Accepteer mensen zoals ze zijn

 Accepteer mensen zoals ze zijn, maar zet ze neer waar ze horen!!

Een oudere vrouw had twee grote potten, elk opgehangen aan de uiteinden van een stok die ze om haar nek droeg.

Een van de potten had een barst, terwijl de andere pot perfect was en altijd een volle portie water gaf. aan het einde van de lange wandelingen van de beek naar het huis, kwam de gebarsten pot maar halfvol aan.

Gedurende twee volle jaren ging dit dagelijks door, waarbij de
vrouw slechts anderhalve pot water mee naar huis nam.. natuurlijk was de perfecte pot trots op zijn prestaties. maar de arme gebarsten pot schaamde zich voor zijn eigen onvolmaaktheid, en was ellendig dat hij maar de helft kon doen van waarvoor hij gemaakt was.

Nna twee jaar van wat hij als bittere
mislukking beschouwde, sprak hij op een dag tegen de vrouw bij de beek. 'ik schaam me, want deze barst in mijn zij zorgt ervoor dat er water weglekt helemaal terug naar jouw huis.'

De oude vrouw glimlachte, 'heb je gemerkt dat er bloemen aan jouw kant van het pad staan, maar niet aan de kant van de andere pot?' 'Dat komt omdat ik altijd al van je gebrek op de hoogte ben geweest, dus ik heb bloemenzaadjes aan jouw kant van het pad geplant, en elke dag als we teruglopen, geef jij ze water.'

Al twee jaar lang heb ik deze prachtige bloemen kunnen plukken om de tafel te versieren.

Als jij niet gewoon was zoals je bent, zou er geen schoonheid zijn om het huis te sieren.

Moraal van het verhaal:
Ieder van ons heeft zijn eigen unieke gebrek. Maar het zijn de barsten en gebreken die we allemaal hebben die ons leven samen zo interessant en lonend maken. Je moet gewoon iedereen nemen zoals hij is en naar het goede in hem zoeken.