Bomen Boodschap

 Soms vergeten we dat we zelf mogen beslissen. Dat we zelf mogen bepalen. Dat we een JA en een NEE hebben. Iets wat we zo afgeleerd zijn toen we te klein waren om ertegenin te kunnen gaan als men van onze ja een nee maakte. Als mensen onze nee niet serieus namen. Allemaal stukjes die vasthangen aan je eigen authenticiteit werden stukje bij beetje tenietgedaan en je merkte dat er een diepe onzekerheid kwam op het voelen van de juiste weg. En dat is logisch, lief mens, want de ander heeft je altijd aan het twijfelen gemaakt, waardoor je niet wist dat je echt wel op jezelf kon leunen. En dat is iets wat je nu steeds meer en meer weer terugvindt.

Wanneer je steeds een beetje meer terrein terugwint in de herkenning van wie je bent, voel je je ook steeds steviger en zekerder als het gaat om ergens volmondig ja of nee tegen te zeggen. Ergens heb je gedacht dat jij niet meer kon bepalen, en zo heeft het een lange tijd gevoeld. Jij bepaalt uiteindelijk wat je gelooft. Jij bepaalt waar je in wilt investeren. Jij bepaalt waar je de stekker uit wilt trekken. En ook al voelt het soms nog heel eng, ook dat is zo menselijk als wat. Je hebt het niet geleerd. Je bent er niet in gestimuleerd. Sterker nog, je bent juist telkens teruggeroepen en niet ondersteund in het uitbouwen van jou en jouw kwaliteiten. Je hebt nooit werkelijk in een veilige omgeving echt kunnen leren hoe stevig je werkelijk staat. Dat is wat jij jezelf nu leert, en in die stevigheid zullen jouw ja’s en jouw nee’s zoveel krachtiger staan. Zal je voelen hoe ze doorresoneren in elke vezel van jouw lijf. Jij bepaalt, lief mens. Ook als je denkt dat het niet zo is. Maar jij bepaalt, tot in de kleinste details.