Verhaal

Lang geleden waren er in Schotland twee jongens, die in een dorpje vlak bij elkaar woonden, het waren vrienden die door dik en dun alles samen deelden.
Iedereen op school wist dat, en iedereen wist dat wanneer je Will zag, dan zag je ook Brian. Ze waren echte vrienden, toch was er wel een verschil. Brian woonde bij ouders die de Heere vreesden, maar Will groeide op in een gezin dat wel van de Heere wist, maar er niet zo uit leefde. Zo gebeurde het wel eens dat Will iets wilde doen, maar dat de andere zei: ‘Nee, dat kan niet hoor! De Heere heeft gezegd dat dat niet mag, dus doen we dat niet.’
Waarna Will onverschillig zijn schouders op haalde en zei: ‘Nou dan niet!’. Maar ruzie werd er nooit om gemaakt, maar Will wilde van Brian toch graag weten waarom ze het niet mochten doen.
Zo kwam het dat Will toch aardig wat wist uit de Bijbel en van de geboden van de Heere God, omdat hij zo vaak in het hart van zijn vriend mocht kijken.

De jongens groeiden op en na de middelbare school moest Will gaan werken om mee te verdienen in het gezin van zijn ouders, maar Brian kon goed leren en zijn vader en moeder wilden dat hij verder ging studeren, ook al waren ze niet zo rijk dat het gemakkelijk was om dat te bekostigen.
Zodoende zagen ze elkaar steeds minder, mede ook omdat deze hogere school op een plaats vele kilometers verder stond.
Indien mogelijk dan waren ze samen, zoals vroeger, en deelden ze alles.
Maar hieraan kwam langzaam maar zeker een einde toen Will een meisje leerde kennen, verkering kreeg en daarna trouwde.
Ook Brian had alle tijd nodig, want zijn studie was best zwaar: hij studeerde rechten.

Het was vele jaren later toen er iets bijzonders afspeelde. Iets wat grote indruk achterliet voor diegenen die het zelf zagen gebeuren, maar misschien ook voor u die het nu lezend mag meemaken.

Will, die een groot gezin moest onderhouden, zelf hard moest werken en alles nodig had om de eindjes aan elkaar te knopen, kreeg op een gegeven ogenblik iets aangeboden om mee te doen zodat hij in een enkel ogenblik geheel uit de geldzorgen zou zijn.
Met in zijn achterhoofd nog de stem van zijn vriend die hier fel op tegen was, omdat het grote zonde zou zijn tegen de Heere God, was toch die begeerte zo groot dat hij ja knikte tegen een paar duistere figuren, die meteen de armen om hem heensloegen en zeiden: ‘Niemand komt er achter hoor, want het is een prima plan om gauw rijk te zijn.’
Maar toen het eenmaal zo ver was, en ze dachten door niemand gezien te zijn en ook Will dacht veilig thuis te zijn, werd er zwaar op de deur gebeukt zodat de kinderen van schrik wegkropen en Will helemaal wit werd in zijn gezicht. …….Politie…..open de deur!
Zijn vrouw die eerst beduusd bleef staan opende de deur, maar voor ze iets kon zeggen renden de politiemannen voorbij en grepen Will beet en schreeuwden: ‘Handen op je rug! In naam der wet! Je bent gearresteerd!’.
Voordat Will begreep wat er gebeurd was, zat hij in de cel met voor zijn ogen nog de angstige gezichten van zijn vrouw en zijn kinderen.
De dagen en weken die volgden waren zwaar voor deze man. Telkens dacht hij aan zijn gezin: ‘Hoe moeten zij nu verder?’. Hij wilde dat hij nooit had ingestemd met het plan.
Maar dit was nog niet alles wat hem zo verdriet deed, hij had net gehoord dat hij over vijf dagen voor de rechter moest verschijnen. Dat was nog niet zo erg, maar toen hij hoorde wie die rechter was brak alles in hem, het was zijn goede vriend van vroeger: Brian….. En die had altijd gezegd dat het nooit mocht van de Heere God wat hij gedaan had en nu moest hij oordelen over hem.
Will at niet meer en zat de hele dag gebogen aan het kleine tafeltje, dat in de hoek van zijn cel stond.

