The Boogeyman (2023)

Middelbare scholier Sadie Harper en haar jongere zus Sawyer zijn nog steeds aan het bijkomen van de recente dood van hun moeder. Ze krijgen niet veel steun van hun vader, Will, een therapeut die met zijn eigen intense pijn kampt. Wanneer een wanhopige patiënt onverwachts bij hen thuis opduikt om hulp te zoeken, laat hij een angstaanjagende bovennatuurlijke entiteit achter die aast op families en zich voedt met het lijden van de slachtoffers.

Hoewel er veel films zijn met een vergelijkbaar onderwerp, zullen veel mensen dit verhaal als niet origineel negeren en een hele reeks films gaan noemen die niet beter zouden zijn. Men vergeet echter dat dit verhaal gebaseerd is op een kort verhaal van horrormeester Stephen King en dateert uit 1973. Je kunt natuurlijk niet zo aan het verhaal sleutelen dat het een heel andere film wordt, maar omdat het verhaal al een stuk ouder dan men denkt, je kunt het beste niet denken dat de film gewoon niet goed is want er zijn nog veel andere films die er op lijken, want The Boogeyman is gewoon een meer dan prima horrorfilm gebleken. Aan het roer staat regisseur Rob Savage, die de afgelopen jaren indruk maakte met The Host en Dashcam in het Found Footage-horrorsegment. De regisseur kan goed omgaan met de duisternis en weet de spanning op te bouwen door het minimale te tonen.

De film opent meteen met een akelige scène, waarin een jong slapend kind ergens door wordt gedood. Deze controversiële opening wekt meteen interesse in het hoe en wat en vooral waarom. Hierna verplaatst het verhaal zich naar de familie Harper, waarbij de vader en twee dochters in het reine komen met de recente dood van hun moeder. Vader Will is een therapeut die op een dag een vreemde in zijn kamer krijgt met een verontrustend verhaal over de dood van zijn kinderen en uiteindelijk zelfmoord pleegt in hun huis. De jongste dochter Sawyer is bang in het donker en weet zeker dat er een monster in haar kast zit, maar niemand gelooft haar natuurlijk. Het wordt geworpen op het verlies van haar moeder en de zelfmoord van de vreemde man die een uiteindelijk sterke fantasie bij het kind doet ontwaken. Het verhaal zit tot dan toe sterk en goed in elkaar en de spanning wordt perfect opgebouwd. Dat kun je natuurlijk aan een schrijver als Stephen King overlaten vanwege het monster in de kast-idee en de kinderlijke angsten die daarmee gepaard gaan, maar in deze toont de regisseur zich een bekwaam persoon om dit beklemmend en goed te vertalen naar de scherm.

Het tweede bedrijf van de film gaat meer richting het visuele en we krijgen daadwerkelijk het schaduwmonster te zien. Het psychologische effect wijkt wat af van de film, maar de spanning blijft goed aanwezig. Dat doe je ook slim door vaak met de kleur rood te werken, iets wat op den duur toch wel een beetje op je zenuwen gaat werken (en dat is positief bedoeld). Uiteindelijk vallen de puzzelstukjes in elkaar en krijg je een idee van wat de slachtoffers van het schaduwmonster te doen hebben. Het resultaat is een explosief einde, dat eigenlijk wel een beetje voorspelbaar is. Misschien is dat het enige punt waar veel critici gelijk in hadden. Maar dit doet voor de rest niets af aan de lol en uiteindelijk is er, als je de film goed bekijkt, een geweldige horrorfilm afgeleverd. Nergens is de film saai, nergens duurt de film te lang, de spanning wordt goed opgebouwd en er is eigenlijk geen overbodige gore aanwezig. Op gore vlak is de film erg tam en dan is het natuurlijk altijd fijn als je een film als deze spannend weet te houden, zo doet The Boogeyman precies wat hij moet doen.

The Boogeyman is een geweldige horrorfilm geworden, gebaseerd op een kort verhaal van Stephen King. De film is spannend en de makers spelen goed in op de kinderlijke angsten van een monster in de kast of onder je bed. Geen onnodige viezigheid of een extreem bloederig geheel, nee, The Boogeyman speelt meer met de fantasie van de kijker. Richting het einde gaan eindelijk alle remmen los en misschien is dat wel het stuk waar de regisseur wat ingetogener had moeten of moeten zijn, maar oké. Uiteindelijk maakt dit de film helemaal niet slechter. Voor de rest doet de cast het prima en de film leent zich simpelweg uitstekend voor een avondje horrorentertainment. De verhalen dat de film niet origineel zou zijn zijn onzin, maar ach, het is maar wat je ervan verwacht en bovendien is het verhaal van The Boogeyman ouder dan veel bejubelde horrorfilms die over hetzelfde onderwerp gaan. Wat je het beste kunt doen, is gewoon de film kijken en niet te veel aan andere films denken.

Mijn dochter was helemaal weg van de film en ik durfde bijna niet meer te kijken, teveel schrikmomenten...zeer goeie film.