My Life , My Blog

  Lief kind, Ja, ik weet het, je kent mij niet, maar ik ben je oma. Het heeft mij veel verdriet gedaan dat ik je niet ken. Dat betekent natuurlijk dat jij mij ook niet kent. Je moeder heeft besloten je bij mij weg te houden. Ik heb me diepbedroefd gevoeld en talloze tranen vergoten. Toen ik geen tranen meer had, besloot ik het los te laten en mijn leven voort te zetten met de mensen die van mij houden en mij geluk schenken. Ik denk en hoop dat er een dag komt waarop je wilt weten wie je grootmoeder is. Misschien leef ik nog, misschien ook niet Weet dan dat de deur voor je openstaat. Ik ben altijd blij je te leren kennen en te weten dat je een kleinkind van mij bent. Dagboek van een gebroken vrouw Afbeelding van: Mateja Marinko

Lieve Pinky, Dank je voor jouw houden van Zoals alleen een dier dat kan Nooit meer jouw pootjes om me heen Geen lieve kopjes tegen mijn been Dank je wel lief kattenkind Dat je mij zo hebt bemind. Mijn kleine vriendje op vier poten Ik heb echt van je genoten Rust maar lieve schat Je hebt het zwaar gehad Je was echt een super lieve kat,  Met een hart van goud Ik zal jou echt niet meer vergeten En ooit dan komen we elkaar weer tegen Ik zal je knuffelen en omarmen Deze gedachte blijft mijn hart verwarmen... Ik zal je missen ouwe spinnerd 💖💖 Geboren op 5 Mei 2005 Overleden op 29 Maart 2024

  IK heb thuis een mooi fotolijstje aan de muur hangen waarin ik tekening van mijn kleindochter bewaar. Al 11 1/2 jaar komen er geen nieuwe bij. Wel doe ik er zelf af en toe een kusje geven aan mijn dierbare tekening die ik van haar heb met de kleine handjes, waarop ik bijvoorbeeld zeg hoe erg ik het vind dat ik nooit meer tekeningen zal maken met TS en hoe erg ik haar mis. Ik hou heel erg van creativiteit en het was iets wat ik graag met haar deed. Kon alleen nooit de tekeningen mee nemen want die scheurde ze heel erg enthousiast kapot. Ik heb er maar 1 en dat is de mooiste tekening van de hele wereld... TS is nu 13 en tot mijn grote verdriet heb ik geen idee hoe ze er nu uitziet en wat haar bezighoudt. Het verschil tussen 2 en 13 jaar is natuurlijk groot. We hadden een bijzondere band, voor mij is ze het liefste meisje van de wereld. IK hoop met dat ze graag bij haar wilde wonen. Daarom zorg ik dat ik in ieder geval vindbaar blijf via social media. Als ze wil kan ze met me in conta

 I k ben oma van mijn enige eigen kleinkind, dit is wat ons voor altijd verbindt Beetje mijn genen, mijn Dna, mijn bloed. Heel oneerlijk, dat ik zelf ook wordt beboet. Dat papa en mama geen geld meer kregen is oma bij het grof vuil gezet. Soms ben ik kwaad maar altijd ook verdrietig en machteloos. kan niet begrijpen hoe ze voor dit gedrag kon kiezen. Het is niet mijn schuld. Dagelijks voel ik het gemis, de pijn... Nog steeds, na 11 jaar blijft mijn deur open staan, In de hoop dat de moeder van mijn kleinkind, mijn kleinkind naar binnen laat gaan...

VERDRIET In de diepten van verdriet vinden we vaak de hoogten van spirituele groei. Verdriet is als een donkere nacht waarin de sterren van onze ziel scherper schijnen. Het is in onze tranen dat we de zaden van begrip, compassie en vergeving planten. Laat verdriet je niet breken, maar laat het je transformeren. Laat het je herinneren aan de kostbaarheid van het leven en de onmetelijke kracht van liefde. In het verdriet is er een stille wijsheid, een diep inzicht dat ons verbindt met het universum en herinnert aan de eeuwige cyclus van opstanding en vernieuwing. Sta stil bij je verdriet, omarm het met mededogen, en je zult ontdekken dat het je uiteindelijk zal leiden naar innerlijke vrede en verlichting."... Bron: Zielsgelukkig.

Zou zo graag eens een flink potje willen huilen, maar dat lukt me niet meer..... Ben ik hard geworden......? NEE, dat niet! Kan gewoon niet meer huilen ook vandaag niet op mijn dochters verjaardag, heb al m'n tranen de eerste paar jaar vergoten..... Wat zou ik graag even om het hoekje willen kijken of het goed met haar gaat maar weet zelfs niet meer haar huisnummer waar ze woont... Zal blij zijn als de dag voorbij is, zoveel herinneringen aan de dag dat ze geboren werd, hoe blij en gelukkig we waren, hoe ontzettend gewenst ze was. En nu... Nu níks!

