Een monnik
Een monnik besloot alleen te mediteren, weg van zijn klooster. Hij nam zijn boot naar het midden van het meer, legde hem daar vast, sloot zijn ogen en begon te mediteren.
Na een paar uur ongestoorde stilte voelde hij plotseling de aanraking van een andere boot die tegen de zijne botste.
Met zijn ogen nog steeds gesloten, voelde hij zijn woede opkomen, en tegen de tijd dat hij zijn ogen opende, was hij klaar om te schreeuwen naar de bootman die zijn meditatie zo zorgeloos had verstoord.
Maar toen hij zijn ogen opende, was hij verrast om te ontdekken dat het een lege boot was die op zichzelf was geslagen. Het was waarschijnlijk losgeraakt en dreef naar het midden van het meer.
Op dat moment had de monnik een groot besef. Hij begreep dat de woede in hem was; het had alleen de aanraking van een extern object nodig om het uit hem te lokken.
Vanaf dat moment, wanneer hij iemand tegenkwam die hem irriteerde of tot woede uitlokte, herinnerde hij zichzelf eraan dat de andere persoon slechts een lege boot was, de woede zat in hem.
Reacties
Een reactie posten