Nauwelijks begon de dag en...
Nauwelijks begon de dag en... het is al zes uur in de avond.
Maandag amper aangekomen en het is alweer vrijdag.... en de maand is alweer voorbij.
... en het jaar is bijna voorbij.
... en al 40, 50 of 60 jaar van ons leven voorbij.
... en we beseffen dat we onze ouders, vrienden verloren hebben.
... en we beseffen dat het te laat is om terug te gaan...
Dus... Toch maar proberen ondanks alles te genieten van de resterende tijd...
Laten we blijven zoeken naar activiteiten die we leuk vinden...
Laten we wat kleur in ons grijs zetten...
Laten we glimlachen naar de kleine dingen in het leven die balsem in ons hart leggen.
En ondanks alles moeten we met sereniteit blijven genieten deze tijd die we nog hebben.
Laten we proberen de na's te elimineren...
Ik doe het na...
Ik zeg na...
Ik zal er over nadenken na...
We laten alles voor later zoals " na " van ons is.
Want wat we niet begrijpen is dat:
Achteraf wordt de koffie koud...
daarna veranderen prioriteiten...
Achteraf is de charme kapot...
nadien gaat gezondheid voorbij...
Achteraf worden de kids groot...
Achteraf worden ouders oud...
Achteraf worden beloftes vergeten...
daarna wordt de dag de nacht...
daarna eindigt het leven...
En dan is het vaak te laat....
Dus... Laten we niets over laten voor later...
Want nog steeds wachten tot straks, de mooiste momenten kunnen we kwijt,
de beste ervaringen,
beste vrienden,
de beste familie...
De dag is vandaag...
Het moment is nu...
We zijn niet meer op de leeftijd dat we het ons kunnen veroorloven om wat er meteen gedaan moet worden uit te stellen.
Reacties
Een reactie posten