We zullen ons allemaal afgewezen hebben gevoeld

We zullen ons allemaal afgewezen hebben gevoeld als we onterecht vervreemd zijn van onze volwassen kinderen/kleinkinderen.

Velen van ons houden vast aan de hoop dat we op een gegeven moment herenigd zullen worden en velen zijn dat ook, maar wat als je weer wordt afgewezen?

Laat me proberen uit te leggen wat ik bedoel.

We hopen allemaal dat wanneer de kleinkinderen ouder worden, ze een besluit zullen nemen en weer contact willen maken, en opnieuw doen velen dat, maar er zijn er die dat niet doen.

Wanneer een ouder kleinkind zijn grootouder vertelt dat ze geen relatie willen herstellen, snijdt de pijn en pijn van die afwijzing diep.

Het is één ding om door hun ouders te worden afgewezen maar omdat het van het kind komt, breekt het letterlijk de harten van de grootouders.

Dus als dit gebeurt, hoe gaan we er dan mee om?

We moeten hun wensen natuurlijk respecteren, ze zijn nu volwassen en kunnen beslissingen nemen over wie ze in hun leven willen.

Dit is waar zelfbescherming in het spel moet komen.

Er zullen zoveel verschillende emoties zijn die je zult voelen, verdriet, verlies, woede en nog veel meer, we moeten onszelf de tijd gunnen om ze te verwerken en te accepteren wat er is gebeurd.

We willen allemaal geliefd zijn en erbij horen en als we afgewezen worden, beginnen we aan onszelf te twijfelen.

Je treurt.

In het begin geloof je misschien niet helemaal wat er is gebeurd, maar als je je realiseert dat je boos bent, is dit een goed moment om een ​​paar keer diep adem te halen om die woede te kalmeren. Overdenken kan suggereren dat als je maar gewoon kunt zitten en met ze kunt praten, je de dingen recht kunt zetten. In werkelijkheid gaat dat niet gebeuren en moeten we hun beslissing respecteren.

Denk nu eens aan jezelf, wat moet je doen om jezelf te helpen, je hebt geen controle over anderen, maar je kunt wel bepalen hoe je reageert, je zou kunnen gaan twijfelen aan je eigenwaarde. Kijk naar anderen die van je houden en voor je zorgen, doe dingen die je troost geven. Zeg constant tegen jezelf dat je een goed mens bent en dat je gewaardeerd wordt.

Door de situatie te accepteren, kun je je emoties en gevoelens weer onder controle krijgen.

Je zult misschien nooit helemaal begrijpen waarom ze je hebben afgewezen, en dat is OK, er zijn niet altijd antwoorden op onze vragen.

We moeten onze veerkracht opbouwen om de pijn en pijn te weerstaan.

Begin met het schrijven van een dagboek om u te helpen uw zelfvertrouwen weer op te bouwen. Schrijf alle dingen op die je leuk vindt aan jezelf, lees ze als je je neerslachtig voelt.

Zeg bijvoorbeeld affirmaties hardop

Ik verdien het om met liefde en respect behandeld te worden.

Affirmaties zijn niet makkelijk, je moet volhouden!

Geef jezelf niet de schuld van de afwijzing, negatieve gedachten denken helpt niet, zeg geen dingen als

Ik moet een vreselijk persoon zijn, ik zal nooit meer gelukkig zijn

Herformuleer het naar iets als

Dit is zo moeilijk om mee om te gaan, maar ik weet dat ik ooit weer gelukkig zal zijn.

Praat vooral met iemand, een goede vriend die je vertrouwt of een steungroep, onthoud dat alle emoties tijdelijk zijn. Wees je ware zelf, want dat is wie je werkelijk bent en dat is veel belangrijker dan de mening van iemand anders.

Bron Bristol grandparents support group