My Life , My Blog

  Ramón Arroyo is een man die in Bilbao (Baskenland, ten noorden van Spanje) woont. Zijn vrouw Inma werkt als CEO in een belangrijk bedrijf met vrienden en werkpartners als Mario.  Maar zijn dagelijks leven eindigt wanneer hij op een dag wakker wordt en merkt dat hij kortstondig verlamd is en niet meer uit bed kan opstaan.  Inma en Ramón proberen te weten wat er gebeurt en gaan naar het ziekenhuis, waar de onthulling niet erger kan zijn: Ramón krijgt de diagnose multiple sclerose, een spierdegeneratie die geleidelijk elke beweging van zijn lichaam stopt, waardoor hij de rest in een rolstoel zit. van zijn leven.  Inma begint een behandeling in het ziekenhuis om de symptomen te minimaliseren, waar hij andere patiënten ontmoet met een verder gevorderd stadium van de ziekte. Inma heeft haar eigen problemen vanwege haar vader Manolo, die heeft geprobeerd zelfmoord te plegen in zijn landhuis waar hij alleen woont na de dood. dood van zijn vrouw en Inma's moeder.  Door Manolo naar de stad

  In liefdevolle herinnering aan Jayson  13 juni 2015 27 november 2023 Afscheid nemen van je beste vriend , die een lijdensweg niet heeft verdiend. Het blijft moeilijk  en het doet vreselijk veel pijn, Toch zal zijn dankbaarheid voor altijd jouw deel zijn. Lief en leed hebben jullie samen gedeeld, samen gelopen en ook gespeeld. Dag in dag uit trouw aan je zijde, dit grote verlies was niet te vermijden. Maar wees sterk voor je grote vriend, Hij had dit einde nu wel verdiend. Vaarwel en droom nu zacht, Ik denk aan jou terug met een lieve glimlach..... Liefs van je mensen Oma Xxx Gedicht voor mijn dochter, heel veel sterkte gewenst Xxx

STILLE ARMOEDE Het doet verdriet De stille armoede die men niet ziet Men durft zich niet te uiten Nee, het blijft binnen en het komt niet naar buiten Maar als je erover blijft zwijgen Hoe kun je dan hulp krijgen Schamen hoef je je niet Ik wou dat men dit voor zichzelf inziet Ik weet het is zwaar Maar er zijn mensen die helpen, echt waar. Schrijver: Thea Boerrigter, 24-03-2014 Bron: http:// www.gedichten .nl/schrijver/Thea+Boerrigter ________________________________________ Ik ga zo kijken waar de uitdeelkastjes zijn...... _________________________________________ Update: Ik heb er 1 gevonden maar ik durfde er niet heen te lopen om te kijken of er wat voedsel is wat ik kan gebruiken. Ik ga zo voor voorlopig mijn laatste bakje sla eten en een half schnitzel. Ik vraag me af hoelang het duurt voordat je maag is verkleind en dat je de honger niet meer voelt. Ik heb net de voorraadkast na gekeken en ik kan ruim 3 weken eten daarvan, mijn vlees geef ik verder aan mijn hondje. Tis moeilijk

Beste dochter , Met deze brief wil ik mijn gedachten en gevoelens aan jou overdragen in de hoop dat je dit ooit zult lezen. Het is niet makkelijk maar ik probeer het toch te omschrijven wat ik voor je voel en hoeveel ik van je hou. De afgelopen jaren waren voor mij de zwaarste in mijn leven, ze zullen nog zwaarder worden als ik bedenk dat het misschien bij jou echt over is. Het lukt mij niet om te beschrijven, ik kan niet geloven dat het over is, naar jaren samen, hoe jij tot dit besluit kwam om eerst mij en daarna je zusje te verwijderen uit je leven. Ik 10 jaar geleden en je zusje 5 jaar geleden....alleen zij heeft helemaal geen reden van opgaaf gekregen waarom ze moest verdwijnen uit jullie levens.... Natuurlijk wil ik graag dat het weer goed komt. Ik wil niets liever. Ik wil vechten voor mijn dochters, de vraag is alleen: krijg ik een kans? Alleen jij weet het antwoord. Mijn warmte, geborgenheid en liefde heb ik je volop mogen geven tot je 23ste levensjaar , je was lief , soms keih

