De “ kinderziel “
De “ kinderziel “
hoe fijn en sereen is de avond
en dan te bedenken dat ik dacht dat dat haaks stond op
diepe intense vreugdebeleving
want kijk , ik ben hier alweer aan het schrijven
en de genius is alweer wakker
en zijn kaarsje brandt allesbehalve zwakker !
een orchidee wiegt zachtjes in de wind
en die heeft haar smoeltje wel mee
ze glimlacht, als een dametje weltevree
Dat wil zeggen , iedere bloem heeft een gezichtje
en ieder mensengezicht is als een bloem
vol van ongeschreven roem
een bloem geënt op de levensboom
en het gaat hier niet om een kloon
maar om iets bij God beroemd
gegroeid uit dat kleine pittezaadje dat men cel noemt
Het is de Ziel , ooit leven ingeblazen door het Al
die zijn mysterie van Leven daarin laat zweven .
daarom schrijf ik dit , want het moet me eens van het hart ;
‘t is wat ik allang zo had gedacht :
kinderen, ja babies zijn volslagen volwassen zielen
ze hoeven werkelijk voor niemand van ons te knielen
en dienen met passend respect behandeld te worden .
Niet betutteld of gekleineerd door
“mao beezeke toch “ en “da klein boeleke “ en consoorten
- domme onnozele antwoorden
zij begrijpen veel dieper dan sommigen denken
en het is een regelrecht affront
om hen als kleine sukkeltjes te behandelen
en hen naar de misse kant te doen kantelen .
gun hen dan toch wat échte dingen
spreek tot hen als tegen een gelijke
en vooral beste mensen , let op uw toontje ...
“ waar is mama nu “ , en “ wat is papa nu aan het doen “
zeg in godsnaam toch gewoon :
waar ben ik nu , en wat is hij aan het doen
tegen niemand anders spreek je toch in de derde persoon ?
begrijp je ?
want wij kweken anders alleen maar compleksen en
nachtelijke dromen vol kobolten en heksen
waarin ze bewust klein duimpje of het loze dwergje zijn
ondermijnen zo hun zelfvertrouwen van in dit
zeer mysterievol en belangrijke begin .
Reacties
Een reactie posten