My Life , My Blog

  Een Amerikaan die auto's verkoopt in Engeland, ontvangt een mysterieuze uitnodiging van een oude, excentrieke miljonair om zijn huis te bezoeken waar hij met zijn tweelingbroer woont. In deze tweede verfilming van JB Priestleys' boek speelt Tom Poston Tom Penderel, een Amerikaan die in Londen woont en zijn brood verdient als autoverkoper. Hij deelt een appartement met Caspar Femm (Peter Bull), die het appartement overdag gebruikt terwijl Tom er 's nachts slaapt. Op een dag smeekt Caspar Tom om hem te komen bezoeken op het landgoed Femm, dat te koop staat. Tom wordt dan gedwongen om elke avond met de gekke familie Femm af te rekenen. Je zou verwachten dat een samenwerking tussen gimmick-meester William Castle en Britains' legendarische Hammer Studios leuker zou zijn. Het is meer een komedie dan een horrorfilm, en slechts een af ​​en toe grappige. Er zijn een paar grappige grappen, maar het valt gewoon vaak tegen. Het dient in feite om de spot te drijven met het hele ...

  Deze deur is een van de oudste deuren ter wereld gelegen in het Pantheon in Rome, hij werd gebouwd in 118-126 na Christus, ten tijde van Keizer Adriaan. De poort bestaat uit twee vleugels, elke vleugel is gemaakt van massief brons en weegt 8,5 ton, is 7,6 meter hoog en 2,3 meter breed. Hoewel de vleugels extreem zwaar zijn, zijn ze zo in balans dat ze gemakkelijk door één persoon geopend en gesloten kunnen worden. Het is ook een van de weinige deuren ter wereld waarvan het slot, dateert van bijna 2000 jaar geleden, nog steeds werkt.

  Het Scheepvaarthuis, 1932. Het Scheepvaarthuis aan de Prins Hendrikkade werd gebouwd als gemeenschappelijk kantoorgebouw van zes Amsterdamse rederijen en werd in 1916 in gebruik genomen. Het gebouw wordt gezien als het eerste gebouw dat geheel in de stijl van de Amsterdamse School is opgetrokken. In 1983 wordt het Scheepvaarthuis door het Gemeente Vervoer Bedrijf (GVB) Amsterdam in gebruik genomen. In 2007 opent Grand Hotel Amrâth haar deuren in het Scheepvaarthuis. De prentbriefkaart is in eigendom van Stadsarchief Amsterdam/Uitgave van J. Sleding

1970: Kanunnikenhuisjes Zicht vanaf de Smidstraat op de achterzijde van de monumentale Kanunnikenhuisjes aan de zuidzijde van de St. Stevenskerk. Hertogin Catharina van Bourbon liet bij haar overlijden in 1469 een grote som geld na bestemd om de Sint Stevenskerk te verheffen tot kapittelkerk. In 1475 was het zover. De kerk kreeg een kapittel, een college van ongeveer dertig kanunniken verantwoordelijk voor het bestuur van de kerk. Zij woonden in een rij woningen aan de noordzijde van de kerk in de zogenaamde kanunnikenhuizen aan het Stevenskerkhof. Een van de beroemdste kanunniken van de Sint Steven was de Nijmegenaar Willem van Berchen (ca. 1417-ca. 1481), de schrijver van de Gelderse Kroniek. Na de Reductie van Nijmegen in 1591, toen de Sint Stevenskerk in handen van de protestanten kwam, was de rol van de kapittelheren uitgespeeld. Zij werden veelal verbannen, omdat zij doorgingen met het openlijk uitdragen van hun nu verboden godsdienst. De panden vervielen. In twee huisjes was in ...

1951: Kannenmarkt In een eerdere verhalen over Nijmegen heb ik het al eens iets verteld over de opgravingen op de Korenmarkt naar aanleiding van de aanleg van het parkje aldaar. Bij deze opgravingen zijn, behalve de restanten van de Sint Janskapel en een groot aantal begravingen ook de middeleeuwse kelders van een aantal huizen dat aan de Kannenmarkt heeft gestaan blootgelegd. Zoals oudere Nijmegenaren zich wellicht nog herinneren hebben deze huizen nog tot in de jaren zestig aan de Kannenmarkt gestaan. Bij het uitgraven kwam een klein stukje van een siertegel naar boven, met daarop een portret en een naam, R. Mignot, en een jaartal: 1938. Enig speurwerk bracht aan het licht dat het hier gaat om een sierplateel gemaakt naar aanleiding van het tachtigjarig bestaan van een Eindhovense sigarenfabriek: Mignot en De Block. Inmiddels is duidelijk geworden dat inderdaad in het laatste huis van het rijtje, op de hoek van de Kannenmarkt en de Korenmarkt en tegenover Achter de Hoofdwacht, tot in...

