Bomen Boodschap

 Jezelf op waarde schatten is iets fragiels. Je kunt het bedenken met je hoofd, maar het kan totaal iets anders zijn dan wat je voelt. Wanneer deze twee niet in lijn zijn met elkaar, kun je in een ingewikkelde discussie met jezelf komen waarin de kans groot is dat je allerlei oordelen over jezelf hebt. Maar wanneer je door de mist van die verwarring heen kunt zakken, kun je voelen dat er in jouw hart een bodem is voor jou en waar jij kunt bedden in de zachtheid van jezelf. En hoe meer je daarin kunt zakken, hoe meer je gaat zien en voelen wat het beste is voor jou.

De waarde van jezelf hangt niet af van wat je denkt, lief mens, maar van wat je wéét. Ten diepste. Vanuit elke cel van jouw bestaan leeft iets wat wéét hoe het zit. Dat wacht tot je je weer herinnert. Tot je weer herinnert dat er iets in jou leeft dat zo uniek is en niet te breken. We kunnen als mens allerlei verhalen geloven, maar in het diepste van ons bestaan blijft de waarheid op ons wachten. Een waarheid die meereist in alles wat we doen en waar we ook heengaan. Wanneer je dat leert herkennen, dan zal je merken dat dingen zachter worden. Gemakkelijker. Deze periode laat je, in combinatie met het licht van de volle maan, je weer afreizen naar die herinneringen. Stukjes verleden passeren de revue om je te helpen af te zakken naar dat weten. Elke keer is altijd weer de boodschap dat je thuis hebt te komen bij jezelf. Dat iedereen zichzelf kan dragen en dat jij mag stoppen het voor de ander te doen en mag beginnen met het ontdekken van de magie, schoonheid en kracht van dat wat altijd plaats heeft moeten maken voor de verhalen van de ander.