Pablo Escobar: El Patrón del Mal (TV Series 2012)
Het fictieve verhaal wat op verhalen en kranten snipsels is gebaseerd van de beruchte drugsbaron Pablo Escobar die op 2 december 1993 werd doodgeschoten.
Als fan van alle Narcos-series was ik blij om dit op mijn stream te zien verschijnen, hongerig naar meer intriges en schietactie. Maar ik besefte al snel dat deze kijk op Escobar heel anders was dan die glamoureuze geromantiseerde versies met hun Sopranos-achtige antihelden - de hoofdpersoon van deze show is een onberouwvolle klootzak, met meer weerzinwekkende wratten dan vertederende kuiltjes.
In de eerste afleveringen twijfelde ik aan de casting van de hoofdrol. Het personage was een domme schlub, te dom en lomp om als machtige leider naar voren te komen. Maar naarmate de serie zich ontvouwde, bleek de acteur een uitstekende keuze, die zich naadloos ontwikkelde tot een slimme capo en uiteindelijk een koelbloedige sociopathische tiran. Het is een briljante vertolking, van een personage met heel weinig charme, dat toch je aandacht opeist.
Hoewel er overal veel geweld is, zijn het zelden de opwindende vuurgevechten van de Narcos-shows, maar eerder wrede moorden en bomaanslagen gericht op weerloze politici en journalisten en andere verklaarde vijanden van het Medellin-kartel. En er is geen slimme tegenstander die een kat-en-muisspelletje speelt met Escobar; de persoonlijke doorn in het oog is zijn vrouw, een wilskrachtig personage dat net zo in conflict is als Carmella Soprano, verscheurd tussen haar geweten en haar levensstijl.
Soms duikt de serie een stap in het telenovela-territorium, met sentimentele montages waarin personages reflecteren op herinneringen aan hun onlangs vermoorde dierbaren, maar deze zijn er maar heel weinig tussen (en kunnen gemakkelijk snel vooruit worden geritst, zonder iets van het verhaal te verliezen).
Er zijn ook echte nieuwsbeelden, meestal van de nasleep van bomaanslagen of moorden, die opvallen maar goed werken in de context van de show.
Een ander groot verschil met de Narcos-shows is de weergave van de Colombiaanse wetshandhavings- en politieke instellingen, met veel minder aandacht voor de corrupte functionarissen in de zak van Escobar en meer voor de heroïsche idealisten die zich tegen hem verzetten. (Begrijpelijk, aangezien sommige producenten persoonlijke banden hadden met die tegenstanders.)
Over het algemeen zijn de productiewaarden, net als de casting, uitstekend. De decors en kostuums zijn iets realistischer en nuchterder dan die van de Narcos-shows, wat de smaak van Escober uit de lagere klasse weerspiegelt.
Gelukkig met ondertitels anders had ik de show niet kunnen volgen.
Te zien op netflix, een serie om te gaan bing-watchen.
Reacties
Een reactie posten