Ze was van het water
Ze was van het water;
Hij hield van haar in haar flow.Hij hield haar dichtbij, stond haar hart toe
Om te bloeien en te groeien.
Hij was van de aarde;
Ze had zijn sterke grond nodig.
Hij was haar troostdeken;
Haar liefdevolle warme omgeving.
Ze was van de lucht;
Hij verlangde naar al haar gedachten.
Elke droom die ze had gecreƫerd,
Zonder knipperen kocht hij.
Hij was van het vuur;
Ze verlangde naar zulke brandwonden.
Zijn passie is net ontstoken
Elk verborgen verlangen.
Maar elementair vallen ze;
Beiden verlangen naar hun complete;
Blind hun roep volgen,
Het vuur zorgde voor hitte.
Want hoewel ze allebei hoopten
Om hun geheime pijn te verbergen,
Hun behoefte om volledig lief te hebben
Pulseerde door hun aderen.
Dus het water spoelde een rivier,
Maar het vuur brandde het droog.
De aarde probeerde een grond te forceren,
Waar lucht net smeekte om te vliegen.
Elk zo onbewust
Van hun elementaire behoeften;
Ego dansende schaduwen,
Blind geleid door hebzucht.
Maar zo'n kracht waren ze,
Want samen hadden ze macht,
Voor iemand om te groeien in kracht;
Voor een om te bloeien en te bloeien.
Het universum gecreƫerd
De chaos die ontstond,
Beide tot honger dwingen
Zonder kans op eten.
Dus de herfst is het van hen geworden;
Beide gebroken met pijn;
Gescheiden van elk hart
Om weer alleen op te staan.
Al snel vond het water haar vuur
En de aarde werd met lucht;
Gebalanceerd in elke kracht van kracht
Als Ć©Ć©n, maar dan overal.
Toen kwam er een roeping
Vanuit de wind boven,
Voor beide samen mee te doen;
Nog steeds verbonden door liefde.
Nu leven ze in balans
Want eindelijk zien ze,
Dat beide naar elkaar verlangen
Voor de delen die hun ziel nodig had.
Nu zijn ze als Ć©Ć©n
Allebei vol met liefde a glow,
En de pijn die hun liefde groeide
Heeft hen beiden geholpen om te groeien.
Samen nu in balans;
Elk element binnenin.
Nooit meer om liefde in twijfel te trekken;
Nu onderhuids verbonden.
~ Heather Lea Wightman
Reacties
Een reactie posten