KOOPVROUW IN DE DOP
Een vader komt thuis van zijn werk. Het is weer laat geworden en hij is moe.
Zijn dochtertje van 7 staat hem al bij de deur op te wachten. “Pap mag ik wat vragen?” “Natuurlijk, wat wil je weten”, zucht vader. “Hoeveel verdien jij per uur?” “Dat gaat je niks aan, waarom wil je dat weten?” “Nou gewoon, wil je het me alsjeblieft vertellen?” Om er vanaf te zijn zegt haar vader kortaf: “20 euro per uur”.
Nu wordt vader nijdig: “Als je zeurt om geld voor weer een stuk speelgoed dat binnen de kortste keren kapot is, ga dan maar naar je kamer. Ik werk hard en heb geen zin in dit gedoe!”
Het meisje staat op, sluit de deur zachtjes en vertrekt naar haar kamer. Eindelijk rust, vader zakt in zijn luie stoel en sluit zijn ogen. Maar na een tijdje vraagt hij zich af of hij niet te hard is uitgevallen. Zijn dochter vraagt eigenlijk nooit om geld.
“Slaap je?”, vraagt vader als hij haar slaapkamerdeur opent. “Ik viel misschien wat te hard uit. Ik was moe en reageerde dat op jou af. Hier heb je 10 euro.” Meteen schiet het meisje overeind: “Dank je wel papa!” Van onder haar kussen haalt ze een paar in elkaar gefrommelde bankbiljetten tevoorschijn. Als haar vader dat ziet moppert hij: “Waarom wil je nog meer terwijl je al geld hebt? Is het dan nooit genoeg?”
Zijn dochtertje telt langzaam het geld en kijkt dan op naar haar vader: “Ik had niet genoeg, maar nu wel! Pap, hier heb je 20 euro. Kan ik een uur van je tijd kopen?”
Reacties
Een reactie posten