Bomen Boodschap

 Het voelt een beetje alsof je achter de stroming aan blijft lopen. Alsof je het niet allemaal kunt bijhouden. De plannen die je had, lijken niet in beweging te komen en de dingen die je wilt doen, blijven ook liggen. En tegelijkertijd gebeurt er ontzettend veel. Dat kan gevoelens van weerstand en frustratie oproepen, en tegelijk vraagt het van je om echt te zijn met en in het moment. Want hoeveel plannen je ook hebt, lief mens, het leven heeft een ander idee voor jou in petto, dus je hebt niets anders te doen dan vertrouwen en meegaan in de stroming. Ook als dat betekent dat het ongemakkelijk is. Want zelfs in de diepste mist is de zon ergens zichtbaar of voelbaar, en wordt het vanzelf duidelijk wat de bedoeling is.

Wat je mist op dit moment, is de ruimte voor jou, althans zo voelt het. Omdat elke keer als je die ruimte wilt nemen, die gevuld wordt door situaties en omstandigheden die zich aandienen. Waar in deze gebeurtenissen kun jij dicht bij jezelf blijven? Waar kun je een beetje van jezelf terugbrengen in de chaos die het leven soms kan opgooien? En waar lukt het je om te weten dat chaos altijd nodig is om dingen opnieuw te verdelen? Dat dit onderdeel is van het leven hier en ver daarbuiten. Dat chaos niets slechts of fouts in de zin heeft, maar dat het een gebeurtenis is die zich op een natuurlijke manier ontvouwt en zorgt voor groei en evolutie. Niets in deze periode zal meer hetzelfde blijven. Alles wordt naar een ander niveau getild en dat gaat altijd met ongemak. Dus al gaat het niet zoals jij had bedacht, lief mens, vaar maar mee en weet dat alles uiteindelijk vanzelf duidelijker wordt.