Bed

Bed

oprollend zich de slaap gevat met
opgetrokken knieën, het hoofd in tussentijd
gestoken door ontbrekend glas, gewikkeld

in donkere vachten, geen gedachte
die mij hier niet wiegt, in deze schemerzee
ken ik mij pas, warm gevouwen deinend

deint alles dubbel, ik lig er
bijna ongeboren bij, dobber in eigen sop tot
de dag er op volgt: 'goeiemorgen'

ontrollend mij weer openbreekt, uit-
strekt en rekt en op de benen zet

------------------------------------------------------------------
Uit: Hoe zij zoekt, 1998.

Schrijver: Lidy van Marissing

Reacties

Populaire posts van deze blog

Open brief aan mijn oudste dochter...

Ekster

Gone with the Wind (1939)

Vraag me niet hoe ik altijd lach

Kraai