Dit is wel zo ontzettend mooi.

"Er waren eens een man en een vrouw die heel veel van elkaar hielden.
In feite hielden ze zoveel van elkaar dat ze de perfectie van God in elkaar zagen.

In elkaars ogen zagen ze de wereld, omdat hun zielen één waren.
In elkaars hart voelden ze het ritme van goddelijke energie, omdat ze leefden en ademden als één persoon.
In elkaars oren hoorden ze hetzelfde liedje, maar in elkaars lichaam merkten ze het verschil.

Hun perfecte identiteit vereist geen begrip omdat het hen voortdurend met vreugde vervulde.
Maar de verschillen lieten hen in de war.

Al snel begonnen de man en vrouw zich bewust te worden van zichzelf.
De liefde was niet veranderd, maar door de fysieke verschillen begonnen ze anders te denken, zich anders te voelen ten opzichte van elkaar.

Toen begonnen ze zich raar te gedragen...
Al snel was de eenheid die ze voelden donker en verborgen.
Uniformiteit werd verduisterd door verschillen.

Goddelijke perfectie werd nu verborgen door de perceptie van onvolmaaktheid zelf.

De man wilde weten of het lichaam van de vrouw echt het meest perfecte was dat hij voor hem kon hebben.
De vrouw dacht hetzelfde over de man.

Al snel begonnen de fysieke onvolmaaktheden die ze in elkaar ontdekten te groeien.
Toen namen de emotionele verschillen ook toe.

Uiteindelijk begonnen ze hun liefde voor elkaar te analyseren.
Na verloop van tijd wisten ze amper hun eigen liefde waar te nemen.

De man zocht andere vrouwen op.
De vrouw zocht andere mannen op.
Elk probeerden te vinden wat er in de ander ontbrak.

12.000 jaar lang dwaalden ze over de aarde.
De man vond mooie vrouwen.
De vrouw vond knappe mannen.

Echter, er leek iets te ontbreken van elke nieuwe persoon die ze ontmoetten.

De tijd ging voorbij, ze werden moe en teleurgesteld.
De reis had hun lichamen verzwakt.
De ogen glanzen niet meer.
Harten kenden geen liefde meer omdat ontgoocheling hen tot wanhoop had gedreven.

De eeuwen hadden uitgehold wat ze dachten te zoeken, en ze herinnerden zich niet meer wat het was.

Op een dag ontmoetten ze elkaar weer.
Ze zagen elkaars vermoeide lichaam en keken in elkaars ogen.

En ze realiseerden zich iets wat ze nog niet eerder hadden opgemerkt.
Ze zagen de verschillen niet meer.
Zijn ogen begonnen te schijnen door tranen van geluk.

Te midden van de domme flikker van de waarheid, zagen ze verder dan de duidelijke onvolmaaktheden.

Hun reizen hadden hen nederigheid geleerd en waren de perfectie van hun liefde.

De hemel was open, genadig.
De wolken van twijfel braken.
De zon wierp haar stralen op de grote schat die ze net hadden ontdekt.

Allebei hun jeugd herwonnen.
Hun lichamen werden weer sterk, ze werden weer één.

Vanuit die eenheid bloeide liefde als een eeuwige waarheid... ”

Martin Schulman
Healing World