My Life , My Blog

" Are you Tokkie to me? " zou Robert De Niro zeggen. Dit is het verhaal van Gerrie en Hanna Tokkie, de eerste realitysterren van Nederland. In 2003 verwerven ze plotseling bekendheid door televisiecamera's toe te laten in hun dagelijks leven. Een documentaire over de impact van hun plotselinge roem en de gevolgen ervan. Met deze documentaire wil de familie bewijzen dat ze meer zijn dan de negatieve beelden die in het verleden zijn gecreëerd. Vader Gerrie is ernstig ziek en wil nu hij dat nog kan afrekenen met het stigma. Ook voor zijn kleinkinderen, de nieuwe generatie. “Trots wezen op elkaar”, daar gaat het hem om. De meeste Nederlanders kennen de naam Tokkie wel, al is het tegenwoordig vooral een scheldwoord voor asociale mensen. Velen weten niet dat het woord ontstaan is door de realityserie over de familie Tokkie. Destijds  waren ze wel echt een asofamilie , veel overlast in de buurt veroorzaakt. Zouden uit hun huurhuis gezet worden. Dat was ook de reden van de serie

  Paleis voor Volksvlijt aan het Frederiksplein gezien vanaf de Hoge Sluis / Amstel Hotel, 1899. Het Paleis opende haar deuren in 1864 en werd in 1929 verwoest door een brand. Tegenwoordig staat op de plek de Nederlandsche Bank. Fotograaf S. Herz / Stadsarchief Amsterdam.

  Judas is een Nederlandse serie van 11 afleveringen (seizoen 1 en 2 samen). Het vertelt het verhaal van een Nederlandse crimineel en zijn gezin. De serie is gebaseerd op het boek van Astrid Holleeder, de zus van Willem. Het is een verhaal over de Amsterdamse criminele onderwereld en over de gevolgen voor de familie van Willem. Na eerst het eeste deel van het boek gelezen te hebben, nu tijd voor de serie. En ik moet zeggen een krachtige serie. Veel passages die ook in het boek voorkomen dus herkenbaar. Net als het boek kent de serie twee verhaallijnen. Het eerste speelt zich af in het heden, met het afluisteren en kluisverklaringen van Astrid Holleerder. Daarnaast gaan we via flashbacks terug in de tijd, en jonge familie Holleerder, de Heinekenontvoering, de aanslagen op Cor van Hout en ga zo maar door. Op deze manier wordt er een compleet plaatje gevormd van Wim Holleerder, Astrid en de rest van de familie. De rol van Astrid wordt sterk neer gezet, prima rol van Rifka Lodeizen. De rol

  1922 | Luchtfoto Paleis voor Volksvlijt. Het paleis werd in 1864 geopend voor publiek en was in eerste instantie bedoeld voor tentoonstellingen en diende uiteindelijk als vermaakcentrum. Op 18 april 1929 werd het paleis verwoest door een brand. Alleen de galerij bleef deels bespaard en een werd in 1960 gesloopt voor de bouw van de Nederlandse Bank. Foto is in eigendom van Rijksvoorlichtingsdienst/fotograaf KLM

  Dit is het Verenigingsgebouw van de joodse zangvereniging Oefening Baart Kunst, die onder leiding stond van dirigent Aron Berlijn (1817-1870). Diamantbewerkers met een passie voor cultuur hebben de bouw mogelijk gemaakt. De grote zaal met ruim 1000 stoelen werd gebruikt voor muziekuitvoeringen, feesten en synagogediensten. Het neo-classicistische gebouw diende tevens als podium voor socialistische manifestaties. Sinds 1999 is het Verzetsmuseum hier gevestigd. Fotograaf onbekend.

