My Life , My Blog

  Smeerwortel Syroop van Wael-wortel. Neemt van de wortelen van ’t ghemeyn Wael-wortel-cruydt de swaerte van twee oncen (1 ons = 30 gram)/ een once Kalissen-hout (is Zoethout) oft de wortelen van het Soethout/ twee hantvollen van de blaederen van Hoef-bladt/ oft Tussilago (Klein hoefblad), met de wortelen van dien/ ander-halve once Pioniolen oft keernen van de Pijnappelen / twintigh Juiuben oft Zizipha (Zyzyphus jujuba) twee drachmen (ongeveer 8 gram) Maluwe-saet (Gewone Heemst)/ een drachne Heulbollen/ dat is de saetkoppen van den Heul (Klaproos). Dit moet al te samen in soo veel waters ghesoden (gekookt) zijn als ’t betaemt/ totter tijdt toe dat het op een pont (ongeveer 425 gram) waters versoden (verkookt) ende ghemindert is. Doet dat dan door eenen doeck oft stramijn; ende voeght daer by van het alder witste Suycker ende Honigh/ van elcks ses oncen/ ende maeckt daer eene Syroop van/ nudts dat wel ende behoorlijcken te samen siedende. De selve wortel geneest oock alle langhdurig...

Bieslook: De groene spriet in de tuin Bieslook: Een reis door tijd en folklore De geschiedenis van bieslook is net zo rijk en gelaagd als de aarde waaruit het groeit. Het is een bescheiden kruid met een verrassend diepe geschiedenis. Oorsprong en oude verhalen Bieslook  (Allium schoenoprasum) is een trots lid van de lookfamilie, net als zijn beroemde neven ui, knoflook en prei. Deze plant is oorspronkelijk afkomstig uit Europa en Noord-Azië. De reis begon al rond 3000 v.Chr. in het verre China, waar het niet alleen als smaakmaker, maar ook als kruid werd gebruikt. In de middeleeuwen stond bieslook bekend als een beschermplant tegen boze geesten. Mensen plantten het vaak rond hun huizen als een groene bewaker. De Grieken en Romeinen gebruikten bieslook traditioneel als medicijn tegen keelpijn en zelfs zonnebrand. En in de traditionele Chinese geneeskunde werd het ingezet om de spijsvertering en bloedcirculatie te bevorderen. Een ware wereldreiziger! Namen en Verspreiding De naam bie...

  De betovering van de Vlier De zomer trekt zich terug, haar kleuren vervagen langzaam tot het warme goud van de herfst. Langs bospaden, in vergeten boomgaarden en achter oude schuurtjes staan de  vlierstruiken  als wachters van de seizoenen. Waar in het voorjaar nog witte bloesems in de wind dansten, hangen nu trossen vol dieppaarse, glanzende bessen, zwaar van belofte. Je voelt het in je botten: het is tijd. Met een mandje aan je arm en een schaar in de hand stap je de ochtend in, de dauw nog vers op het gras. Je knipt de trossen met zorg, alsof je een geheim ritueel uitvoert. De bessen glinsteren in het zachte licht, als kleine amuletten van de herfst. Thuis, met een zacht liedje op de achtergrond en een kop dampende kruidenthee naast je, rits je de bessen van de steeltjes met een vork. Het is een meditatieve bezigheid, een moment van rust, van verbinding. De geur van vlier vult je keuken, kruidig en diep, als een voorbode van de winter. Je weet: rauwe vlierbessen zijn...