In de baarmoeder

 In de baarmoeder van een moeder zaten twee baby's.

De een vroeg de ander: *Geloof jij in het leven na de bevalling? "
De ander antwoordde: "Waarom, natuurlijk.

Er moet toch iets zijn na de bevalling. Misschien zijn we hier om ons voor te bereiden op wat we later zullen zijn. "
"Onzin," zei de eerste. "Er is geen leven na de bevalling. Wat voor leven zou dat zijn? "
De tweede zei: "Ik weet het niet, maar er zal meer licht zijn dan hier.

Misschien lopen we met onze benen en eten we uit onze mond. Misschien hebben we andere zintuigen die we nu niet kunnen begrijpen. "

De eerste antwoordde: "Dat is absurd.
Lopen is onmogelijk. En eten met onze mond? Belachelijk! De navelstreng levert voeding en alles wat we nodig hebben. Maar de navelstreng is zo kort.

Leven na bevalling is logischerwijs uitgesloten.?
De tweede drong aan: "Nou ik denk dat er iets is en misschien is het anders dan hier. Misschien hebben we dit fysieke koord niet meer nodig. "
De eerste antwoordde: *Onzin.

En bovendien, als er leven is, waarom is dan niemand daar ooit van teruggekomen?

Levering is het einde van het leven, en in de nalevering is er niets anders dan duisternis en stilte en vergetelheid. Het brengt ons nergens. "

"Nou, ik weet het niet;" zei de tweede, "maar zeker zullen we moeder ontmoeten en zij zal voor ons zorgen. '

De eerste antwoordde "Moeder? Geloof je echt in moeder? Dat is lachwekkend.

Als moeder bestaat waar is ze dan nu? "
De tweede zei: "Ze is overal om ons heen.
We zijn omringd door haar. Wij zijn van Haar.

Het is in Haar dat we leven. Zonder Haar zou en zou deze wereld niet bestaan. "

Zei de eerste: "Nou ik zie Haar niet, dus het is alleen maar logisch dat Ze niet bestaat. "

Waarop de tweede antwoordde,
"Soms, als je in stilte bent en je focust en je luistert echt, kun je haar aanwezigheid waarnemen, en kun je haar liefdevolle stem horen die van boven naar beneden roept. "

~ Pablo J. Luis Molinero