Doomsday (2008)

Neil Marshall vermijdt opzettelijk het wiel opnieuw uit te vinden met Doomsday , een post-apocalyptische thriller die botweg 28 Days Later , The Road Warrior , Robin Hood en de Flesh Fair-reeks van AI versmeltDat deze mengelmoes een tijdlang überhaupt werkt, getuigt van zijn no-nonsense benadering van het materiaal, dat tijdens de beginsegmenten snel, goedkoop en luid wordt gespeeld. Schotland is het slachtoffer geworden van een dodelijk Reaper-virus en zit al dertig jaar in quarantaine achter een gigantische muur. Wanneer het virus in Londen in 2035 opnieuw opduikt, stuurt de snode rechterhand van de Engelse premier (Alexander Siddig) (David O'Hara) – wetende dat er op de een of andere manier overlevenden in Schotland zijn – een team van commando's om het afgesloten land opnieuw binnen te gaan. om een ​​remedie te vinden. Wat teamleider Sinclair (Rhona Mitra) achter het ijzeren gordijn ontdekt, is een woestenij vol met hanenkam, getatoeëerde afwijzingen uit de toekomst van Mad Max, evenals een afzonderlijke kolonie middeleeuwse ridders onder leiding van een dokter die koning is geworden (Malcolm McDowell).Doomsday is gerecycled materiaal uit betere bronnen, en Mitra heeft zeker genoeg sex-appeal van een krijger-godin om in ieder geval te voorkomen dat iemand in slaap valt. Maar terwijl hij zich door de ene hectische maar alledaagse decorstukken na de andere ploetert, verdrinkt de film langzaam in zijn eigen poel van clichés, met als hoogtepunt een finale die de triomfantelijke poses correct krijgt maar nergens op slaat.