ons is!
Dat de mensen ′′ later ′′ misschien niet meer bij ons zijn.
Dat ′′ later ′′ we ze misschien niet meer horen, zien ze niet.
Dat de kinderen ′′ later ′′ geen kinderen meer zijn, en dat de ouders slechts een herinnering zijn.
Dat ′′ later ′′ de dag verandert in nacht, de nacht in machteloosheid, de glimlach in pijn en het leven in herinnering.
'' LATER, ZAL TE LATER ZIJN.
Wees nu