De dag dat ik me realiseerde
De dag dat ik me realiseerde dat de persoon die ik in de spiegel zag niet zo belangrijk was als de persoon van wie ik van binnen hield..
Dat was een levensverandering.
Ik heb mijn hele leven geprobeerd perfect te zijn, op zoek naar de beste outfit of ideale kapsel waarvan ik dacht dat het me gelukkig zou maken...
Alleen dat deed niets.
Het verhaal van tragedie en triomf, verliezen en mezelf vinden.. vooral, mijn hart en ziel ontwikkelen tot de beste persoon die ik kon zijn.
Toen ik in de spiegel keek, zag ik al mijn gebreken en realiseerde ik me dat ik nooit perfect zou zijn- maar dat is het mooie van alles.
Dat had ik niet hoeven zijn.
Bovendien. Ik wilde niet zijn.
Geef me de echte, de mensen vol gebreken, littekens en krassen.
De geweldige zielen die het vertellen zoals het is, staan altijd achter je en je kunt er altijd op rekenen dat ze echt zijn.
Dat is wie ik streef om te zijn, elke dag.
De schoonheid zal vervagen en de tijd kan mijn minder perfecte huid verdorren en mijn lichaam veranderen, maar mijn hart en ziel - die geweldige delen van mezelf die ik waardeer, zullen blijven groeien, evolueren en beter worden.
Zo, ik ben gestopt met proberen trendy, cool en hip te zijn.
Ik ben bezig om authentiek, zorgzaam en aardig te zijn.
De wereld heeft daar meer van nodig.
Daar heb ik meer van nodig.
Ik laat de dingen los die ik niet kan veranderen en richt me op wat ik wel kan.
Uiteindelijk is het belangrijkste mijn geluk.
Blij met mijn leven, met mijn wereld en gelukkig werken aan mij.
Ik kan niet controleren waar mijn pad me leidt of wat morgen brengt, maar ik kan wel bepalen hoe ik het allemaal op mij laat beïnvloeden.
Regen of zonneschijn, ik zal altijd vooruit blijven gaan en de dingen doen die mijn ziel met vreugde vullen.
Als je het mij vraagt, is dat een vrij goede plek om te zijn.
|ravenwolf
Reacties
Een reactie posten