EEN GEDICHT UIT DE HEMEL GEZONDEN

 EEN GEDICHT UIT DE HEMEL GEZONDEN

Je hoeft niet naar de lucht te kijken, ik ben niet zo ver weg, ik ben dichterbij dan je denkt.
Ik kan vliegen en ik kan zijn waar je maar wilt, zo dichtbij of zo ver als je beslist...

Ik ben in elke traan bij je zodat je niet alleen huilt, ik ben op elk moment, knuffel en troost je.
Ik ben in elke glimlach op je gezicht om de vreugde en de sprankels in je ogen te zien als je me herinnert.

Ik ben bij je als je slaapt voor het geval je van me droomt en me kunt zien.
Ik ben in jouw stilte om naar je te luisteren zonder ook maar één woord te zeggen, omdat je weet dat ik er voor je ben omdat ik je begrijp en ik je begrijp.

Ik ben als je huid kruipt, want je hebt je een mooie gebeurtenis aan mijn zijde onthouden.
Het is geen illusie, het is mijn adem, het is mijn stem, het zijn mijn armen, het zijn mijn kusjes en mijn liefde.

Het is mijn manier om je te vertellen dat ik van je hou, dat ik aan je zijde sta, dat zelfs als je me niet ziet ik elk moment bij je ben, in het meest verborgen van je gedachten en dat het mijn manier is om mezelf in jou te laten voelen... in degenen die liefhebben.

Kijk niet ver, dat hoeft niet, misschien zie je me niet aan de horizon, je moet gewoon leren je ogen te sluiten en leven zonder te zien.

Herinner me en voel me in je wezen, in elke ademhaling, in elke hartslag. Omdat ik altijd, altijd bij je ben.

Omdat de dood niet bestaat, kun je me gewoon niet zien.