The Space Between Us (2017)
In dit interplanetaire avontuur begint een space shuttle aan de eerste missie om Mars te koloniseren, maar ontdekt na het opstijgen dat een van de astronauten zwanger is. Kort na de landing sterft ze aan complicaties tijdens de geboorte van de eerste mens die op de rode planeet is geboren, zonder te onthullen wie de vader is. Zo begint het buitengewone leven van Gardner Elliot - een nieuwsgierige, zeer intelligente jongen die de leeftijd van 16 bereikt en in zijn zeer onconventionele opvoeding slechts 14 mensen heeft ontmoet. Terwijl hij op zoek is naar aanwijzingen over zijn vader en de thuisplaneet die hij nooit heeft gekend, begint Gardner een online vriendschap met een straatslim meisje in Colorado genaamd Tulsa. Wanneer hij eindelijk de kans krijgt om naar de aarde te gaan, wil hij graag alle wonderen ervaren waarover hij alleen op Mars kon lezen - van de meest eenvoudige tot de buitengewone. Maar zodra zijn verkenningen beginnen, ontdekken wetenschappers dat de organen van Gardner niet bestand zijn tegen de atmosfeer van de aarde. Gardner wil graag zijn vader vinden, ontsnapt uit het team van wetenschappers en sluit zich aan bij Tulsa in een race tegen de klok om de mysteries te ontrafelen over hoe hij is ontstaan en waar hij thuishoort in het universum.
Je weet hoe het gaat. De jongen (Asa Butterfield) ontmoet het meisje (Britt Robertson), er is wederzijdse sympathie en ze willen elkaar ontmoeten... maar er is een kloof tussen hen. Hij zal dus naar de aarde reizen vanuit de Marskolonie waar hij werd geboren.
Ook met in de hoofdrollen: Gary Oldman, Carla Gugino en BD Wong, want zelfs de coolste tieners hebben volwassenen nodig.
"The Space Between Us" speelt in op de huidige golf van Young Adult, of kortweg YA, romans en films die de afgelopen tien jaar de bioscopen hebben veroverd.
Het gaat nog steeds over romantiek, wat sci-fi en actie zoals de meeste van hen (of in ieder geval de meest populaire), maar het brengt een aantal verfrissende veranderingen in het menu met zich mee.
Het is gebaseerd op een origineel scenario en niet op een roman. Het biedt sciencefiction en actie zonder te vertrouwen op doodgemaakte YA-clichƩs (dystopische samenleving, daten of vechten tegen bovennatuurlijke wezens, enz.). Het brengt personages in reƫel gevaar, dus je kunt niet altijd voorspellen of iedereen het zal redden. Er zijn geen duidelijk omschreven goede en slechte mensen...
En last but not least heeft de film een mooi klassiek Steven Spielberg-achtig gevoel dat het gevoel van verwondering en avontuur terugbrengt naar sciencefiction die, in mijn bescheiden mening, ontbreekt vaak of wordt begraven onder al die visuele effecten en pizazz-decors.
Zelfs de goede oude Spielberg zelf slaagt daar niet altijd in: de film zorgt ervoor dat je echt om de personages geeft, omdat er een echte menselijke ruggengraat in het verhaal zit. Het is entertainment, maar het heeft ook hart.
Dit alles hangt grotendeels af van de hoofdrolspeler Asa Butterfield, die 18 was tijdens de opnames en in april 20 wordt.
Voormalig kindsterretje van "The Boy in the Striped Pyjamas", Scorsese's "Hugo" en "Ender's Game", deze man is inderdaad uitgegroeid tot een prima jonge acteur.
Ik heb erg genoten van zijn zachte maar zekere optreden als onschuldig en fragiel buitenaards wezen dat de voor hem onbekende wereld trotseert. Hij heeft de ogenschijnlijk perfecte balans gevonden tussen vreemd, kinderlijk en gevoelvol, wat de rol van hem vraagt, en ik zou blij zijn als hij een aantal prijzen of nominaties zou krijgen voor dit opvallende werk.
Hij heeft zelfs een gedenkwaardig, Pinocchio-achtig uiterlijk en een manier van bewegen die geschikt lijkt voor iemand die niet gewend is aan de zwaartekracht van de aarde.
De andere personages blijven meer op de achtergrond, waardoor dit de show van Asa Butterfield blijkt te zijn, en hij maakt de belofte ruimschoots waar.
De volgende meest interessante uitvoering komt van Oldman die zich op een goede manier in het land van onbezonnenheid en theatraliteit waagt. De ouder wordende toneelspeler heeft dit soort kleurrijkheid al een hele tijd niet meer geboden (in ieder geval in een grote film) en ik heb er zo van genoten dat ik het gevoel kreeg dat zijn karakter onderbenut werd. Hem op de achtergrond houden is echter logisch in de context van een heel verhaal.
