Het kostte me vele jaren om te beseffen dat ik mijn hele leven om liefde smeekte, ik smeekte om aandacht, ik smeekte om zorg, genegenheid en dat wat me gegeven werd uit medelijden was, omdat ik erom vroeg, niet omdat ik het verdiende of omdat zij ervoor geboren waren. Ik begreep dat niets echt was, niets oprecht was, laat staan schoon was, om te ontvangen moest ik vernedering, afwijzen, woorden die pijn doen, die me pijn deden en me waardeloos lieten voelen. Toch bleef ik dicht bij die mensen, uit angst om alleen te zijn, voor verbondenheid en gebrek aan zelfliefde. Toen ik eindelijk begreep en begreep dat ik geen kleine stukjes aandacht en liefde nodig had, dat alleen al sterk en dapper was geweest, dat ik op mijn ergste momenten alleen was en dat weinigen het begrijpen en begrijpen, toen realiseerde ik me dat ik mijn liefde voor mezelf moest groeien en Ik zou mezelf meer moeten respecteren en me moeten accepteren zoals ik ben. Liever alleen vechten dan vechten met iemand die je...