Queen Charlotte: A Bridgerton Story

Mensen die denken dat Bridgerton alleen maar schuimige romantiek is, hebben niet echt opgelet. Er is altijd een laag van tragedie en duisternis in de prachtige, romantische ruimtes van de serie geweest. De hertog van Hastings had te maken met de wreedheid van zijn eigen vader, Anthony Bridgerton zag zijn eigen vader sterven door een bijensteek, en met die dood werd hij gedwongen tot alle taken die bij het zijn van de oudste zoon hoorden. Laten we Marina's tragische verhaallijn in seizoen 1 en de lengte waartoe ze werd gedreven niet vergeten.

Toen ik hoorde dat ze bezig waren met een prequel rond een jonge koningin Charlotte, wist ik dat het geen vrolijk verhaal zou worden. We weten tenslotte allemaal wat er met koning George gebeurt en welke verantwoordelijkheid Charlotte moest dragen in haar huwelijk met hem. Hoewel ik hoopte dat er meer vreugdevolle momenten in de show zouden zijn voordat zijn toestand verslechterde, doet het nog steeds goed werk bij het opzetten van de relatie tussen Charlotte en George, en hun prachtig tragische liefdesverhaal.

De show begint met Charlotte (India Amarteifio) die het nieuws van haar verloving ontvangt. Het is een regeling waar ze nooit om heeft gevraagd, maar die ze toch moet accepteren. Waarom? Als de koning van Engeland aanklopt, zeg je geen nee. In het verhaal van Charlotte zien we het lot van vrouwen in die tijd, dat ze zelfs met haar hogere sociale status nog steeds niet over haar eigen lot kan beschikken, en door de grillen van mannen rond een schaakbord wordt gemanoeuvreerd. Charlotte maakt zich zorgen over het trouwen met een vreemdeling als ze beseft dat geen van de onderdanen van de koning over hem zal praten. Ze voelt dat er iets mis is en besluit te proberen aan het huwelijk te ontsnappen - de gevolgen zijn verdomd.Toevallig, net als ze aan het uitzoeken is hoe ze over de tuinmuur moet klimmen, ontmoet ze George (Corey Mylchreest) zelf. Deze scène is lang geleden uitgebracht als een teaserclip en die korte interactie is gevuld met zoveel chemie en mogelijkheden. Dus ze loopt niet weg. Ze trouwt met de koning van Engeland en wordt de koningin, maar het is niet de verbintenis die ze voor ogen had.

Het allerbeste aan de show zijn de jonge acteurs die centraal staan. Amarteifio en Mylchreest hebben zo'n elektrische chemie samen. We voelen het in elke blik die ze delen, elk moment dat hun handen samenkomen voor de kortste aanraking. Er is nogal wat hitte en gesis, en degenen die deze spin-offserie van Bridgerton binnenwandelen om dat te zoeken, zullen niet teleurgesteld worden.Wat het meest indrukwekkend is, is het vermogen van Amarteifio om de essentie van Golda Rosheuvel als de oudere koningin Charlotte te kanaliseren, zowel in spraak als in lichamelijkheid. Het voelt alsof we haar jongere zelf op het scherm zien rondlopen. Maar het hart van de show is echt Mylchreest's optreden als George. Hij is perfect als de romantische hoofdrolspeler - hij kijkt altijd vol ontzag voor Amarteifio's Charlotte en is echt een verliefde man. Zijn weergave van de geestelijke gezondheidsproblemen van King George is volkomen hartverscheurend - zijn wanhoop over zijn vermeende misvorming, zijn zorgen over de impact van zijn aandoening op Charlotte en hun leven samen.

De scènes waarin hij medische behandeling krijgt, zijn zo ondraaglijk om te zien. We weten van de barbaarse behandelingen die patiënten moesten ondergaan in die tijd, toen er geen begrip was voor deze kwellingen van de geest. De show brengt zijn toestand en de aangrijpende realiteit van dit alles uitstekend in beeld. Kwam zijn strijd tot stand omdat van hem werd verwacht dat hij vanaf jonge leeftijd het gewicht van een natie zou dragen? Breekt zijn geest van de zware verantwoordelijkheid om te weten dat de opkomst en ondergang van een natie van hem afhangt? Er is geen manier om het te weten, en het meest hartverscheurende van dit alles is getuige te zijn van de impact van zijn toestand op zijn huwelijk.

In deze miniserie krijgen we ook de jongere zelven van Lady Danbury (Arsema Thomas) en Violet Bridgerton (Connie Jenkins-Greig) te zien. Het stoort me wel dat Violet hierin zit, aangezien ze nog niet geboren zou moeten zijn. Maar ik denk dat aangezien Queen Charlotte: A Bridgerton Story nogal wat overgaat naar de huidige Bridgerton-tijden en interacties tussen de drie vrouwen, daarom vonden ze dat ze haar erbij moesten betrekken. De verhaallijn van Lady Danbury is absoluut tragisch. Haar man is een veel oudere man, met niets verlossends aan hem. Seks met hem is een huwelijksplicht, iets wat ze moet doorstaan, en deze scènes zijn gewoon pijnlijk voor de kijker om er kennis van te nemen. Hij ziet haar humor, haar slimheid niet, alleen maar een mooi sieraad aan zijn arm, terwijl zij in feite degene is die verantwoordelijk is voor hun sociale opkomst en succes.Het helpt ons haar karakter een beetje beter te begrijpen, en waarom ze het huwelijk meer als een verplichting en plicht beschouwt dan met enige romantische neigingen. Het herinnert ons eraan dat wat de familie Bridgerton gelukkig genoeg heeft, niet iets is dat voor iedereen geldt. Violet had het geluk om uit liefde te kunnen trouwen, en omdat ze dat heeft ervaren, verlangt ze ook naar liefdesmatches voor al haar kinderen. En soms, zelfs als twee mensen erin slagen om liefde bij elkaar te vinden in een gearrangeerd huwelijk, zoals Charlotte en George, is het niet allemaal zonneschijn en rozengeur en maneschijn.

Seizoen 1 en 2 van Bridgerton waren een daverend succes, en ik ben blij te kunnen zeggen dat Queen Charlotte: A Bridgerton Story dat momentum niet doorbreekt. Laten we hopen dat het liefdesverhaal van Penelope en Colin de liefdestrein op gang houdt, want ik kan gewoon geen genoeg krijgen van Bridgerton.