  Het Huis met de Hoofden Keizersgracht 123 De onverschrokken dienstmaagd: Op een voorjaarsavond in de 17de eeuw is het dienstmeisje Elsje alleen thuis in het grote huis aan de Keizersgracht 123. Ze zit op de onderverdieping te breien als ze plotseling wordt opgeschrikt door een vreemd geluid. Elsje pakt een brandende kaars en gaat op onderzoek uit. Het geluid leidt haar naar de kelder, waar ze rovers een klein raampje ziet openbreken. De kaars waait uit, maar in het donker weet zij een handzame bijl te vinden waarmee ze zich achter het venster posteert. Zij hoort het gebrom van zware mannenstemmen: een woeste kerel "met ruwen baard" wringt zich naar binnen. "Stil, ik weet al het goud en zilver te vinden, ik zal jullie helpen maar ik moet ook mijn deel hebben", fluistert Elsje de indringer toe. Aangemoedigd door deze woorden komt hij verder door het raampje gekropen, totdat zij met een fikse slag van de bijl zijn kop van zijn romp slaat. Ook de overige vijf bandiete

Cornelia Arens (geboortedatum onbekend, datum van professie 6 juli 1621 - 14 oktober 1654) leefde als begijn in het begijnhof van Amsterdam en is daar ook begraven. Tijdens haar leven besloten haar ouders zich te bekeren tot het protestantisme. Als  boetedoening hiervoor verzocht zij in haar laatste wilsbeschikking om in de goot op het Begijnhof te worden begraven. Volgens de overlevering werd dit niet gehonoreerd en werd zij toch in de kerk begraven. De volgende ochtend echter zou haar kist in de goot hebben gestaan. Dit herhaalde zich tot drie keer toe. Men besloot toen om haar op 2 mei 1655 toch maar in de goot te begraven. In de straat langs de Engelse kerk is de grafzerk nog terug te vinden en in de gemetselde rand is een kleine herinneringssteen aanwezig. Elk jaar op 2 mei wordt haar graf nog altijd versierd met bloemen, variërend van viooltjes tot vergeet-mij-nietjes.

  Het Lloyd Hotel is een hotelgebouw in het Oostelijk Havengebied van Amsterdam dat in 1939 in gebruik werd genomen voor de opvang van Joodse vluchtelingen uit Duitsland. Vanaf de Februaristaking in 1941 werd het gebouw door de Duitsers gebruikt als gevangenis onder de naam Huis van Bewaring III voor kortgestraften en preventief gedetineerden. Later werd het een Jeugdgevangenis en tegenwoordig is het een luxe hotel !! Fotograaf onbekend.

  Pakjesavond in Amsterdam, 1665. Het werk is geschilderd door Jan Steen. Centraal staat de jongste dochter van het gezin die zich kennelijk het afgelopen jaar goed gedragen heeft en daarvoor wordt beloond met een pop en andere geschenken. Haar oudere broertje staat huilend naast haar, want zijn schoen is leeg gebleven. Hij wordt uitgelachen door een ander broertje. Op de achtergrond staat de grootmoeder die mogelijk toch nog troost heeft voor de huilende jongen in de vorm van een verborgen cadeau. De moeder toont belangstelling voor de geschenken van haar jonge dochter. De vader van het gezin ziet glimlachend het hele tafereel aan. Het Sint-Nicolaasfeest is een schilderij van de Nederlandse kunstschilder Jan Steen. Steen schilderde het 82 x 70,5 cm grote werk, uitgevoerd in olieverf op doek, tussen 1665 en 1668. Het bevindt zich in het Rijksmuseum Amsterdam.

