Ik heb zoveel meegemaak
Ik heb zoveel meegemaakt dat de rimpels van emotie mijn gezicht verouderd hebben. Ik heb zoveel herinneringen bewaard dat mijn herinnering te gevuld is met namen die niets meer voor me betekenen. Misschien is het tijd om deze herinnering te resetten om te verwijderen wat er over is.
Het is zoveel gewicht dat ik op mijn schouders draag dat ik besloot om één uur per keer te leven, zonder te denken aan de tijd die verstrijkt en de mensen die in mijn levensverhaal leven. Mijn leven en zij beslissen ervoor.
Door de jaren heen heb ik niemand verloren, het waren de mensen die me verloren toen de details van hun leven niet meer overeenkwamen met wie ik ben. Het spijt ons, maar wie de gebaren van mijn ziel niet begrijpt, zal niet aan mijn zijde kunnen leven. Het leven bestaat nog steeds uit vertrekken en aankomsten. Ik heb geen spijt van wat ik heb meegemaakt, noch met wie ik samenleefde. Het verleden zijn pagina's van mijn verhaal die ik niet kan scheuren onder de angst om incompleet te worden.
Ik heb zoveel meegemaakt dat mijn geduld op is.
Nu ben ik wat ik ben, zonder een komma te veranderen om diegenen te plezieren die denken dat ze belangrijker zijn dan ik. Niet te vroeg om iemand te plezieren, of leef op mij afgestemd, of het is het beste om een andere richting te vinden voor hun leven. Als het je niet bevalt, ga je gang en ik ga hier verder met alle gebreken die ik lijk te hebben en enkele kwaliteiten die ik bewaar voor degenen die mij begrijpen.
Ik ben oud genoeg om te herinneren dat ik het me niet kan veroorloven om tijd die ik nog heb te verspillen aan mensen die mij niet verdienen.
De rimpels van de tijd geven me die toestemming, om te kiezen waar ik wil lopen en wie ik me gezelschap wil houden.
@Angela Caboz
Alle rechten voorbehouden
Wet N. de 50/2004 van 24 augustus
Reacties
Een reactie posten