Kwam onlangs foto's tegen van mijn dochter als peuter en jong meisje... dit nam me even terug naar een tijd waarin het goed ging. Vervolgens moest ik ze, snel opbergen omdat de pijn en het verlangen binnen kwamen drijven en me naar een plek trok waar ik niet meer wil zijn. Mijn dochter wordt morgen 34 jaar. Heb haar al twaalf jaar niet meer gezien of gehoord. Ben verder gegaan, meestal gaat het goed behalve als de foto's van betere tijden binnensluipen... om me te herinneren aan wat ooit was én wat ik nooit meer zal terug komen  of ooit nog terug zal krijgen... Ik ben inmiddels de hoop verloren, maar ik huil nog regelmatig om haar en om mijn kleindochter die waarschijnlijk niet weet dat ik besta... En toch denk ik terug aan de dag dat ze geboren werd, het heeft 18 uur geduurd voordat de bevalling eindelijk ten einde kwam en ik mijn dochter vast mocht houden... Voelde me zo gelukkig en niet wetende wat me nog allemaal te wachten stond..... Ik heb toen zo gehuild en wist niet dat

Lief kleinkind, Zal ik het je ooit kunnen vertellen? Dat ik heel graag contact met je wil. Maar dat het niet mogelijk is. Zal ik je ooit kunnen zeggen dat ik zielsveel van je houd? En dat die liefde voor jou dwars tegen jouw gedachten ingaan, dat ik niets met jou te maken wil hebben? Dat je niet de moeite waard bent om voor te vechten? Lief kleinkind heb je mijn kleur ogen? Mijn inplant van je haar? Herken je dingen van jou in mij? Mijn karakter, iets van mijn genen? Lief kleinkind als ik een opa en oma zie fietsen of wandelen, dan kruip ik weg in een hoekje van mijn hart. Dan maak ik me onzichtbaar. Want het is toch niet normaal dat ik oma, maar geen oma ben? Het hoort toch zo dat gezinnen bij elkaar blijven. Ik zwijg en draag een stil verdriet. Maar zal ik je dat ooit kunnen vertellen? Oma Xxx

  In liefdevolle herinnering aan Jayson  13 juni 2015 27 november 2023 Afscheid nemen van je beste vriend , die een lijdensweg niet heeft verdiend. Het blijft moeilijk  en het doet vreselijk veel pijn, Toch zal zijn dankbaarheid voor altijd jouw deel zijn. Lief en leed hebben jullie samen gedeeld, samen gelopen en ook gespeeld. Dag in dag uit trouw aan je zijde, dit grote verlies was niet te vermijden. Maar wees sterk voor je grote vriend, Hij had dit einde nu wel verdiend. Vaarwel en droom nu zacht, Ik denk aan jou terug met een lieve glimlach..... Liefs van je mensen Oma Xxx Gedicht voor mijn dochter, heel veel sterkte gewenst Xxx

VANDAAG mocht ik een foto zien.... Een mooi meisje dat stoer de lens inkijkt. Zonnebril op haar hoofd en de step in haar handen. Klaar om te gaan steppen. Ze moet daar een jaar of 8 op zijn, inmiddels is ze al 13 en waarschijnlijk zit ze nu op de hoge school. Ik slik een keer en zie mijn kleinkind. Mijn toekomst met haar stopte toen ze 2 jaar was. Dag meisje, een groet van oma uit het verleden. Ik blijf hopen dat er ooit nog toekomst voor ons samen is.

STILLE ARMOEDE Het doet verdriet De stille armoede die men niet ziet Men durft zich niet te uiten Nee, het blijft binnen en het komt niet naar buiten Maar als je erover blijft zwijgen Hoe kun je dan hulp krijgen Schamen hoef je je niet Ik wou dat men dit voor zichzelf inziet Ik weet het is zwaar Maar er zijn mensen die helpen, echt waar. Schrijver: Thea Boerrigter, 24-03-2014 Bron: http:// www.gedichten .nl/schrijver/Thea+Boerrigter ________________________________________ Ik ga zo kijken waar de uitdeelkastjes zijn...... _________________________________________ Update: Ik heb er 1 gevonden maar ik durfde er niet heen te lopen om te kijken of er wat voedsel is wat ik kan gebruiken. Ik ga zo voor voorlopig mijn laatste bakje sla eten en een half schnitzel. Ik vraag me af hoelang het duurt voordat je maag is verkleind en dat je de honger niet meer voelt. Ik heb net de voorraadkast na gekeken en ik kan ruim 3 weken eten daarvan, mijn vlees geef ik verder aan mijn hondje. Tis moeilijk

Mijn dochter heeft voor haar dochter, mijn kleinkind, de familiegeschiedenis herschreven...... op een andere manier kon ze voor haar denk ik niet verklaren wat ze heeft gedaan. Ik was doodverklaard, woonde in de hemel en was blijkbaar vandaar weer verhuisd naar Lelystad... Dat vertelde mijn jongste dochter toen ze daar voor het laatst was.. Dat is ook alweer 5 jaar geleden...

