Het ontwaken, het wakker worden

 Het ontwaken, het wakker worden

Er komt een moment in je leven waarop je het eindelijk doorhebt. Dat je, te midden van al je angsten en de krankzinnigheid een noodstop maakt op de weg die je bewandelt en er ergens een stem in je hoofd het uitschreeuwt…….. GENOEG! Genoeg gevochten, gehuild, jezelf de schuld gegeven en geworsteld in een poging om vol te houden. Dan, net als een kind dat na een woedeaanval tot zichzelf komt, knipper je je tranen weg en bekijk je de wereld met andere, nieuwe ogen.

Dit is jouw ontwaken.

Je realiseert je dat het tijd is te stoppen met hopen en wachten op iets dat verandert, op geluk, veiligheid of zekerheid om als uit het niets, magisch te verschijnen aan de volgende horizon.

Je realiseert je dat er in de echte wereld niet altijd sprookjesachtige einden zijn, dat de garantie voor “ze leefden nog lang en gelukkig” moet beginnen bij jezelf…….en dat tijdens dat proces een gevoel van sereniteit wordt geboren vanuit acceptatie.

Je realiseert je dat je niet perfect bent en dat niet iedereen altijd van je zal houden of je waarderen om wie of wat je bent …… en dat is goed. Ze hebben recht op hun eigen visie(s) en meningen.

Je leert wat het belang is van liefdevol zijn en opkomen voor jezelf…… en tijdens dat proces wordt een gevoel van nieuw gevonden vertrouwen geboren vanuit goedkeuring naar jezelf.

Je stopt met klagen en anderen de schuld geven van dingen die ze je hebben aangedaan – of niet voor je hebben gedaan – en je leert dat het enige waar je écht op kunt vertrouwen het onverwachte is.

Je leert dat mensen niet altijd zeggen wat ze bedoelen of bedoelen wat ze zeggen, dat niet iedereen er altijd voor je is en dat niet alles altijd over jou gaat. Dus leer je op eigen benen te staan en voor jezelf te zorgen….. en tijdens dat proces wordt een gevoel van veiligheid en zekerheid geboren vanuit zelfredzaamheid.

Je stopt met het oordelen over en het wijzen naar anderen; je begint mensen te accepteren zoals ze zijn en ziet hun tekortkomingen.