  Dit klooster, opgezet als studiehuis het "Bisschop Hamerhuis", is in 1923 gebouwd in opdracht van de Missionarissen van Scheut naar ontwerp van architect Ch.M.F.H. Estourgie. Van het oorspronkelijke ontwerp zijn drie vleugels in u-vorm gerealiseerd. De vierde vleugel met kapel aan de achterzijde is nooit gebouwd. Het studiehuis is vernoemd naar de Nijmeegse bisschop Hamer die in 1900 tijdens zijn missiewerk in China werd gedood. De oosterse pagode-toren op het dak verwijst naar de missionering van de Scheutisten in China. De Missionarissen van Scheut waren de eerste congregatie in een lange reeks die na de opening in 1923 van de Katholieke Universiteit een studieklooster in Nijmegen openden. Het pand is in de jaren tachtig door de universiteit aangekocht en sinds 1995 in gebruik bij de Hogeschool van Arnhem en Nijmegen. Het Bisschop Hamerhuis is thans een Rijksmonument. ( Foto R. Veringmeier Wikipedia )

  Het historische stadhuis (raadhuis) van Nijmegen, ná de restauratie van 1879/1882. Houtsnede door een onbekende maker (ca.1880/85). ( Bron: Het Geldersch Archief) Het oorspronkelijke pand was eigenlijk een samenvoeging van in totaal vijf 14e eeuwse burgerwoonhuizen. Het eerste smalle huis dat hiervoor in 1382 werd aangekocht door Nijmegen stond op de hoek Korte Burchtstraat-Lange Nieuwstraat. In de daaropvolgende 150 jaar werden de 2 daarnaast gelegen panden aangekocht door Nijmegen en werden samengevoegd tot één groot stadhuis.. Helaas zijn er van dit eerste stadshuis geen afbeeldingen bekend. Wel zijn er delen in de kelders bewaard gebleven die aantoonbaar uit de 14e en 15e eeuw zijn. Het stadhuis (raadhuis) in de stijl zoals wij deze nu kennen werd in ca. 1554 gebouwd en verbouwd door stadsbouwmeester Herman van Herengrave. Rond 1600 werden er nog 2 aangrenzende huizen aangekocht, dit is wat we nu kennen als het gedeputeerden gedeelte. In 1663 werd hier de huidige gedeputeerde...

  Dit statige herenhuis werd in de 17de in classicistische stijl aan het Kelfkensbos gebouwd. Er woonden diverse belangrijke Nijmegenaren, waaronder baron C.R.T. van Krayenhoff en P.C.G. Guyot. Nadat Guyot in 1850 was verhuisd, werd het gebouw betrokken door de charitatieve vereniging Sint-Vincentius. Deze stichtte er een schooltje. Vanaf 1877 bewoonden de Broeders van Onbevlekte Ontvangenis van Maria, beter bekend als de Broeders van Maastricht in het gebouw en zij richtten de Sint-Josephschool op tot het geven van katholiek onderwijs. De foto laat het klooster (Broederhuis) zien aan het Kelfkensbos vóór de verwoesting in sept. 1944... Foto uit 1930 Fotograaf: C. Hoogendijk (Bron: Fotocollectie Rijksdienst voor het Cultureel Erfgoed)

  Villa of Huize 'Belvoir' aan de Batavierenweg, werd gebouwd in 1906 in opdracht van margarinefabrikant Anton Jurgens. In de volksmond stond de villa hierdoor beter bekend als 'de boterfloot'. In juni 1937 werd hier het Nijmeegs Gemeentelijk Kunstmuseum 'Huize Belvoir' geopend. Het pand werd bij de bevrijding in september 1944 volledig verwoest nadat het door de Duitsers in brand was geschoten. Foto ca. 1939-1938 (Bron: M Degen, Oud Nijmegen)

  Ca. 1974: Fabrikantenvilla Batava, Krayenhofflaan 10 De voormalige Fabrikantenvilla van Margarinefabriek Batava op de Krayenhofflaan in de Biezen. De Margarinefabriek werd deels gesloopt in 1974. Later kwam op die plaats het magazijn van de Technische Unie. Margarinefabriek Batava was in 1881 in opdracht van W. Salomonski & Co gebouwd naar ontwerp van J. Knoops. Het was de eerste Nijmeegse kunstboterfabriek. Voor de bouw van de fabriek had de gemeente de voorwaarde gesteld dat de gevel ‘in die wijze gebouwd wordt als zijnde overeenkomstig een blok woonhuizen’. Op deze wijze zou het fabrieksgebouw minder afsteken bij de omgeving van het Krayenhoffpark, die werd gedomineerd door een aantal vrijstaande villa’s. Oorspronkelijk bestond het complex uit 1883 uit een fabrikantenvilla en twee bedrijfsgebouwen. In 1974 sloot Batava haar poorten. De villa en het linker bedrijfsgebouw werden gesloopt. Fotocollectie Regionaal Archief Nijmegen NijmegenToen

