In onze donkerste momenten

 In onze donkerste momenten,

wij hebben het geen
oplossingen of advies nodig...
Wij hunkeren gewoon naar
de warmte van
menselijke verbinding.
Een zachte aanraking,
een stille aanwezigheid –
dit zijn de ankers
die ons op de grond zetten toen
de stormen van het leven woeden.
Probeer mij niet te repareren.
Draag mijn last niet of
verjaag niet mijn schaduwen.
Wees in plaats daarvan de vaste hand
die ik kan vasthouden terwijl ik navigeer
door mijn innerlijke landschap.
Zit bij mij in de stilte,
wees getuige van mijn
strijd zonder te proberen
om het te veranderen.
Mijn pijn is mijn eigen pijn om te voelen,
mijn gevechten die ik moet vechten.
Maar jouw aanwezigheid herinnert mij eraan
dat ik niet de enige in deze uitgestrekte,
soms angstaanjagende wereld....
Dat fluistert het
Ik ben liefde waard,
zelfs in mijn gebrokenheid.
Dus wanneer de nacht
eindeloos lijkt
en ik verdwaal,
ben jij er dan gewoon bij...?
Niet als redder,
maar als metgezel.
Houd mijn hand vast
tot de dageraad aanbreekt
en ik vind mijn
weer kracht.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Open brief aan mijn oudste dochter...

Vraag me niet hoe ik altijd lach

LIVE - Sergey Lazarev - You Are The Only One (Russia) at the Grand Final