Ik stopte met aandringen

 Ik stopte met aandringen waar ik niet naar op zoek was.

Ik stopte met wachten in bezette stoelen.
Ik ben gestopt met mijn verwachtingen op drukke mensen te leggen.
Ik stopte met doen alsof de ander het begreep
Ik stopte met mijn ogen en hoop in harten te leggen die niet naast me wilden kloppen.

En toen ........ De magie is net gebeurd... Ik kwam terug bij mezelf, als enige mogelijke bestemming.

Terug naar mij, de enige manier die beschikbaar is.
Terug naar mij als de enige lopende vergadering.

Ik kwam terug bij mezelf en ik kon de wonden, de littekens, de pijn en mijn uitgedroogde ziel zien smeken om water.

En ik accepteerde mezelf En ik mocht mezelf aaien En ik heb mezelf vergeven... Ik ging op mijn schouder liggen en benoemde mezelf met mijn eigen stem. En ik vond mezelf anders En ik heb mezelf weer...

En toen ........ De magie is net gebeurd... Ik heb de sleutels van de deuren die ik wil openen.

Hier binnen
Buiten zijn er alleen maar wegversperringen.

Maar ik bepaal waar en hoe... Dat hangt van mij af.
Ik beslis waar ik heen ga,
Ik kies hoe,
Met wie ik kies,
Ik bepaal wat ik wil,
Ik beslis wat ik verdien...

En de magie gebeurde...
Omdat ze nooit weg is gegaan... Omdat ze altijd in mij leefde maar ik was blind ik kon haar niet zien...

Toen daalde ik af in mijn schaduw en stond op...
Ik heb mezelf omarmd, mezelf geaccepteerd en ik leef weer! "