  Hannah Goslar met haar beste vriendin Anne Frank (links) op het Merwedeplein, Amsterdam. Hannah Elisabeth Pick-Goslar is gisteren op 93-jarige leeftijd overleden in Jeruzalem. Na de machtsovername in Duitsland door de nazi's emigreerde het gezin naar Amsterdam. Daar leerde ze Anne kennen. De in Duitsland geboren Goslar zat op dezelfde school. Ze werd door haar vriendin ook wel Hanneli genoemd. In juni 1943 werd Goslar samen met haar vader, grootouders en jongere zus Gabi door de Gestapo gearresteerd en naar concentratiekamp Bergen-Belsen gedeporteerd. Daar ontmoette zij haar vriendin nog één keer. Dat gebeurde in februari 1945, vlak voordat Anne overleed. Goslar overleefde de oorlog. Zij werd verpleegkundige en trouwde met Walter Pinchas-Pick. Het paar had drie kinderen, elf kleinkinderen en meer dan twintig achterkleinkinderen. De Nederlandse film Mijn beste vriendin Anne Frank, die op Netflix te zien is, is gebaseerd op het verhaal dat Goslar na de Tweede Wereldoorlog heeft ver

De laatste rallyauto's rijden van de gierpont af en zijn aan de start van de 112 Km lange etappe Nijmegen-Amsterdam begonnen. In het midden de schipbrug met op de achtergrond de St. Augustinuskerk en de St. Stevenskerk. ( Zwart-wit foto Regionaal Archief Nijmegen )

  Exact 30 jaar geleden stortte de Boeing 747 van El Al neer op de flats Groeneveen en Klein-Kruitberg in de Bijlmer, daarbij kwamen er 43 mensen om het leven. Mijn vakantie moeder uit mijn jeugd woonde daar. Ik was in paniek toen ik het hoorde via de TV, en opgelucht toen ze eindelijk de telefoon opnam...

Art deco sauna, Herengracht 115A, Amsterdam, Netherlands . The iconic institution is decorated in an Art Deco style. The interior, part of Paris’ Au Bon Marché department store, was saved from demolition and relocated to Amsterdam. The department store was built in 1920 and the 1970’s renovation of the of the famous store destined the interior to be sent to scrap. The interior was once part of the Parisian department store Au Bon Marché, but during a major renovation in the 1970s, the original furnishings were saved and transported to Sauna Deco where they found a new home.

  Per paard door de Jordaan op de autoloze zondag, 4 november 1973. De Nederlandse overheid probeerde tijdens de oliecrisis van begin jaren zeventig het olie/benzinegebruik te beperken door autoloze zondagen in te stellen. Sinds 2001 is er in Nederland de Regeling autoloze zondag bij olieschaarste bij besluit van de Minister van Economische Zaken tijdelijk in werking treedt. Fotograaf Rob Mierenet / National Archief.

Kleine GartmanPlantsoen . Niet veel mensen weten dit, maar op een aantal plekken onder het Amsterdamse wegdek lopen de grachten door. Veel oude grachten zijn gedempt, maar op sommige plekken is het water 'overkluist': er is wegdek overheen gelegd. Dit is onder meer het geval op het Kleine-Gartmanplantsoen bij het Leidseplein. Op de foto zien we de Lijnbaansgracht bij het Leidseplein zoals het er tot 1914 uitzag: dit is tegenwoordig het Kleine-Gartmanplantsoen. Foto van Jacob Olie uit 1896.

  De   brand in Hotel Polen   vond plaats op 9 mei 1977. Bij de ramp brandde een hotel in het centrum van Amsterdam tot op de grond toe af. Hierbij vielen 33 doden en raakten 21 mensen zwaargewond. Het was de dodelijkste brand in Nederland sinds de Tweede Wereldoorlog. Het hotel bevond zich tussen de Kalverstraat en het Rokin, nabij Madame Tussaud. Op deze plek werd na de brand het Rokin Plaza gebouwd (1981-83), waar de Papenbroekssteeg doorheen loopt. ACHTERGROND Het hotel dankte zijn naam aan een Poolse zakenman die rond 1500 op de plaats van het latere hotel woonde. Aan het eind van de 18e eeuw werd in de Kalverstraat een bar geopend met de naam 'Het Poolsche Koffiehuis' die naar hem verwees. Rond 1891 draaide de zaak zo goed, dat tot uitbreiding werd overgegaan. Het pand aan de achterkant, gelegen aan het Rokin, werd aangekocht en op de bovenste verdiepingen werd een hotel gerealiseerd. Het pand aan het Rokin was van de hand van architect Eduard Cuypers,[1] die ook het gebo

