De vraag

De vraag om gelukkig te zijn maakt je ongelukkig.

Elke keer. Vrijgezel. Tijd.

Paradoxaal genoeg is het pas wanneer je het verbod op ongeluk opheft, dat je echt geluk kunt vinden, in je eigen aanwezigheid.

Aanwezigheid bevat geen vraag, het is de oceaan die al zijn golven liefheeft en omarmt. Geluk, ongeluk, verdriet, woede, verveling, vreugde en alles daartussenin.

Zou jij eisen dat een kind gelukkig is?
Zou jij proberen een bloem te forceren om open te gaan?
Zou jij een inademing forceren zonder eerst de heiligheid van de uitadem te eren?

Als je niet gelukkig bent, laat jezelf vandaag ongelukkig zijn, volledig ongelukkig, glorieus ongelukkig, zodat je eindelijk op één lijn bent met je ongeluk, rijd op die glorieuze golf naar zijn voltooiing.

Gun jezelf een ongelukkige dag, zonder het allemaal te proberen weg te spiritualiseren.

En in je ongeluk, als je het tot aan zijn wortels volgt, vind je iets ongelooflijks...

Je zult je authenticiteit vinden. Je zult een diepe overgave aan het leven vinden. Je vindt het geluk, ja, geluk, van zelfliefde, zelfacceptatie, diepgaande toestemming om te zijn wat je bent.

Je nodigt je ongelukkige kind uit in je armen, en ze zal huilen en woede en zingen en zich eindelijk veilig voelen.
Jij en je ongelukkige, eindelijk veilig samen.

En je barst uit van het lachen, je zult een onverwachte vreugde ontdekken, je zult je zo levend voelen in deze omhelzing.

Je zult je afvragen waarom je ooit een tweedehands concept van geluk zocht.
Je zult begrijpen waarom de vraag om gelukkig te zijn je zo diep ongelukkig maakte.

Je zult verliefd worden op het licht en het donker van dit leven.

Je zult zo blij zijn dat je alles vergeet wat ze je ooit hebben geleerd over geluk!!

- Jeff Foster