  Ca. 1954: Bat-Ouwe-Zate, Lindenberg Bat-Ouwe-Zate, ook wel het ‘Kasteel van Hallo’ genoemd, was geen echt kasteel, maar een groot neogotisch gebouwencomplex dat van 1859 tot 1954 aan de Lindenberg, Strikstraat en Duivengas stond. Het werd gebouwd in opdracht van Franciscus Johannes Hallo, een ondernemer die steenrijk was geworden met de verkoop van zogenoemd Hallo-gas en met het speculeren met erfrechten. Hij had zich in 1857 met zijn gezin gevestigd in een huurhuis aan de Grotestraat en gaf van daaruit leiding aan de bouw van zijn sprookjeskasteel. Vanaf de jaren '30 werden de verpauperde buurten direct rond het klooster afgebroken. Uiteindelijk moest ook Bat-Ouwe-Zate plaatsmaken voor vernieuwing: de gemeente kocht het vervallen en in de oorlog beschadigd geraakte kasteel in 1954 voor 135.000 gulden op om het Groene Balkonplan te kunnen uitvoeren. Onmiddellijk daarna volgde de afbraak. Vijftien jaar later verrees op deze plaats cultureel centrum De Lindenberg. Van Bat-Ouwe-Zate...

   Ca. 1935: Huize Insulinde, Voorstadslaan 274 Huize Insulinde stond vanaf 1931 in het Nijmeegse Hees en was een tehuis voor oud-Indische militairen, verlofgangers en repatrianten. Het was een villa die eerder bewoond was geweest door de familie Oscar Carré, de circusdirecteur uit Amsterdam. In 1969 werd door het bestuur besloten om de Stichting Bejaardentehuis Insulinde op te laten gaan in de “Stichting Bejaardentehuizen Nijmegen”. Na eenenvijftig jaar kwam een einde aan de Stichting Verblijf voor den Oud-Indisch Militair. In 1974 is op de plaats van de villa een complex van 61 bejaardenwoningen gebouwd, Geulstraat 1 t/m 111 en Schependomlaan 2 t/m 12. Fotocollectie Regionaal Archief Nijmegen NijmegenToen

  Ca. 1970: Het Besiendershuis, Steenstraat, Benedenstad Het Besiendershuis aan de Steenstraat is gebouwd omstreeks 1525 en is genoemd naar de besiender die tot taak had het innen van de tolgelden die passerende schepen op de Waal moesten betalen. Het bouwwerk is laat-gotisch in Nederrijnse stijl. In 1942 is het gerestaureerd door Ir. Deur. Het Besiendershuis is een rijksmonument. Schippers, kooplieden en ambachtslui De Waal was erg belangrijk voor de economie van middeleeuws Nijmegen. Schippers en kooplieden waren in die tijd dan ook de grootste en rijkste groep ondernemers. Zij organiseerden zich in gilden. Een gilde was een vereniging die opkwam voor de belangen van mensen met hetzelfde beroep. Het schippersgilde had een eigen kapel in de Steenstraat. Deze is nu verdwenen. Van dit gilde is alleen een kleed overgebleven, het zogenaamde schippersantependium. Samen met de Rijn, de Maas en de Schelde vormde de Waal een handelsroute waardoor Nijmeegse handelaren grote delen van Europ...

  Ca. 1985: Restaurant Duckenburg Restaurant Duckenburg (thans Landhuis Duckenburg/Zusje) was vroeger een kasteel. Het jaar dat Kasteel Duckenburg is gebouwd is onbekend. Er heeft eenmaal een geslacht bestaan dat zijn naam aan het kasteel ontleende. Zo blijkt uit stukken uit 1379 dat de Nijmeegse ridder Lambert Zebars gehuwd was met vrouwe Johanna van den Duckenborch. Na 1405 moet het kasteel in bezit zijn geweest van Johan van Boedtbergen. In 1473 slaat Karel de Stoute zijn kamp op “à Duickemborch lez Nimègue”. Later gaat het kasteel over naar verschillende families zoals Valckenaer en Schuylenburg. Het restant dat nu nog over is van het kasteel is alleen nog een tot landhuis verbouwde Orangerie daterend uit 1730, waar men vroeger probeerde subtropische vruchten als sinaasappels en citroenen te kweken. In 1730 werd door Willem van Schuylenburg de Orangerie omgebouwd tot woonhuis. De laatste eigenaar die op De Duckenburg gewoond heeft was Jhr. A.E.W. Rutgers van Rozenburg (1861-192...

