Wanneer mensen samenkomen rond een tafel

 Wanneer mensen samenkomen rond een tafel, wordt vaak gekeken naar wie de beste plaats krijgt. Maar in waarheid bestaat er geen voornaamste plaats. Waar liefde is, is ieder gelijk. Waar het hart open is, is er geen rangorde, geen hiërarchie, enkel ontmoeting.

Het is wijs om niet de hoogste stoel te zoeken, maar de laagste. Want daar, in eenvoud, ontstaat de grootste vrijheid. De mens die niets hoeft te zijn, kan alles ontvangen. Wie zichzelf kleiner maakt, opent zich voor het grotere.

Echte rijkdom zit niet in het uitwisselen van uitnodigingen, niet in het spelen van een sociaal spel, maar in het hart dat geeft zonder terug te verwachten. Nodig wie niets terug kan geven. Nodig de eenzame, de vergeten, de gebroken ziel. Daarin schuilt de vreugde die niet door de wereld wordt beloond, maar door het leven zelf wordt gezegend.

De kern van het bestaan is nederigheid. Het goddelijke daalt niet neer in glorie, maar in eenvoud. Het toont zich niet in paleizen, maar in de kleinste gebaren, in de laatste plaats waar niemand wil zitten. Daar openbaart zich de grootste kracht.

Waarom zouden wij ons druk maken over hoe de wereld oordeelt? De lof en eer van mensen zijn slechts wolken die voorbijdrijven. Wie leeft voor de ogen van de wereld, leeft in angst. Wie leeft voor de ogen van het goddelijke, leeft in vrijheid.

Het mysterie van het bestaan nodigt ons uit om deze wereld te bewandelen alsof we haar niet bezitten. Om licht te reizen, onthecht, niet gehecht aan vormen en maskers, maar aan het ene dat blijft: liefde, overgave, dienstbaarheid.

Daar ligt de bevrijding: niet in opklimmen, maar in loslaten. Niet in het zoeken van de hoogste plaats, maar in het ontdekken dat de laagste plaats ons het dichtst bij de hemel brengt.