Zuchten
Zuchten...
Ik voel niks anders meer als zuchten .
Bij bijna iedere ademteug.
Probeer ik van mijn gevoelens te vluchten.
Is erom zuchten alles wat ik nog kan .
Is er echt geen actie meer mogelijk.
Zucht na zucht .. man man man .
Dit gaat eindigen in een ongeluk .
Volgende episode , bang, blij ,boos.
Alles in een hoog tempo .
Zucht zucht , er is iets ergs loos.
Woorden helpen niet meer , voor mij wordt het zo .
Het zuchten is voor even gestopt .
Ik probeer mijn adem terug te vatten .
Voordat iets nieuws weer op popt.
Maar te laat , rust neemt de kuierlatten.
Bijna aan de beademing .
Een hartslag te hoog voor mijn lichaam.
Rust is alleen maar een woord in mijn herinnering.
En mijn levenlust verdwijnt langzaam.
Zucht zucht ... bijna geen lucht .
Krampen in mijn hals en nek .
Dit is in mijn leven berucht.
Met name in mijn eigen stek.
Zo zucht ik mijn leven voort .
Geen eind in zicht , waar ik op adem kan komen .
Geen rust voor mij van enig soort.
Terwijl ik er wel van blijf dromen .
Hoe het wel hoort .
Reacties
Een reactie posten