Landschap
Jean Pierre Rawie (1951) – Landschap
Landschap
De stadjes, de rivieren en
de zinderende landerijen,
al het bij voorbaat al voorbije
waarmee ik zo verbonden ben.
Dit is het landschap van weleer
dat zich in mijn verlangen etste;
nu zie ik het ten langen leste
vertrouwd als nooit tevoren weer.
Moest alles eerst verloren zijn
voor ik er iets van kon genieten?
Onachterhaalbare verschieten
vanuit het venster van de trein.
Ik kijk in het voorbijgaan om
naar een voorbijgegaan verleden;
de naam van deze kleine steden
klinkt nimmer door de intercom.
Het leven volgt een bitter spoor
langs onverbiddelijke lijnen,
en wat ik aanzag voor het mijne
was niet van mij en ging teloor.
(Uit: Onmogelijk geluk. Bert Bakker)
Reacties
Een reactie posten