  De fotograaf (naam onbekend) laat een treffend beeld zien van de armoede destijds en het verval van deze straat met hoofdzakelijk onbewoonbaar verklaarde woningen die blijkbaar toch bewoond werden. Beeldbank Amsterdam geeft aan dat de foto dateert van september 1925. Op Wikipedia valt te lezen (letterlijk overgenomen): “In de jaren twintig werd de verkrotte buurt gesaneerd door de gemeente. De huizen tussen de Batavierstraat en de Uilenburgerachterstraat werden gesloopt. Op Uilenburg werden in 1910 al 368 van de 861 woningen onbewoonbaar verklaard. De volkrijkheid in de Joodenbuurt is op sommige plaatsen zo groot, ieder plekje, tot op de vliering toe, met zoo veele menschen bezet, de onbescheidenheid van veelen dier natie in dergelyke huizen, was van dien aart, dat alle de wijkmeesters niet hebben durven instaan, dat er aldaar ook niet enkele menschen, kinders vooral, over het hoofd zyn gezien geworden. Twee derde (20.000) van de joodse inwoners van de stad leefde in armoede. Er woon

  Leidseplein In navolging van Nazi-Duitsland werd ook in Nederland de Jodenster ingevoerd. De ster moest duidelijk zichtbaar worden aangebracht, zoals bij deze joodse Amsterdammer die in mei 1942 over het Leidseplein fietst. Joden vanaf de leeftijd van zes jaar, die zich buitenshuis vertoonden, werden verplicht de gele Davidster, waarop het woord ‘Jood’ stond, op hun kleding te dragen. Ter inlevering van een textielpunt en vier cent per exemplaar konden sterren worden aangeschaft bij centrale verkooppunten in het stadsdeel. Kort na deze foto-opname moesten de Joden hun fiets inleveren op last van de bezetter. Het is een van de vele Duitse maatregelen om de mobiliteit van Joden te beperken en zo hun isolement te vergroten. Fotograaf onbekend Amsterdam archief

  Joodse mannen worden opgepakt tijdens de eerste Amsterdamse razzia op 22 en 23 februari 1941. De verontwaardiging over de razzia is groot onder de Nederlandse bevolking. Amsterdamse arbeiders zien in deze actie een concrete aanleiding om in opstand te komen tegen de bezetter. De Duitsers zijn op 25 februari 1941 volledig verrast door de staking waaraan tienduizenden mensen meedoen. Op de tweede dag, als de staking zich al heeft uitgebreid naar andere plaatsen, gaan ordetroepen de straat op en schieten met scherp. Er vallen minstens negen doden en meer dan twintig gewonden. De Duitsers beëindigen de staking met harde hand en nemen talloze stakers gevangen. Een aantal van hen wordt doodgeschoten. De Februaristaking wordt jaarlijks herdacht op 25 februari bij het beeld van de Dokwerker op het Jonas Daniël Meijerplein. Foto is gemaakt door een Duitse soldaat / tekst NOS.

WEESPERSTRAAT Net als de Valkenburgerstraat was de Weesperstraat vroeger een smalle straat met woonhuizen, winkels en cafés. Maar in tegenstelling tot de Valkenburgerstraat waar nog een paar oorspronkelijke huizen overeind staan, is van de oude Weesperstraat geen enkele originele baksteen blijven staan. In de jaren '70 gingen alle huizen tegen de vlakte voor de bouw van de ondergrondse metro. Bovenop het metrotracé werd een vierbaans autoweg gelegd die precies op de plek van de oude huizen loopt. Op de foto: de Weesperstraat hoek Nieuwe Keizersgracht gezien richting het Waterlooplein rond 1950.