''EEN LEVEND STERGEVAL......''

Een paar jaar geleden gebruikte een grootouder deze uitdrukking en het is sindsdien door veel mensen gebruikt, het vat precies samen hoe het voelt om het contact met onze kleinkinderen te worden ontzegd.
Zoals bij elke sterfgeval is er een proces dat plaatsvindt in de 5 stadia van verdriet.
1e fase is er een van ontkenning en gevoelens van totale isolatie. Wanneer we de acute pijn van verlies ervaren, is het gemakkelijker om te denken dat het niet echt is gebeurd, het is ons verdedigingsmechanisme om ons te beschermen.
2e fase is gevoelens van woede. We zijn boos dat dit ons is overkomen.
3e fase is onderhandelen. We moeten proberen de controle terug te krijgen, dus gaan we door het 'al was het maar' scenario.
4e fase is depressie, we voelen ons natuurlijk erg verdrietig en neerslachtig.
5e fase is acceptatie wanneer we de plaats bereiken waar we onszelf toestaan ​​om te rouwen wanneer dat nodig is en om hulp en steun van anderen te accepteren. Hopelijk kunnen we ons dan wat rust en kalmte gunnen.



Reacties

Populaire posts van deze blog

Open brief aan mijn oudste dochter...

Vraag me niet hoe ik altijd lach

LIVE - Sergey Lazarev - You Are The Only One (Russia) at the Grand Final