Encaustic Art dagkaart

Een tijdje terug voelde het nog alsof er geen uitweg leek te zijn. Het was mistig. Voelde jij je niet helemaal jezelf. Het voelde alsof alles nog onbeslist was en had je geen idee van de richting. Alles wat je kon doen was vertrouwen. Bij jezelf blijven en vertrouwen dat het leven je de juiste richting zou geven. Dat het leven zich zou ontvouwen op een manier die helder voor je zou zijn. En stukje bij beetje lijkt de mist een beetje op te trekken, maar merk je ook dat je je onttrekt aan allerlei andere dingen waar je je voorheen zo mee hebt verbonden, en dat stukje voelt een beetje wiebelig op het moment.

De stevigheid is meer voelbaar, maar je merkt nog steeds de chaos op waar je vandaan komt. Het was een wirwar aan verhalen en vooral drama. Lang heb je ook het drama van de ander geloofd. Juist in deze periode, nu je steeds meer afstand neemt, wat helemaal vanzelf gaat of je nu wel of niet actief hiermee bezig bent, zie je het steeds vanuit een beter perspectief. Die afstand is nodig, lief mens, om je echt even helemaal op jezelf te laten richten en op een andere manier in verbinding te komen met jezelf en de wereld om je heen. Niet meer vanuit dat wat je kende, maar echt meer vanuit jou. Stevig IN jou. En dat is iets wat wel weer wiebelig voelt omdat dit niet is wat je kent maar wel is wat er nodig is. Ga maar, loop maar mee. Laat je meenemen en vertrouw op jou. Zolang jij bij jou bent, is er niets wat je kan gebeuren. Je hebt genoeg gegeven, en meer. En wat belangrijk is nu, is dat er balans is. Dat het gezien en gewaardeerd wordt. Dat jij gezien en gewaardeerd wordt. En dat zal niet altijd zijn met dat wat je kent, maar juist met dat wat je weet.