Als je mijn score verrassend hoog vindt, onthoud dan dat het gemaakt is voor een YA-publiek, of op zijn minst voor een tiener onder ons allemaal. Ik zou het niet aanbevelen naast 8 van de 10 films gemaakt voor oudere kijkersgroepen. Waarschijnlijk.
Maar 8 is niet al te genereus. Ik vond 'Space' erg leuk en de algehele kwaliteit ervan compenseert ruimschoots een oppervlakkig verhaal dat zeker langer beter zou werken. Dit zou een bonafide moderne klassieker kunnen zijn als de personages en gebeurtenissen meer ruimte hadden om zich te ontwikkelen en te ademen. Misschien in de vorm van (mini-)series of zoiets.
Ik besluit deze recensie te beƫindigen met een off-topic anekdote die ik toevallig erg leuk vind:
Vraag: Waarom verliet de astronaut zijn vrouw? A: Hij had meer ruimte nodig
Ook met in de hoofdrollen: Gary Oldman, Carla Gugino en BD Wong, want zelfs de coolste tieners hebben volwassenen nodig.
"The Space Between Us" speelt in op de huidige golf van Young Adult, of kortweg YA, romans en films die de afgelopen tien jaar de bioscopen hebben veroverd.
Het gaat nog steeds over romantiek, wat sci-fi en actie zoals de meeste van hen (of in ieder geval de meest populaire), maar het brengt een aantal verfrissende veranderingen in het menu met zich mee.
Het is gebaseerd op een origineel scenario en niet op een roman. Het biedt sciencefiction en actie zonder te vertrouwen op doodgemaakte YA-clichƩs (dystopische samenleving, daten of vechten tegen bovennatuurlijke wezens, enz.). Het brengt personages in reƫel gevaar, dus je kunt niet altijd voorspellen of iedereen het zal redden. Er zijn geen duidelijk omschreven goede en slechte mensen...
En last but not least heeft de film een mooi klassiek Steven Spielberg-achtig gevoel dat het gevoel van verwondering en avontuur terugbrengt naar sciencefiction die, in mijn bescheiden mening, ontbreekt vaak of wordt begraven onder al die visuele effecten en pizazz-decors.
Zelfs de goede oude Spielberg zelf slaagt daar niet altijd in: de film zorgt ervoor dat je echt om de personages geeft, omdat er een echte menselijke ruggengraat in het verhaal zit. Het is entertainment, maar het heeft ook hart.
Dit alles hangt grotendeels af van de hoofdrolspeler Asa Butterfield, die 18 was tijdens de opnames en in april 20 wordt.
Voormalig kindsterretje van "The Boy in the Striped Pyjamas", Scorsese's "Hugo" en "Ender's Game", deze man is inderdaad uitgegroeid tot een prima jonge acteur.
Ik heb erg genoten van zijn zachte maar zekere optreden als onschuldig en fragiel buitenaards wezen dat de voor hem onbekende wereld trotseert. Hij heeft de ogenschijnlijk perfecte balans gevonden tussen vreemd, kinderlijk en gevoelvol, wat de rol van hem vraagt, en ik zou blij zijn als hij een aantal prijzen of nominaties zou krijgen voor dit opvallende werk.
Hij heeft zelfs een gedenkwaardig, Pinocchio-achtig uiterlijk en een manier van bewegen die geschikt lijkt voor iemand die niet gewend is aan de zwaartekracht van de aarde.
De andere personages blijven meer op de achtergrond, waardoor dit de show van Asa Butterfield blijkt te zijn, en hij maakt de belofte ruimschoots waar.
De volgende meest interessante uitvoering komt van Oldman die zich op een goede manier in het land van onbezonnenheid en theatraliteit waagt. De ouder wordende toneelspeler heeft dit soort kleurrijkheid al een hele tijd niet meer geboden (in ieder geval in een grote film) en ik heb er zo van genoten dat ik het gevoel kreeg dat zijn karakter onderbenut werd. Hem op de achtergrond houden is echter logisch in de context van een heel verhaal.
Als je mijn score verrassend hoog vindt, onthoud dan dat het gemaakt is voor een YA-publiek, of op zijn minst voor een tiener onder ons allemaal. Ik zou het niet aanbevelen naast 8 van de 10 films gemaakt voor oudere kijkersgroepen. Waarschijnlijk.
Maar 8 is niet al te genereus. Ik vond 'Space' erg leuk en de algehele kwaliteit ervan compenseert ruimschoots een oppervlakkig verhaal dat zeker langer beter zou werken. Dit zou een bonafide moderne klassieker kunnen zijn als de personages en gebeurtenissen meer ruimte hadden om zich te ontwikkelen en te ademen. Misschien in de vorm van (mini-)series of zoiets.
Ik besluit deze recensie te beƫindigen met een off-topic anekdote die ik toevallig erg leuk vind:
Vraag: Waarom verliet de astronaut zijn vrouw? A: Hij had meer ruimte nodig
Reacties
Een reactie posten