Ondertussen was het ook bekend geworden in het dorpje: het ging als een lopend vuurtje. ‘Heb je het al gehoord? Will is opgepakt voor inbraak en nu moet hij berecht worden in de stad, en weet je door wie?…… Door Brian: zijn goede vriend van vroeger! Hoe zal dat aflopen? Je moet er toch niet aan denken dat je zo voor elkaar komt te staan? Altijd samen door dik en dun en nu….’
Ook de media kreeg hier lucht van en verzonnen allerlei mogelijkheden hoe dit wel moest verlopen.

Het was dan ook bijzonder druk bij het gerechtsgebouw op de dag dat het vonnis moest komen. De zaal zat echt tot de nok toe vol met nieuwsgierige mensen, tussen de mensen zat een vrouw met vier kinderen, elkaars handen stevig vast houdend. Dit gebeuren bepaalde ook hun leven: zonder inkomen verder leven: hoe moet dat? Maar ook nog zonder man en vader! Hoe erg…
De deur ging open, een agent kwam binnen gevolgd door de gevangene en weer een agent… ‘Papaaa’… riep luid een kinderstem.
Velen moesten even slikken, dit kind mist haar pa… Zij had het hem allang vergeven. Kinderliefde gaat ver boven alles uit.

Even later klonk een stem hard boven het geroezemoes uit… ‘Ik verzoek u om op te staan….’ Op dat moment stapte de rechter binnen. Will durfde niet te kijken, het liefste zou hij weg willen vluchten, ver weg van hier, maar de boeien hielden alles tegen.

De media zitten allemaal klaar met pen en papier, hoe dit zou verlopen wisten ze niet. Ze wisten dat deze rechter ook ouderling was in de kerk en dat hij door velen werd gezien als een eerlijk en goede man, vol van liefde voor de Heere en zijn naaste.
Stil, met tranen in de ogen, hoorde Will de beschuldiging aan uit de mond van zijn oude vriend, het werd muisstil toen de rechter de aanklacht uitsprak en daarna het vonnis ging uitspreken.

‘Will B.: ik verklaar je schuldig aan diefstal, ik veroordeel je tot 3 jaar gevangenisstraf met een borgsom van €35.000 euro. Hierbij verklaar ik de rechtszaak voor gesloten.’

De mensen hadden alles aangehoord en schudden het hoofd, dat is een zwaar vonnis: hoe moet dit nu verder met Will? En ach, dat arme gezin… Anderen zeiden: ‘Het is zijn eigen schuld: de rechter heeft goed gesproken hoor! Ook al is het zijn oude vriend …hij heeft gestolen!’.
Maar toen gebeurde er iets dat ze nog nooit hadden gezien…
De rechter ging staan en deed zijn ambtskleding uit, hij hing het ambtsgewaad over de grote stoel waar hij zojuist in gezeten had. Verbaasd keek iedereen naar deze rechter, hij stond daar in een gewone broek en trui! Waarom verlaat hij niet de rechtszaal?
Will, die nog steeds niet durfde te kijken, werd door deze aparte stilte in de zaal toch getrokken om ongewild te kijken wat er gebeurde.

Hij zag geen rechter, maar zijn vriend zoals hij er vroeger altijd bij liep: gekleed met een trui en een broek. Zijn vriend kwam op hem aflopen, de mensen zagen vol verbazing hoe Brian een envelop uit zijn zak haalde, voor Will ging staan en zei: ‘Lieve vriend, de wet van deze staat heeft je veroordeeld. Je bent schuldig en ik vertegenwoordig in mijn ambt die wet, maar nu heb ik mijn ambtskleding neergelegd en ben ik je oude vriend. Hierbij geef ik je deze envelop, waarin het hele bedrag zit voor je schuld.’
Brian richtte zijn ogen nu op de tribune en zei: ‘Mensen in de zaal: hierbij sta ik borg voor hem. Niet als rechter van de wet, maar als zijn vriend. Hij is nu vrij man, de schuld die hem gevangen zou houden is nu weg en is nu betaald. Het gehele bedrag zit in deze envelop, er is niets meer om deze man vast te houden: hij mag gaan.’
Hierna overhandigde hij zijn oude vriend de envelop.
Will viel neer bij zijn voeten, hij kon niets zeggen, maar de grote druppels op de houten vloer verklaarden alles. ‘Kom staan Will’, zei de rechtvaardige rechter, ‘Je bent vrij, er is volkomen betaald: er is een borg voor je. Kom agenten, doe hem zijn boeien af zodat we elkaar kunnen omhelzen, want ik weet dat ik mijn vriend weer gevonden heb die ik was verloren.’

