Op de dag dat ik sterf
OP DE DAG DAT IK STERF...
Op de dag dat ik sterf zal er veel gebeuren.
Er zal veel veranderen.
De wereld zal druk zijn.
Op de dag dat ik sterf, worden alle belangrijke afspraken die ik heb gemaakt onbeheerd achtergelaten.
De vele plannen die ik nog moest voltooien, blijven voor altijd ongedaan gemaakt.
De kalender die zoveel van mijn dagen beheerste, zal nu voor mij niet meer relevant zijn.
Alle materiƫle dingen die ik zo achterna heb gezeten, bewaakt en gekoesterd, zullen aan anderen worden overgelaten om voor te zorgen of om weg te gooien.
De woorden van mijn critici die me zo zwaar hebben belast, zullen niet meer prikken of boeien. Ze zullen me niet kunnen aanraken.
De argumenten die ik hier meende te hebben gewonnen, zullen me niet van dienst zijn of me geen voldoening of troost bieden.
Al mijn luidruchtige inkomende meldingen en sms'jes en oproepen blijven onbeantwoord. Hun grote urgentie zal tot bedaren worden gebracht.
Mijn vele zeurende spijt zal allemaal berusten bij het verleden, waar ze sowieso altijd hadden moeten zijn.
Elke oppervlakkige zorg over mijn lichaam waar ik ooit aan gewerkt heb; over mijn taille, haarlijn of fronslijnen, zal verdwijnen.
Mijn zorgvuldig gemaakte afbeelding, die ik zo hard heb gewerkt om vorm te geven voor anderen hier, wordt hoe dan ook aan hen overgelaten om te voltooien.
De uitstekende reputatie waar ik ooit zo hard mee worstelde om te behouden, zal me weinig meer zorgen baren.
Alle kleine en grote angsten die me elke nacht de slaap ontnamen, zullen machteloos worden gemaakt.
De diepe en torenhoge mysteries over leven en dood die mijn geest zo hebben verteerd, zullen eindelijk worden opgehelderd op een manier die ze nooit eerder hadden kunnen zijn toen ik leefde.
Deze dingen zullen zeker allemaal waar zijn op de dag dat ik sterf.
Maar voor zover er die dag zal gebeuren, zal er nog Ć©Ć©n ding gebeuren.
Op de dag dat ik sterf, zullen de weinige mensen die me echt kennen en echt van me houden diep rouwen.
Ze zullen een leegte voelen.
Ze zullen zich bedrogen voelen.
Ze zullen zich er niet klaar voor voelen.
Ze zullen het gevoel hebben dat ook een deel van hen is overleden.
En op die dag willen ze vooral meer tijd met mij doorbrengen.
Ik weet dit van degenen die ik liefheb en waar ik om rouw.
Nu ik dit weet, zal ik, zolang ik nog leef, proberen te onthouden dat mijn tijd met hen eindig en vluchtig is en dus erg kostbaar — en ik zal mijn best doen om er geen seconde van te verspillen.
Ik zal proberen geen moment van onschatbare waarde te verspillen door me zorgen te maken over alle andere dingen die zullen gebeuren op de dag dat ik sterf, want veel van die dingen zijn niet mijn zorg of ik heb er geen controle over.
Vrienden, die andere dingen kunnen je op een verraderlijke manier ervan weerhouden om te leven zoals je leeft; strijden om je aandacht, strijden om je genegenheid.
Ze beroven je van de vreugde van dit onherhaalbare, onbedwingbare, steeds verdampende Nu met degenen die van je houden en het alleen maar met je willen delen.
Mis de kans niet om met ze te dansen zolang het nog kan.
Het is makkelijk om zoveel daglicht te verspillen in de dagen voordat je sterft.
Laat je leven niet elke dag stelen door alles waarvan je denkt dat het belangrijk is, want op de dag dat je sterft, zal veel ervan gewoon niet gebeuren.
Ja, op een dag zullen jij en ik sterven.
Maar voordat die dag komt: laten we leven.