Beste dochter , Met deze brief wil ik mijn gedachten en gevoelens aan jou overdragen in de hoop dat je dit ooit zult lezen. Het is niet makkelijk maar ik probeer het toch te omschrijven wat ik voor je voel en hoeveel ik van je hou. De afgelopen jaren waren voor mij de zwaarste in mijn leven, ze zullen nog zwaarder worden als ik bedenk dat het misschien bij jou echt over is. Het lukt mij niet om te beschrijven, ik kan niet geloven dat het over is, naar jaren samen, hoe jij tot dit besluit kwam om eerst mij en daarna je zusje te verwijderen uit je leven. Ik 10 jaar geleden en je zusje 5 jaar geleden....alleen zij heeft helemaal geen reden van opgaaf gekregen waarom ze moest verdwijnen uit jullie levens.... Natuurlijk wil ik graag dat het weer goed komt. Ik wil niets liever. Ik wil vechten voor mijn dochters, de vraag is alleen: krijg ik een kans? Alleen jij weet het antwoord. Mijn warmte, geborgenheid en liefde heb ik je volop mogen geven tot je 23ste levensjaar , je was lief , soms keih

Je wordt aan de kant geschoven, hoe jij je voelt, zal diegene die dit veroorzaakt heeft, een worst wezen. Verpletterd ben je, radeloos, machteloos, wat nu? Hoe nu verder? Dagenlang weet je niet wat te doen, om van de nachten maar niet te spreken, een ware kwel worden die, en duren eindeloos lang. Weken, maanden, jaren gaan voorbij, totdat je bij jezelf denkt, ik moet orde op zaken gaan stellen, want stel dat? Ook ik heb niet het eeuwige leven. Je gaat je inlezen op internet over onterven, hoe erg is dat??? Maar je hebt geen keuze, je moet wel, keuzes maken, keuzes die je nooit voor mogelijk had kunnen houden, want eens was je kind toch je alles? Maar na wat er allemaal gebeurt is, en je kind je kind niet meer wilt zijn, wordt het tijd voor een andere aanpak. En deze oma weet hoe ontzettend verdrietig deze laatste keuze is, want je ziet de naam van je kind bij de notaris op papier staan, zet er een handtekening onder en later thuis denk je, WAT HEB IK GEDAAN??? Maar in feite had ik gee

Hoe ontzettend pijnlijk is het om kleinkinderen niet te mogen zien. Dit OMA BLOGT. geeft wel aan hoeveel pijn en verdriet er overal is. Hoe erg iets ook is geweest, wat er ook voor fouten zijn gemaakt... níemand verdiend zoveel leed. Begrijp ook niet waar het goed voor is, het leven is al zo kort. Waarom altijd die eeuwige boosheid en ruzie? Waar zit je gevoel als je daar niet overheen kunt stappen. Kan er niet bij, dat je eigen kinderen die je onder mijn hart heb gedragen, met alle liefde hebt grootgebracht, je zó een trap in je rug kunnen geven en je zo niks meer met je te maken willen hebben. Alles is te bepraten en te vergeven lijkt mij? Vergeten is een andere term... Dat vooral kleinkinderen en de grootouders daar dan de dupe van worden, vind ik in en in triest. Pak een kleinkind de grootouders niet af! In deze moderne tijd van social media, skype, video-bellen is er zoveel mogelijk om het contact tussen kleinkinderen en grootouders te kunnen behouden. Waarom houden de ouders d

  Het is al laat, en ik wil wel slapen Maar dit houdt een plekje bezet in m'n hoofd Ik ben op zoek, m'n gedachten verraden M'n eigen gevoel, misschien heb jij dat ook Wachten tot de nacht weer dag wordt Geen reactie, ook een antwoord Sluit m'n ogen voor ik bang word Hier is alles stil Ik gaf je een stukje, een stukje van mij Je zou het bewaren, maar maakte het kwijt Je hebt het gebroken, dat stukje van mij Je kon het niet laten, heb je eigenlijk spijt? Van vertrouwen naar verraden Blijf ik achter met de schaamte Je hebt het gebroken, dat stukje van mij Je zou het bewaren, maar ik raakte alles kwijt Er is een litteken achtergelaten En met de pijn laat je mij in de steek Ik heb het gevoel dat ze over me praten Ik ga ze voorbij, maar ze kijken nog steeds Wachten tot de dag weer nacht wordt Geen reactie, ook een antwoord Sluit m'n ogen, want de angst komt Maak het even stil Ik gaf je een stukje, een stukje van mij Je zou het bewaren, maar maakte het kwijt Je hebt het ge