Daarna keerde de rechter zich weer naar de publieke tribune en zei: ‘U zult zeker de wet kennen van dit land, wat er wel en wat er niet mag. U zult zich daar zeker aan proberen te houden, maar kent u ook de wet van onze Heere God? Kent u deze nog niet, kom dan zondag naar kerk. Hij klinkt er elke keer, dan verzeker ik u dat u schuldig bent, ik ken die wet en kan dat beamen en ook zult u allen voor de Grote Rechter komen. Maar er is een Borg voor jullie! Wat u vandaag mocht zien is maar een hele gebrekkige afbeelding hiervan, er is een Borg die voor u betaald met Zijn leven. Welke Vriend is Hij dan? Een grotere Vriend  is er niet, Hij biedt u de losprijs aan…. Er wordt u geen envelop aangeboden met geld, maar een vrijbrief getekend met bloed. Er staat ‘volkomen voldaan’ op, komt dan naar Zijn huis! Ik nodig u allen hier van harte voor uit, maar bedenk dat wanneer u niet komt of gelooft in Hem, dan zult u gevangen en geboeid blijven, want niemand op en boven deze aarde heeft de macht om die te verbreken dan de Borg alleen die u daar zult ontmoeten.

Die zondag werd er gepredikt over Jesaja 61 vers 1-4: over de Borg waar de Vader zijn welbehagen in heeft en Die vrijlating geeft aan gevangenen. Die gebondene opening van de gevangenis geeft. Helemaal vooraan zaten een vader en een moeder met vier kinderen als stille getuigen. De boeien waren voor hen afgedaan, niet door de rechter, niet door Brian, maar door het betaalde offer van het Lam.

Verwerking
Dit is maar een verhaal, toch hoop ik dat het tot hulp mag zijn om gevangen te laten zien welke grote Borg wij hebben, we schatten Zijn waarde altijd zo laag in.
Ook Hij is Rechter, maar Zijn kleren werden niet door Hem zelf afgedaan, nee zij werden afgerukt en verloot en toch betaalde Hij uit een ondoorgrondelijke liefde aan het kruis.

De vraag is: mag Hij uw boeien afdoen?

Als u uit genade mag geloven in de Heere Jezus, gelooft u dan ook dat Hij volkomen heeft betaald voor uw zonden?

Of was de prijs die hij betaalde te laag?

Dat gevoel kan komen, als we naar onze mening zonden hebben gedaan die te groot zijn om vergeven te worden.

Dat kan bij een uitnodiging tot de tafel des Heren komen: Mag ik wel aangaan? Ik voel zoveel verdriet voor wat ik Hem aandeed.

Maar: is de Borg niet groter dan we denken? Is het betaalde (Zijn bloed) niet groter dan onze zonden? Zien we Hem als de Zoon van de Allerhoogste, uit liefde gegeven voor zondaren?

Neem het van Hem aan, knielt u voor Hem neer, anders zal hij uw Rechter blijven en zal het vonnis blijven, maar Hij legde alles af voor u en hij biedt het aan in de envelop van het woord. Hoor wat er elke zondag klinkt: Zijn liefde voor de gevangen, dat Hij elke keer weer tot hun zegt: ‘Genade zij u en vrede van Hem, Die is en Die was en Die komt’. Openbaringen 1 vers 4 en 5. Dan kunnen er nog zoveel vragen opkomen, maar deze tekst (Gods’ antwoord) geeft zoveel houvast!

Maar Heere, ik ben zondig (herkent u de zondaar?)… Genade zij u en vrede!
Ik heb deze week dingen gedaan die niet goed zijn in Uw ogen… Genade zij u en vrede!
Ik heb U de eer niet gegeven, mijn Heere en God… Genade zij u en vrede!
Ik was niet goed voor mijn naaste zoals u van ons gevraagd hebt… Genade zij u en vrede! Heere, ook ik heb gestolen… Genade zij u en vrede!
Maar Heere, ik ben de grootste misdadiger (herkent u Paulus?)… Genade zij u en vrede!
Maar Heere, ik begeerd wat niet goed was en daarna… (herkent u David?)… Genade zij u en vrede!
Maar Heere, mijn ongeloof is zo groot (herkent u Thomas?)…Genade zij u en vrede!
Maar Heere, ik heb U verraden en gevloekt (herkent u Petrus?)… Genade zij u en vrede!
Maar Heere, ik ben een moordenaar (herkent u de moordenaar aan het kruis?)… Genade zij u en vrede!
Maar Heere, ik doe in alles U veel te kort en geloof zo weinig van Uw eeuwig borgwerk en de kracht van Uw bloed, en de grootheid ervan (herkent u uzelf?)…. Genade zij u en vrede!