Durf jij niet meer de deur uit omdat je bang bent voor een ongelukje? Of vind jij het lastig om bij een winkel of horecagelegenheid te vragen om naar het toilet te gaan terwijl je echt moet? Coloplast , MS Vereniging Nederland Nationaal MS Fonds Jong & MS hebben de krachten gebundeld door het beschikbaar stellen van een gratis gepersonaliseerde MS toiletpas, zodat mensen met MS zich niet belemmerd voelen en weer de dingen kunnen doen die ze willen doen. Heb je MS? Vraag dan hier jouw gratis gepersonaliseerde toiletpas aan: https://coloplast.fra1.qualtrics.com/.../SV_3xwb6QuiEROanbg

Ze is mooi van buiten Ze heeft de uitstraling van een zelfverzekerde vrouw Mensen lachen naar haar Omdat ze Open-Minded is, Omdat ze zo mooi is.. Ze is mooi van binnen Ze heeft een eigen mening En weet wat ze kan Ze is aardig en betrouwbaar Mensen houden van haar Om wie ze is Ze heeft haar leven opgebouwd Met familie, dierbaren en vrienden om zich heen Iedereen kent haar Iedereen adoreert haar En zij adoreert iedereen Maar alleen zij En haar dierbaren weten Dat ze zo ziek is Zal ze oud worden? Elke dag leven in onzekerheid Wat valt morgen uit? Niks, een armspier Of misschien mijn hart? Ze heeft al Multiple Sclerose zolang ze zich kan herinneren Een geheim van haar Waar ze altijd mee moet leven Ze is zo mooi Maar tegelijk zó kwetsbaar Want dit geheim, Kan haar einde betekenen Het einde Van wat een perfect leven lijkt [maar niemand leeft een perfect leven Ook al lijkt dat zo af en toe, Iedereen heeft gebreken Iedereen heeft zijn/haar problemen..

Elke dag veranderd het leven Geluk, verdriet Meestal om het even Je hebt gezond, gelukkig ,zaai en vertrouwd Een gevoel van zekerheid Op dingen waarvan je houd Maar elke dag verandert het leven Zonder controle moet je toekijken Hoe stukjes geluk worden weggegeven De zekerheid ontnomen Het vertrouwen in mijn lichaam gebroken Maar elke dag verandert het leven Het worden andere dingen Misschien niet beter Maar ik zal er om gaan geven Want elke dagen veranderd het leven en wat vandaag niet kan Wordt me morgen misschien gegeven  

Wandel, ren, zwem, rol of fiets 50 kilometer in mei en zamel geld in voor MS-onderzoek. Samen of alleen, en waar of wanneer je maar wilt. Klik hier om je te registreren : Help mee !

  Je kwam zomaar bij mij binnen zonder te kloppen op mijn deur zonder je voor te stellen liet jij me verbaasd staan zonder me te waarschuwen nam je mijn verwachtingen weg je bent inmiddels overal elke stap die ik zet laat jij je voelen van top tot teen gooi je mijn bewegingsvrijheid aan diggelen je bent een kleine  stof maar laat zoveel vragen achter waarom bij mij waarom verniel je mij ben ik zo slecht in jouw ogen/ Ik heb maar één leven die wil ik niet met jou delen laat me met rust!   Bauke Liefers