Ik dacht vroeger dat iedereen gelukkig maken me de vervulling en vreugde zou geven waar ik op gehoopt had. Maar eerlijk gezegd, dat deed het nooit. Ik liet mensen over me heen lopen en ik deed alles om de vrede te bewaren en iedereen tevreden te stellen... Behalve ikzelf. Hoeveel ik ook deed om anderen te plezieren, ik voelde me altijd leeg aan het eind van de dag. Nou ik ben klaar met al die onzin. Ik sluit dat hoofdstuk af en verbrand het boek in plaats daarvan. Ik ben het zat om degene te zijn waar mensen overal overheen lopen en respectloos zijn. Ik ga niet voor iedereen zorgen behalve voor mezelf. Ik kies ervoor om een lijn in het zand te trekken, mijn leven te veranderen en iedereen te weerhouden om over me heen te lopen. Het is allang te laat, maar ik kom voor mezelf op, leg mijn ruggengraat waar het altijd heeft gehoord en ik ben van mijn deurmat-gedachte af. Dus aan al die mensen die denken dat ze misbruik van me blijven maken en mijn gevoelens negeren, dit is jullie wake up c

Hey, how are you? Did you see the news today? It's been getting crazy But it's always been that way Are you holding up? And do you turn off your TV When it makes you worry Before you fall asleep? Don't let it bring you down Don't let it bring you down Just see what tomorrow brings Don't let it bring you down Don't let it bring you down Make it a memory Make it a memory I know it's quiet And the days are dragging on Do you go outside? Life is lighter in the sun And just live it up Buy yourself a new guitar A couple melodies Will get you pretty far Don't let it bring you down Don't let it bring you down Just see what tomorrow brings Don't let it bring you down Don't let it bring you down Make it a memory Make it a memory Make it brighter than it's ever been before Make it brighter than it's ever been before Brighter than it's ever been before Make it brighter than it's ever been Make it brighter than it's ever been before Do

NIJMEGEN - Het Nijmeegse college werkt met pijn in het hart mee aan de sloop van twee historische paviljoens in Kinderdorp Neerbosch. Ggz-instelling Parnassia, die eigenaar is van vijf van de paviljoens, moet dringend nieuwbouw plegen om haar zorg naar hedendaagse standaarden te kunnen verlenen. Eigenlijk had Parnassia sloopplannen voor alle vijf haar paviljoens, maar het college zoekt nog naar een oplossing om deze te behouden. Voor één paviljoen is afgesproken dat Pernassia in gesprek gaat over verkoop aan het Van 't Lindenhoutmuseum. Herbestemming niet mogelijk Erfgoedvereniging Heemschut diende in 2021 een verzoek in tot bescherming van de paviljoens van Kinderdorp Neerbosch als gemeentelijk monument. Het college was toen al in gesprek met Parnassia, dat al een sloopmelding had ingediend voor de vijf paviljoens in hun eigendom, omdat zij dringend nieuwe huisvesting nodig hebben voor twaalf jongeren tussen de 12 en 23 jaar met ernstige psychiatrische klachten. Er was op dat mome

De boot.... Stel je voor dat het kind dat jou verstoten heeft op een boot zit. Jij kijkt op vanuit het water. Zie je zoon of dochter allerlei soorten gif over de de achterkant van de boot gooien. Stel je de boze, stinkende woorden voor die je kind je toe werpt. Zie deze giftige woorden het water raken en het doen opspatten. Bijtende rook rijst eruit op. Het prikt in je ogen en vult je longen zodat je nog nauwelijks ademen kunt. Je hebt het gevoel dat je stikt. Je hoest en kokhalst, maar jouw kind is nog niet klaar. Er verschijnt een net in de troebele diepte en het strekt zich uit over het open water. Je kunt niet naar de boot zwemmen zonder gevangen en verstrikt te raken. Met deze barrière tussen jullie is je kind nóg niet klaar. Hij/Zij gooit haken uit en werpt aas dat valse haaien aantrekt. "Wacht!" Roep jij uit. Verdoofd en in de war, vraag je en smeek je. "Help! Kunnen we niet praten?". Maar je kind grijpt de het roer. De boot vaart razendsnel weg. Er is geen t