  Ca 1956: Maycrete woningen, Hatertseweg Een Maycrete-woning is een prefabwoningtype dat na de Tweede Wereldoorlog op diverse plaatsen in Nederland gebouwd is als noodwoning. De naam is een samenvoeging van de naam van de ontwerper, de Amerikaanse architect Bernard Maybeck en het Engelse woord 'concrete', dat beton betekent. In totaal zijn in Nederland ten minste 930 van deze woningen gebouwd, grotendeels in Noord-Brabant, Zeeland en Gelderland. De levensduur werd destijds geschat op circa tien jaar, maar de woningen bleken in de praktijk veel langer mee te gaan. Hoewel een deel van de woningen inmiddels is gesloopt, onder andere voor uitbreidingsplannen of wegen, zijn Maycrete-woningen in Nijmegen nog steeds te vinden aan de Hatertseweg. Heeft u iets met dit onderwerp? Deel uw herinnering met ons! Fotocollectie Regionaal Archief Nijmegen Nijmegen toen  

  Ca. 1975: De boerderij, Dorpsstraat In 1975 werd deze voormalige boerderij in Neerbosch-Oost verbouwd tot een jongerencentrum voor de jeugd in de wijk. De hangplek voor jongeren verdween jaren later door brandstichting. Fotocollectie Regionaal Archief Nijmegen

  Ca. 1905: Café De Witte Poort, Kerkstraat Op de hoek van de Dennenstraat en de Kerkstraat is omstreeks 1800 het pand gebouwd dat eerst dienst deed als boerderij en nadien verbouwd is tot herberg. Mensen uit Nijmegen-West kennen dit pand vooral onder de vroegere naam Café de Witte Poort (thans Gasterij Als Toen). Vlakbij deze plek lag ook het eindpunt van de tramlijn naar Hees. Rechts op de foto is de stoomtram zichtbaar. Fotocollectie Regionaal Archief Nijmegen

  Ca. 1979: Oranjesingel, Politiek-kultureel centrum O'42 Veelzijdig O42: nachtkroeg, pandfeesten, borrellocatie, theater, rockcafé, politiekcafé, restaurant Oase, filmhuis, Het gebouw werd in 1893 gebouwd aan de Oranjesingel. Het pand was in gebruik als woning en kantoor. Begin jaren '20 werd het pand aangekocht voor de in 1923 geopende Katholieke Universiteit Nijmegen. Vanaf 1923 werd het pand geëxploiteerd door het in dat jaar opgerichte Nijmeegsch Studenten Corps Carolus Magnus (N.S.C.). De onder het N.S.C. vallende SSN Roland en meisjesclub Lumen Ducet betrekken het pand en er worden borrellocaties en bestuursruimtes ingericht. In 1942 werd de sociëteit op last van de Duitse bezetter gesloten en ingevorderd. Het pand overleefde het bombardement op Nijmegen van 22 februari 1944. Het pand werd opgeknapt en daarna gebruikt voor zowel onderwijs van de universiteit als ruimte voor verenigingen die onder het N.S.C. vielen. Begin jaren '60 werd de structuur van het N.S.C. ope...

Nadat hun vader onder mysterieuze ome te stelen. Van Carlton Cuse en Meredith Averill is Locke and Key een coming-of-ag standigheden is vermoord, verhuizen de drie Locke-broers en -zussen en hun moeder naar hun ouderlijk huis, Key House, dat ze ontdekken vol magische sleutels te vinden die mogelijk verband houden met de dood van hun vader. Terwijl de Locke-kinderen de verschillende sleutels en hun unieke krachten onderzoeken, ontwaakt een mysterieuze demon - en hij zal er alles aan doen om z e-mysterie over liefde, verlies en de onwrikbare banden die familie definiëren. —Netflix ​ Het originele stripboek speelt zich af in Lovecraft, Massachusetts, en is een eerbetoon aan HP Lovecraft, een auteur van gotische horrorverhalen uit de 19e/20e eeuw. Het werd veranderd in Matheson ter ere van schrijver Richard Matheson, wiens werk veel van de inspiratie vormde voor het originele stripboek. Er zijn in totaal 24 succesvol gemaakte sleutels in de serie (exclusief de mislukte pogingen van Benjami...

  Herenbrug gezien van de Prinsessegracht, met zicht links op de Bezuidenhoutseweg hoek Oranjebuitensingel. en rechts de Zwarteweg met de hoek van de Herengracht .1900. Bron Gemeentearchief van ’s-Gravenhage.