Kingdom of the Planet of the Apes (2024)
De nieuwe Apes-film speelt zich vele jaren na de afloop van War for the Planet of the Apes uit 2017 af. Veel apengemeenschappen zijn gegroeid sinds de Mozes-achtige Caesar zijn volk naar een oase bracht, terwijl mensen zijn gereduceerd tot een verwilderd bestaan. Sommige apengroepen hebben nog nooit van Caesar gehoord, terwijl anderen zijn leringen hebben verdraaid om opkomende rijken te bouwen. In deze setting begint een apenleider andere groepen tot slaaf te maken om menselijke technologie te vinden, terwijl een andere aap, die zag hoe zijn clan werd meegenomen, op reis gaat om vrijheid te vinden. Een jonge menselijke vrouw wordt de sleutel tot de zoektocht van de laatste, hoewel ze haar eigen plannen heeft.
- Proximus Caesar : Bent u bekend met het concept van evolutie? In hun tijd waren mensen tot veel grote dingen in staat. Ze konden vliegen, zoals arenden vliegen. Ze konden over oceanen spreken. Maar nu is het onze tijd... en het is mijn koninkrijk. Wij zullen leren. Apen zullen leren. Ik zal leren. En ik... zal overwinnen.
Het speelt zich af "vele, vele generaties" nadat Caesar sterft, een aap genaamd Noa en zijn twee vrienden ondergaan een overgangsritueel dat te maken heeft met het verzamelen van havikseieren wanneer een indringer het kamp binnenkomt en het ei kapotmaakt dat hij heeft verzameld en vasthield voor de ceremonie de volgende dag. Daarom moet hij nog een ei verzamelen voor die ceremonie. Terwijl hij weg is, komt hij een groep apen tegen die andere apen pijn doen en ze volgen hem terug naar zijn dorp, dat ze decimeren en Noa's clan in slavernij brengen. Noa ontsnapt en zoekt zijn familie op en komt een orang-oetan genaamd Raka tegen, en ze ontmoeten allebei een menselijke vrouw die, zo blijkt, kan praten. Ze worden gevangen genomen en naar het paleis van Proximus Caesar gebracht, een kwaadaardige gorilla die alle apen onder zijn koninkrijk wil hebben.
Hoewel er veel, heel veel knipogen zijn naar de originele film uit 1968 (inclusief muzikale aanwijzingen) en de film zeer verbluffende visuele effecten had, was het verhaal zelf nogal lethargisch als het niet in de set-piece-modus was.
Het acteren - met een paar uitzonderingen - was gewoon oké en dit is een indicatie dat toekomstige films een protagonist nodig hebben die voldoet aan de statuur van Andy Serkis en Roddy McDowell. Owen Teague als Noa, is nauwelijks toereikend en hetzelfde kan gezegd worden van Freya Allen als Mae, de pratende mens. Ze heeft duidelijk verborgen motieven, maar haar optreden niet. De enige drie acteurs in de film die het vermelden waard zijn, zijn Peter Macon als Raka, de orang-oetan, wiens motion capture zijn vrolijke goedheid en charme lijkt te tonen, William H. Macy (ja! Die gast!!!) als een mens die Proximus Caesar onderwijst over de menselijke geschiedenis en literatuur en die het woord "collaborator" uitstraalt en ten slotte de geweldige karakteracteur Kevin Durand, als grote slechterik Proximus zelf. Durand straalt, zoals hij altijd doet, dreiging uit.
Er is geen reden waarom dit verhaal niet in minder dan 145 minuten had kunnen worden voltooid en het lijkt erop dat het tegenwoordig de bedoeling is om films langer te maken om films langer te maken. Deze film sleepte echt, niet vanwege slechte verhaalkeuzes (want het verhaal zelf was behoorlijk), maar vanwege slechte keuzes in de montagekamer.
Ik zie waar deze filmtrilogie naartoe gaat en het is prima, maar gaat de volgende film twee uur en 45 minuten duren en gaat de laatste film in deze trilogie drie uur duren? Dit zijn Planet of the Apes-films - wij zijn niet de bepalende Pi. Het idee dat langer op de een of andere manier beter is, is ronduit belachelijk.
Dit is de slechtste reboot-film sinds 2011
Ja, kijk hem, want hij is niet verschrikkelijk, maar je zou er hoofdpijn van kunnen krijgen (hoewel ik misschien hoofdpijn heb omdat ik mijn bril was vergeten toen ik naar de bioscoop ging, maar gelukkig zat ik op de vierde rij en was mijn zicht niet zo slecht dat ik niets kon zien).
Als je van apen houdt, KIJK HEM - Anders kun je deze film beter overslaan.
Hoewel er veel, heel veel knipogen zijn naar de originele film uit 1968 (inclusief muzikale aanwijzingen) en de film zeer verbluffende visuele effecten had, was het verhaal zelf nogal lethargisch als het niet in de set-piece-modus was.
Het acteren - met een paar uitzonderingen - was gewoon oké en dit is een indicatie dat toekomstige films een protagonist nodig hebben die voldoet aan de statuur van Andy Serkis en Roddy McDowell. Owen Teague als Noa, is nauwelijks toereikend en hetzelfde kan gezegd worden van Freya Allen als Mae, de pratende mens. Ze heeft duidelijk verborgen motieven, maar haar optreden niet. De enige drie acteurs in de film die het vermelden waard zijn, zijn Peter Macon als Raka, de orang-oetan, wiens motion capture zijn vrolijke goedheid en charme lijkt te tonen, William H. Macy (ja! Die gast!!!) als een mens die Proximus Caesar onderwijst over de menselijke geschiedenis en literatuur en die het woord "collaborator" uitstraalt en ten slotte de geweldige karakteracteur Kevin Durand, als grote slechterik Proximus zelf. Durand straalt, zoals hij altijd doet, dreiging uit.
Er is geen reden waarom dit verhaal niet in minder dan 145 minuten had kunnen worden voltooid en het lijkt erop dat het tegenwoordig de bedoeling is om films langer te maken om films langer te maken. Deze film sleepte echt, niet vanwege slechte verhaalkeuzes (want het verhaal zelf was behoorlijk), maar vanwege slechte keuzes in de montagekamer.
Ik zie waar deze filmtrilogie naartoe gaat en het is prima, maar gaat de volgende film twee uur en 45 minuten duren en gaat de laatste film in deze trilogie drie uur duren? Dit zijn Planet of the Apes-films - wij zijn niet de bepalende Pi. Het idee dat langer op de een of andere manier beter is, is ronduit belachelijk.
Dit is de slechtste reboot-film sinds 2011
Ja, kijk hem, want hij is niet verschrikkelijk, maar je zou er hoofdpijn van kunnen krijgen (hoewel ik misschien hoofdpijn heb omdat ik mijn bril was vergeten toen ik naar de bioscoop ging, maar gelukkig zat ik op de vierde rij en was mijn zicht niet zo slecht dat ik niets kon zien).
Als je van apen houdt, KIJK HEM - Anders kun je deze film beter overslaan.
Reacties
Een reactie posten