My Life , My Blog

Verder van de wereld weg elke dag een beetje dichter naar de hemel toe Elke dag een treetje

Vandaag  is de dag, hij komt maar één keer, morgen dan is het vandaag al niet meer. Niet zeuren, geniet van het leven, het mag, maar doe het vandaag, want vandaag is de dag.

Alles is  heimwee wolken en water alles is heimwee naar vroeger – naar later vroeger is over later – een ster gisteren is oud en morgen nog ver

Geluk is geen kathedraal, misschien een klein kapelletje. Geen kermis luid en kolossaal, misschien een carrouselletje. Geluk is geen zomer van smetteloos blauw, maar nu en dan een zonnetje. Geluk dat is geen zeppelin, ‘t is hooguit ‘n ballonnetje.

hij schreef een klein gedichtje het had niet veel om handen maar het had iets van een lichtje dat in het donker brandde

Ga nooit weg zonder te groeten, Ga nooit weg zonder zoen. Als je het noodlot zult ontmoeten, Kun je het nooit meer doen. Ga nooit weg zonder te praten, Dat doet een hart zo’n pijn. Wat je 's morgens hebt verlaten, Kan er 's avonds niet meer zijn...

‘k Heb voor de dood al meer dan eens een lief gedicht geschreven ik neem hem wel eens op m’n schoot hij hoort zo bij het leven ik weet hoe bang ik was als kind wat heb ik ‘m geknepen hij was m’n vijand, nu mijn vrind nu heb ik hem begrepen hij heeft mij zijn geheim verteld en zo ben ik m’n angst ontgroeid voor mij is hij een open veld waar hemelhoog het voorjaar bloeit

Ik heb gehuild, gelachen en gevochten Ik lag in warme bermen en in gladde bochten Ik hief het glas, het viel in duizend scherven Ik wist de grijze hemel Toch weer blauw te verven Ben blijven pogen Al verbranden al mijn schepen Ik heb gebaald, gefaald En heb hem vaak geknepen Er was applaus en ik werd heftig uitgefloten Maar als ik ga dan zeg ik Dank U Ik heb genoten

als ik de bomen zie gemaakt van hetzelfde leven maar dan met stam en tak en twijgen als ik de bomen zie dan luister ‘k altijd even naar hun fantastisch zwijgen ik heb de storm zien komen hij sloeg ze half kapot verstild zag ik ze dromen of dansen, zomerzot ik zag hun angstig beven in donker en in licht en zie mijn eigen leven in hun verweerd gezicht

Als de liefde niet bestond Zullen ze stilstaan, de rivieren En de vogels en de dieren Als de liefde niet bestond Als de liefde niet bestond Zou het strand de zee verlaten Ze hebben niets meer te bepraten Als de liefde niet bestond Als de liefde niet bestond Zou de maan niet langer lichten Geen dichter zou meer dichten Als de liefde niet bestond Nergens zouden bloemen staan En de aarde zou verkleuren Overal gesloten deuren En de klok zou niet meer slaan Als de liefde niet bestond Dan was de hele vrijerij bedorven De wereld was gauw uitgestoven Als de liefde niet bestond Als de liefde niet bestond Zou de zon niet langer stralen De wind zou niet meer ademhalen Als de liefde niet bestond Geen appel zou meer rijpen Zoals eens in het paradijs Als wij elkaar niet meer begrijpen Dan is de wereld koud als ijs Ik zou sterven van de kou En m'n adem zou bevriezen Als ik je liefde zou verliezen Er is geen liefde zonder jou

de bomen komen uit de grond en uit hun stam de twijgen en ied'reen vindt het heel gewoon dat zij weer bladeren krijgen we zien ze vallen op de grond en dan opnieuw weer groeien zo heeft de aarde ons geleerd dat ál wat sterft zal bloeien

Sterven doe je niet ineens,  maar af en toe een beetje   en alle beetjes die je stierf,  ’t is vreemd, maar die vergeet je, het is je dikwijls zelfs ontgaan, je zegt ik ben wat moe, maar op een keer dan ben je aan je laatste beetje toe.

Als je echt van iemand houdt,  Iemand alles toevertrouwt, Een die echt weet wie je bent, Ook je zwakke plekken kent, Die je bijstaat en vergeeft,  En die ‘naast’ en ‘ in’ je leeft, Dan voel je pas wat leven is, En dat liefde geven is. – Toon Hermans

Mama is het woord waar het leven mee begint mama is het woord dat hoort bij ieder kind een woord om zacht te zeggen niet om luid te schreeuwen het hoeft niets uit te leggen en gaat door alle eeuwen mama is het woord waar de mensheid mee begint mama is een ander woord voor liefde. Een gedicht van  Toon Hermans

  Er moeten mensen zijn die zonnen aansteken, voordat de wereld verregent. Mensen die zomervliegers oplaten als het ijzig wintert, en die confetti strooien tussen de sneeuwvlokken. Die mensen moeten er zijn. Er moeten mensen zijn die aan de uitgang van het kerkhof ijsjes verkopen, en op de puinhopen mondharmonika spelen. Er moeten mensen zijn, die op hun stoelen gaan staan, om sterren op te hangen in de mist. Die lente maken van gevallen bladeren, en van gevallen schaduw, licht. Er moeten mensen zijn, die ons verwarmen en die in een wolkeloze hemel toch in de wolken zijn zo hoog ze springen touwtje langs de regenboog als iemand heeft gezegd: kom maar in mijn armen Bij dat soort mensen wil ik horen Die op het tuinfeest in de regen BLIJVEN dansen ook als de muzikanten al naar huis zijn gegaan Er moeten mensen zijn die op het grijze asfalt in grote witte letters LIEFDE verven Mensen die namen kerven in een boom vol rijpe vruchten omdat er zoveel anderen zijn die voor de vlinders vluch...

Mama Mama is het woord waar het leven mee begint mama is het woord dat hoort bij ieder kind   een woord om zacht te zeggen niet om luid te schreeuwen het hoeft niets uit te leggen en gaat door alle eeuwen   mama is het woord waar de mensheid mee begint mama is een ander woord voor liefde.

Waar je ook bent Ik zou het niet weten Niet in afstand of tijd meten Maar ik heb je bij me Diep in mij Daarom ben je zo dichtbij

Ik heb het leven lief, de mensen en de dieren De zeeën en rivieren, ik heb het leven lief Ik heb het leven lief, de bergen en de dalen De warme zonnestralen, ik heb het leven lief

Verder van de wereld weg elke dag een beetje dichter naar de hemel toe Elke dag een treetje

Omdat er liefde is bestaat er geen voorbij in alle eeuwigheid ben jij.