Auteur|John Pavlovitz
Artiest|Bettina Baldassari
Op de dag dat ik sterf zal er veel gebeuren.
Er zal veel veranderen.
De wereld zal druk zijn.
Op de dag dat ik sterf, worden alle belangrijke afspraken die ik heb gemaakt onbeheerd achtergelaten.
De vele plannen die ik nog moest voltooien, blijven voor altijd ongedaan gemaakt.
De kalender die zoveel van mijn dagen beheerste, zal nu voor mij niet meer relevant zijn.
Alle materiƫle dingen die ik zo achterna heb gezeten, bewaakt en gekoesterd, zullen aan anderen worden overgelaten om voor te zorgen of om weg te gooien.
De woorden van mijn critici die me zo zwaar hebben belast, zullen niet meer prikken of boeien. Ze zullen me niet kunnen aanraken.
De argumenten die ik hier meende te hebben gewonnen, zullen me niet van dienst zijn of me geen voldoening of troost bieden.
Al mijn luidruchtige inkomende meldingen en sms'jes en oproepen blijven onbeantwoord. Hun grote urgentie zal tot bedaren worden gebracht.
Mijn vele zeurende spijt zal allemaal berusten bij het verleden, waar ze sowieso altijd hadden moeten zijn.
Elke oppervlakkige zorg over mijn lichaam waar ik ooit aan gewerkt heb; over mijn taille, haarlijn of fronslijnen, zal verdwijnen.
Mijn zorgvuldig gemaakte afbeelding, die ik zo hard heb gewerkt om vorm te geven voor anderen hier, wordt hoe dan ook aan hen overgelaten om te voltooien.
De uitstekende reputatie waar ik ooit zo hard mee worstelde om te behouden, zal me weinig meer zorgen baren.
Alle kleine en grote angsten die me elke nacht de slaap ontnamen, zullen machteloos worden gemaakt.
De diepe en torenhoge mysteries over leven en dood die mijn geest zo hebben verteerd, zullen eindelijk worden opgehelderd op een manier die ze nooit eerder hadden kunnen zijn toen ik leefde.
Deze dingen zullen zeker allemaal waar zijn op de dag dat ik sterf.
Maar voor zover er die dag zal gebeuren, zal er nog Ć©Ć©n ding gebeuren.
Op de dag dat ik sterf, zullen de weinige mensen die me echt kennen en echt van me houden diep rouwen.
Ze zullen een leegte voelen.
Ze zullen zich bedrogen voelen.
Ze zullen zich er niet klaar voor voelen.
Ze zullen het gevoel hebben dat ook een deel van hen is overleden.
En op die dag willen ze vooral meer tijd met mij doorbrengen.
Ik weet dit van degenen die ik liefheb en waar ik om rouw.
Nu ik dit weet, zal ik, zolang ik nog leef, proberen te onthouden dat mijn tijd met hen eindig en vluchtig is en dus erg kostbaar — en ik zal mijn best doen om er geen seconde van te verspillen.
Ik zal proberen geen moment van onschatbare waarde te verspillen door me zorgen te maken over alle andere dingen die zullen gebeuren op de dag dat ik sterf, want veel van die dingen zijn niet mijn zorg of ik heb er geen controle over.
Vrienden, die andere dingen kunnen je op een verraderlijke manier ervan weerhouden om te leven zoals je leeft; strijden om je aandacht, strijden om je genegenheid.
Ze beroven je van de vreugde van dit onherhaalbare, onbedwingbare, steeds verdampende Nu met degenen die van je houden en het alleen maar met je willen delen.
Mis de kans niet om met ze te dansen zolang het nog kan.
Het is makkelijk om zoveel daglicht te verspillen in de dagen voordat je sterft.
Laat je leven niet elke dag stelen door alles waarvan je denkt dat het belangrijk is, want op de dag dat je sterft, zal veel ervan gewoon niet gebeuren.
Ja, op een dag zullen jij en ik sterven.
Maar voordat die dag komt: laten we leven.
Auteur|John Pavlovitz Artiest|Bettina Baldassari
Reacties
Een reactie posten