De boeien die de wet ons heeft aangedaan zijn voor eeuwig, veroordeeld tot levenslang. Nooit geen vrijheid, nooit geen liefde, nooit geen blijdschap, opgesloten op een plaats waar nooit vergeving meer is, dat is de toekomst na de rechterstoel waar we allen voor komen te staan als we niet in Die Borg geloven.

En zeg nou niet dat de Heere het niet aangeboden heeft ,want dan getuigt ook de Heilige Schrift tegen u, dat is het Woord dat vast en zeker is. Er is volkomen betaald, zo volkomen dat de Vader in Hem Zijn welbehagen heeft, de Borg zit aan Zijn rechterhand!

Is dan uw strijd voorbij als uw boeien los gemaakt zijn?

Nee, dan begint een strijd die woedt in u zelf, want uw vlees wil niet wat uw geest wil. Ze zijn grote vijanden geworden, al sinds Genesis 3 bij een ieder die gelooft in deze grote Borg.

Ziet de Heere dit wel nadat Hij mijn boeien losgemaakt heeft?

Jazeker, elke keer vertroost Hij u met de Heilige Geest door het woord en evangelie en bovendien komt Hij tot u om u te versterken met brood en wijn om te zien en te proeven dat de Heere Jezus volkomen is, in het gebrachte offer door Zijn vlees en bloed.

Volkomen is Zijn liefde, volkomen is Zijn barmhartigheid, volkomen is Zijn vergeving, volkomen is de genade, volkomen is er voldaan, volkomen is…….ach het gaat zo eindeloos door, want Hij maakt u nog witter dan sneeuw, zo volkomen!

Kunt u iets wat in en in zwart is wit maken?

Als we Hem de eer en grootheid niet geven is er een ander die daar zijn behagen in heeft!  De duivel kan met van alles aankomen om u aan het twijfelen te brengen. Er kunnen gedachten in uw hoofd komen, zoals: heeft de Heere gezegd dat u daarvan niet eten mag? Heeft de Heere gezegd dat hij volkomen Borg voor u wil zijn? Nee, uw zonden zijn veel te groot! En wat u gisteren deed, denkt u nu echt dat de Heere luisterde toen u bad om vergeving? U hebt dat al zoveel keren gedaan, stop er maar mee!

Wij geloven zo vaak wel deze listige Slang, maar hebben zoveel vragen en ongeloof bij de Vader en de Zoon die de mens zo innig lief heeft.

Brian is maar een voorbeeld, een gedachtegang, de Heere Jezus Christus is werkelijkheid. Hij heeft u lief met een eeuwige liefde en offerde Zich daar voor op, als een Lam ter slachting. De zonde blijft een grote strijd, maar de liefde voor de Borg zal overwinnen, omdat Hij u eerst heeft liefgehad.

En op de stem van de listige slang mogen wij antwoorden met: ‘Ja, Christus is voor mij een volkomen Borg! De boeien zijn verbroken, mijn handen zijn vrij om Hem te danken, omdat Hij mij uit de gevangenis leidde. Omdat Zijn barmhartigheid zo groot is, zegt Hij elke keer tot mij: ‘Genade en vrede zij u!’.

Hoe heerlijk is het om niet naar het gerechtsgebouw te gaan, maar naar Zijn huis om te horen dat de wet volkomen volbracht is, door mijn Borg, waar met bloed beschreven staat op mijn beschuldiging: Voldaan!

En elke keer hoort u dan Zijn stem klinken tot troost en tot bemoediging in uw strijd hier, maar nog een kleine tijd en dan:

Genade zij u en vrede, van Hem  Die is en Die was en Die komt, en van de zeven Geesten, Die voor Zijn troon zijn, en van Jezus Christus,  Die de getrouwe Getuige is,  de Eerstgeborene uit de doden en de Vorst van de koningen der aarde. Hem Die ons heeft liefgehad en ons van onze zonden gewassen heeft  in Zijn bloed, en Die ons gemaakt heeft  tot koningen  en priesters voor God en Zijn Vader, Hem zij de heerlijkheid en de kracht in alle eeuwigheid. Amen.
Openbaringen 1: 4-6 HSV.

Door Anton Lokker.