Coco (2017)

Ondanks het verbijsterende muziekverbod van zijn familie, dat al generaties lang bestaat, droomt Miguel ervan een volleerd muzikant te worden, net als zijn idool Ernesto de la Cruz. Wanhopig om zijn talent te bewijzen, bevindt Miguel zich in het verbluffende en kleurrijke Land van de Doden na een mysterieuze reeks gebeurtenissen. Onderweg ontmoet hij de charmante bedrieger Hector, en samen gaan ze op een buitengewone reis om het echte verhaal achter Miguels familiegeschiedenis te ontdekken.

Ik ben erg blij dat ik "Coco" heb gezien samen met mijn dochter en begrijp precies waarom het de Oscar voor beste animatiefilm heeft gewonnen, omdat het ontzettend vermakelijk is, leuk om naar te kijken... en ook behoorlijk ontroerend.

Het verhaal speelt zich af rond Día de Muertos, de Mexicaanse Dag van de Doden. Miguel is een aardige kleine jongen wiens familie op onverklaarbare wijze muziek HAAT en volhoudt dat hij nooit zal kunnen opgroeien om muzikant te worden. En zou je het niet weten, maar dat is PRECIES wat de jongen ooit wil worden. Maar nadat hij zijn zelfgemaakte gitaar heeft vernield, kan hij niet meedoen aan een muziekwedstrijd... dus besluit hij er een van de plaatselijke begraafplaats te nemen. Het is niet verrassend dat dit allerlei problemen veroorzaakt... en Miguel wordt getransporteerd naar het land van de doden. Wat is het volgende? Bekijk gewoon het filmpje!

De CGI voor deze film is gewoon de beste die je momenteel kunt vinden... en steekt daarmee ruimschoots boven de kwaliteit van concurrerende studio's, zoals Universal en Fox. Bovendien is de reikwijdte van de beelden adembenemend....en een genot om op het grote scherm te zien. Bovendien zijn de liedjes, het verhaal en de personages allemaal prachtig. Eén waarschuwing is echter dat deze film je zeer waarschijnlijk af en toe zal laten huilen... zorg ervoor dat je wat zakdoekjes bij de hand hebt, voor het geval dat. Een film die je gezien moet hebben.
Vooral mijn dochter was erg ontroerd door deze film....