My Life , My Blog

  "Tijdens de zwangerschap trekken sommige babycellen in de bloedbaan van de moeder en keren daarna terug naar het kind. Het heet "moeder-foetaal microchimerisme". 41 weken lang mengen en circuleren de cellen heen en weer, en na de geboorte van de baby blijven veel van deze cellen in het lichaam van de moeder, waardoor een permanente afdruk achterlaat op de weefsels, botten, hersenen en huid van de baby aan moeder, en ze blijven vaak hier al tientallen jaren. Elk ander kind dat een moeder binnenkort zal hebben zal een soortgelijke afdruk achterlaten op haar lichaam. Zelfs als een zwangerschap niet eindigt, of als je een abortus hebt, migreren deze cellen nog steeds in de bloedstroom. Onderzoek heeft uitgewezen dat als het hart van een moeder gewond raakt, foetalecellen zich naar de plaats van het verwonding zullen haasten, en veranderen in verschillende soorten cellen die gespecialiseerd zijn in hartreparatie. Het kind helpt de moeder repareren, terwijl de moeder het kin...

een NARCISTISCHE MOEDER (ouder) is moeilijk te herkennen .... ze heeft de moederrol en ze heeft voor je te zorgen, maar ze is emotioneel niet beschikbaar en als kind voelt het als 'niet gezien worden' en niet als 'samen', want ... deze moeder heeft haar handen vol aan het opvullen van haar eigen leegte, en het negeren/ontwijken van haar eigen innerlijke gevoelens van ongeluk, frustratie en (oude) pijn. Daarom is ze emotioneel niet beschikbaar, want haar focus is: 'wat kan ik buiten mezelf halen, om me (instant) beter te voelen?' Maar als kind dien jij wel voortdurend beschikbaar voor haar te zijn, haar 'needs' gaan voor alles, want zij heeft jouw energie, erkenning, volgzaamheid, aandacht nodig. Ze is extern gericht op 'opvulling van haar innerlijke leegte' en het dempen van donkere gevoelens, dus kan ze daarnaast, via jou, in de buitenwereld de aandacht of goedkeuring krijgen via haar kind. Ze wil met je kunnen pronken, zodat de eer naar haar, d...

    ...........+++ MOEDER +++........... Kinderen, Lees dit, het is de realiteit! Het lot van een moeder is wachten op haar kinderen. Je wacht op ze als je zwanger bent. Je wacht op ze als ze uit school komen. Je wacht tot ze thuis zijn na een avondje uit. Je wacht op ze wanneer ze hun eigen leven beginnen. Je wacht op ze als ze thuis komen van werk om thuis te komen voor een lekker etentje. Je wacht met liefde op ze, met angst en soms met woede die meteen voorbijgaat als je ze ziet en je ze kan knuffelen. Zorg ervoor dat je moeder nooit te lang op je hoeft te wachten. Bezoek haar, hou van haar, knuffel degene die van je hield zoals niemand anders ooit zal doen. Laat haar niet wachten, ze verwacht dit van jou. Omdat alles ouder word maar het hart van een moeder nooit oud wordt. Hou van haar zoals je kunt. Niemand zal van je houden zoals je moeder zal doen ~~~~~~~~~~~~~~ Ps, Ik wacht nog steeds op mijn oudste dochter en haar kind.......

  Het moederschap heeft echt grenzen. En omgekeerd natuurlijk. We hoeven echt niet met ons te laten sollen. Ook niet uit angst dat onze kinderen ons dan niet meer willen zien. Het houdt echt een keer op, hoe pijnlijk ook. De liefde van sommige kinderen gaat via giften, cadeautjes, uitjes en te allen tijde klaar staan voor hun kinderen en voor henzelf. Hoeveel ik ook hou van hen, zo nu en dan roep ik een halt toe. Bewaak mijn eigen grenzen. Als dat niet mag, dan zegt dat meer over hen dan over mij....

