Wij zoeken 't ver

Wij zoeken 't ver:-
Ik zoek het zuiver schone beeld,
Dat kan verzoenen met dit leven:
De vreemde vlinder die daar speelt
Draagt 't op haar vleugelen geschreven -
Doch als 'k mijn handen om haar sluit
Wis ik die tere tekens uit!

"Gij volgt vergeefs wat immer vliedt
En houdt de schone schijn voor 't wezen,
Door eigen onrust ziet gij niet
Dat op haar vleugels staat te lezen:
Mijn beeld bloeit immer aan uw zij,
Gij gaat mij blindelings voorbij!"

Wij zoeken 't ver:-
Ik zoek de zegenrijke vrucht
Van wijsheid en volkomen weten,
Ik zoek de sterren aan de lucht
En alle hemelen te meten -
Maar ach, hoe hoger of ik stijg,
Hoe meer of ik naar adem hijg!

"Gij zoekt te zien wat niemand kent,
Wilt gij nog meer zien dan uw ogen,
Zo streeft gij uit uw element
En zwijmt gij als een vis op 't droge:
Slechts die zichzelve wenst
Voelt zich en zijne ziel begrensd!"

Wij zoeken 't ver:-
Ik zoek de liefde en die gloed
Die altijd brandt en nooit beschadigt,
De diepe bron, die immer zoet,
Toch immermeer mijn dorst verzadigt -
Maar ach, van elke nieuwe min
Proef ik het einde in 't begin!

"Gij zoekt - en elk gevonden hart
Verliest gij reeds bij het ontvangen,
Omdat ge, in eigenmin verward,
Slechts liefde voelt voor uw verlangen:
De liefde, die gij 't leven vraagt,
Bloeit in het hart dat ge in u draagt!"

Wij zoeken 't ver:-
Wij zoeken een gedroomd gelaat
In 't driftig leven te bereiken -
't Geluk, dat immer vóór ons gaat
En immer verder schijnt te wijken,
En tussen stage vrees en hoop
Gaat onze rusteloze loop;

Wij zoeken en vergaren 't goud,
Dat we immer de' andren dag zien blinken,
Om eindlijk, afgeteld en oud,
Op onze schatten neer te zinken;
Wij blinden: - ook het kleinste stuk
Droeg toch de beeld'naar van 't geluk!

Uit stilte en strijd

Schrijver: C.S. Adama van Scheltema