ik loop en sla mijn hakje om ik voel me nu zo stom had beter mijn gympjes aan daarmee kan ik ver gaan ik ben een ijdeltuit, ik weet het wel schoonheid is voor mij van tel ik heb graag een mooie outfit en liefst de nieuwste snit ik krijg zin in koffie en gebak in een tea-room, op mijn gemak een tafeltje dicht bij het raam mensjes kijken, die komen en gaan een overweldigend loom gevoel ik hou me vast aan mijn stoel mijn vingers willen niet meer mee mijn benen zeggen precies ‘ nee’ wat zou dit toch kunnen zijn voor de rest voel ik me fijn koorts of wat verkouden, griep een virus in t’verschiet? ik ga naar huis, veilig oord op de sofa, niemand die me stoort mijn benen voelen zwaar aan ik wou dat dit gevoel weg zou gaan de loomheid blijft, de benen stram het duurt nu wel heel lang zo kan het niet verder duren het begint mijn leven te verzuren het verdict is gevallen, ik heb MS weet niet echt wat het is kramp in handen, slepende voet dat is wat MS met mij doet de ziekte sluimert in mij

Het lopen verging moeizaam en zwaar. Elke stap leek wel een uur dan wel een jaar Ze was geboren met de ziekte m.s Haar leven werd moeizamere haar leven werd een les Naarmate ze ouder werd werd het haar zwaar Het vergde veel van haar hart dat was klaar De vermoeidheid van haar lijf was groot Maar ze bleef optimistisch en wilde niet dood Het werken in de vrije sector dat ging niet meer Haar hele lijf deed er van zeer Ne werkt ze aangepast en beschermd de schat Maar de wilskracht doet mij wel wat.  

 

Mijn kind is een kanjer, ondanks haar ziekte MS, geeft ze de moed niet op! Ik ben trots op je !  

Kleuren als verdriet. Watervallen als tranen. Stilte die schreeuwt. Verdriet als oceanen. Pijn zonder plaats. licht als geschreeuw. Stil zonder stiltes. Ieder uur een eeuw. Verstopt zo zichtbaar. Klein naar groot. Geschreeuw in mijn lichaam. Dit wordt mijn dood.

Leven is een bouwwerk met de ervaring als fondering het geluk als de steen de conversatie als het raam de liefde als de deur en jij als bewoner  

Lief Zo lief Leven zo lief Het leven zo lief Heb het leven zo lief Ik heb het leven zo lief

Gewerkt als helpende hand En toen werd ik ziek En stond ik plotseling aan de andere kant Ik begrijp nu zoveel meer Hulpvragen, het doet zeer Mijn lichaam voelen falen Moe pijn en dubbelzien Mijn levensdoelen niet meer kunnen halen Maar ondanks alles denk ik positief Ik leef mijn leven En tot het eind Heb ik het lief

Ik heb last van niet bestaande gevoelens. En hoe omschrijf je iets wat niet bestaat. Een gevoel waar zelfs nog nooit een woord voor is gemaakt. Tintelingen, naalden, vuur, doofheid en soms alles door elkaar. Het is een niet uit te leggen gevoel en onzichtbaar. Het kan zo hevig zijn als pijn. Maar ook doof en tintelend. Eigenlijk alles, behalve fijn. Ik wou dat er een woord voor was. Om het uit te kunnen leggen. Zodat je in een keer zo snappen wat ik bedoel. Met dit vervelende kloten gevoel.  

ik wil niet. voelen wat ik voel. ik wil niet. denken wat ik denk. Ik wil niet. ziek zijn zoals ik ben. Ik wil niet. missen wat ik mis. omdat het leven. nog veel te mooi is  

Als de woorden in mijn hoofd mijn mond niet meer gemakkelijk verlaten Heb dan wat geduld met mij, Ik wil graag met je praten Alleen alles gaat wat trager Ik ben nog wie Ik ben, alleen nog vager Als de bewegingen die ik wil maken wat onhandig zijn Denk dan niet ik moet hem helpen, Dat vind ik niet fijn Al zijn er soms ook dagen dat je weinig merkt Soms kan ik de wereld aan en soms ben ik beperkt Ik snap dat jij niet alles snapt en dat hoeft ook niet Maar ik hoop dat je nog altijd de mens achter mijn MS ziet