Hoe gaat het ermee?, is een veel gestelde vraag Maar het aantal mensen wat dit meent is maar laag Dus antwoord ik automatisch met alles gaat goed Moet ik dan zeggen wat het verlies van mijn moeder nog met me doet? Mensen willen immers toch horen dat het goed met je gaat? Wie ben ik dan dat ik die mensen niet in hun waan laat? De mensen die deze vraag echt menen weten bovendien, hoe het werkelijk met me gaat omdat ze dat in mijn hart kunnen zien

  Ouderschap Het ouderschap is niet voor iedereen in de wieg gelegd, er word veel negatiefs over gezegd. Ouders die de kinderen verwaarlozen, jij hebt toch je geboorte niet zelf uitgekozen. Ouders moeten dit voor het zwanger worden bedenken, zodat ze geen kinderen hebben om te mishandelen en te krenken. Mishandeling komt vandaag de dag nog steeds voor, deze kinderen hebben thuis geen luisterend oor. Durven er met niemand over te praten, stel dat hun ouders erachter komen en nog meer gaan haten... Diep en diep triest dat dit nog steeds gebeurt, de persoon in kwestie blijft zijn of haar hele leven getreurd.

  LIONESS MATERNAL INSTINCT/KILLER INSTINCT Je goudoranje vacht schijnt door, beschermen wat van jou is, is wat je moet doen. Je moederinstinct loopt voorop en zorgt elke dag voor je gezin. Je leert ze jagen; jij brengt het eten mee naar huis, jij bent de ultieme bewaker van je kroost. Wees op je hoede voor eventuele bedreigingen van een vreemde. Want dan zijn je killersinstincten het echte gevaar  DIEREN BEGELEIDING: Als je jezelf nog niet tot het uiterste hebt gedreven, waar wacht je dan nog op? Deze situatie kan niet doorgaan als je er niet de leiding over heeft. Jij bent de matriarch en de kostwinner. Jij bent de baas, jij hebt de leiding en het maakt niet uit wat de situatie is, familie, vriendschappen, werk of bedrijf. Je vermogen om alles te zien komt voort uit je moederinstinct. Als je eenmaal je rechtmatige plaats hebt ingenomen, zul je beginnen te zien dat alle problemen waarmee je te maken hebt gehad, in evenwicht zullen komen en verdwijnen. SCHADUW ASPECT: Je enorm...

  Je bent genoeg!!! Aan de moeder die uitgeput is, soms het gevoel heeft niet meer te kunnen functioneren. Die verlangt naar een klein moment om even te kunnen liggen om de rust te pakken die ze zo nodig is... Aan de moeder die maar weer eens eten heeft besteld omdat ze als keukenprinses ook deze dag opnieuw heeft gefaald… Aan de moeder die huilt wanneer ze onder de douche staat, omdat dan niemand haar tranen over haar wangen ziet rollen… Of zich sowieso soms opsluit in de badkamer, snakkend naar een beetje adem en een paar minuten ruimte… Aan de moeder die zich eenzaam voelt. Of ze nu alleen in de kamer zit of zich in een menigte begeeft… Aan de moeder die op bed ligt en zichzelf waardeloos en schuldig voelt, om de schreeuwende uitbarsting die ze heeft gedaan. Terwijl het eigenlijk nergens over ging… Aan de moeder die de chocolade-paashaas van haar kinderen 's nachts de kop indrukt en wegwerkt. Om vervolgens de volgende dag samen met haar kind heel verbaasd te kijken naar dat ding...

De laatste dagen word ik weer enorm getest. Door de maatstaven van de maatschappij en van mijn moeder. Het komt diep bij het gevoel wat ik kreeg op het pad van religie. Als kind had ik een rijke fantasie... ik houd van magie en mystieke wezens, heb me altijd het zwarte schaap gevoeld... nu na gesprek met mijn moeder, met de nodige verwijten naar mij toe. Ik vraag me af waarom ze me zo haat.... Nu heeft mijn pad nooit helemaal goed gevoeld, er zijn dingen van dat pad wat ik ziels diep voel. En toch kloppen vele zaken niet. Het was een periode waar ik mocht voelen. Blijf ik trouw aan mij en het onschuldige pure kind in mij... of gaf ik toe aan de demon van twijfel vingerwijzen en in hokjes houden. Ik besloot een stap terug te doen, en naar binnen te keren. Samen zijn met mijn kindje in mij en mijn eigen kinderen. Balans is omarmen van me licht en duisternis.