Kaleidoscope (TV Movie 1990)

 Er wordt een privédetective ingehuurd om drie zussen te herenigen die al lange tijd van elkaar gescheiden zijn. Ze hebben allemaal een goed bewaard geheim uit het verleden.

Als inleiding tot deze foto legt de auteur van de roman waarop deze is gebaseerd, Danielle Steel, of misschien een androïde in haar plaats, in het kort het algemene onderwerp uit van het werk dat we gaan zien, een formulematig stuk dat is samengesteld uit ongeveer gelijke delen vrouwelijke angst en fantasie, verwant aan het soap-operagenre dat haar specialiteit is, en om te verkrijgen hebben miljoenen fans nog veel meer miljoenen dollars neergeteld voor het voorrecht om haar door het comité verzonnen boeken te lezen, nu genummerd op de score. Het uitgebreide en melodramatische plot vertelt over drie zussen die, vanwege de moord/zelfmoord van hun ouders, worden toegewezen aan drie afzonderlijke pleeggezinnen en niets weten van elkaars verblijfplaats totdat, na meer dan dertig jaar, een familievriend, entertainmentadvocaat Arthur Patterson (Donald Moffat), de partij die verantwoordelijk is voor hun pleegplaatsing, een privédetective inhuurt, John Chapman (Perry King) om ze te lokaliseren en hun hereniging te bewerkstelligen. Chapman is heel anders dan literaire speurneuzen als Raymond Chandlers Philip Marlowe, diens zeven jaar oude Pontiac en louche kantoor op de tweede verdieping staan ​​ver af van Steels perfect geklede speurder (die direct na de rechtenstudie privédetective wordt?!) die in een nieuwe Mercedes-cabriolet naar en van zijn weelderige flat rijdt, maar John vindt desondanks het vervreemde trio en, nadat hij de vriend is geworden van de oudste, Hilary (Jaclyn Smith), regelt hij de bijeenkomst van de broers en zussen die de verborgen familiegeheimen zal onthullen die het hoogtepunt van het plot bepalen. Zoals je in het Land van Staal mag verwachten, hebben de drie een gevalideerde status bereikt, Hilary is een belangrijke televisienetwerkdirecteur, een tweede een rijke socialite en de jongste een arts, terwijl we door middel van flashbacks zien wat er is gebeurd waardoor hun gezin uiteenviel, en we ons ervan bewust worden dat boetedoening voor eerdere tekortkomingen van een hoofdpersonage een beslissend element is van een verhaal dat helaas nogal mild en stereotiep is. De film is duidelijk gemaakt voor televisie, met orkestrale crescendo's die elk gepland einde van de reclame aankondigen. De film heeft een passend budget en een glanzende productie, met oprechte inspanningen van de meeste acteurs - King, Patricia Kalember en Ben Lemon zijn alle drie echte uitblinkers - wat een tegenwicht vormt voor de typisch monochrome uitvoering van Smith. De montage is niet optimaal, maar de cinematografie is scherp en je moet de bekwame cinematografie van Laszlo George en de altijd passende interieurs van Malcolm Middleton en Jacques Bradette erkennen.