DE ZIEL EN DE JEUGDTRAUMA'S

 DE ZIEL EN DE JEUGDTRAUMA'S DIE DIE ZIEL LEEFDE, EN HET BLEEF NOG STEEDS ACHTER MET BEPAALDE ONGENEZEN WONDEN

In de diepten van de ziel, waar de tijd niet verstrijkt,
de schaduwen van een verloren jeugd zijn verborgen,
open wonden die nooit worden vergeten,
Littekens die markeren, die wegen en omarmen.

De ziel, zo kwetsbaar in haar prille kindertijd,
stormen doorstaan, stille pijnen,
Ernstige gezichten, gebroken momenten,
die in zijn onschuld ophield te zijn wie hij is.

Elk hard woord, elk koud gebaar,
waren gegraveerd in hun innerlijke essentie,
en de ziel, klein, werd een grot,
waar angsten groeiden als een rivier.

De trauma's die hij meemaakte, hield hij in stilte,
in donkere hoeken van zijn diepe wezen,
En hoewel de tijd verstreek in zijn wereld,
De echo van pijn ging nooit uit.

Maar de ziel, hoewel gebroken, gaf niet op,
Hij zocht in zijn eigen afgrond het verborgen licht,
en hoewel de wond blijft, is hij niet verslagen,
Want in zijn strijd vond hij zijn kracht.

Nu, op je helende reis,
De ziel wordt geconfronteerd met die oude geesten,
het herbouwen van de dubbelzinnige stukken,
En bij elke stap vindt hij verlossing.

Omdat het verleden je wezen niet definieert,
Het is gewoon een weerspiegeling van wat je hebt overwonnen,
En hoewel zijn geschiedenis wordt gekenmerkt door het gebrokene,
De ziel gaat verder, klaar om herboren te worden.

In elke trauma zit een les verborgen,
In elke traan komt een waarheid naar voren,
en de ziel, nu sterk, hoewel ze huilt,
Ze weet dat haar pijn haar niet begraaft.

Zo gaat de ziel vooruit, met littekens die schitteren,
het helen van hun verleden, het omarmen van hun lot,
Want in elke wond, ook al is het een blunder,
Er is een vuur dat brandt en dat haar altijd zal leiden.

Viviana González de Marco