Het engelse meisje zo blond


Het engelse meisje zo blond zo jong zo heet
Wie wil met me trouwen...
Jammer dat ik niet met haar getrouwd ben..
Ik zou blij geweest zijn
Maar hoe weet ik of ik gelukkig zou zijn geweest?
Hoe weet ik iets over wat het zou zijn geweest
Wat zou zijn geweest, wat nooit was?
Vandaag heb ik spijt dat ik niet met haar getrouwd ben,
Maar voordat ik zelfs spijt heb dat ik met haar getrouwd ben.
En dus is het allemaal spijt,
En spijt is pure abstractie.
Het geeft een bepaald soort ongemak
Maar het geeft ook een bepaalde droom...
Ja, dat meisje was een kans voor mijn ziel.
Vandaag is spijt ver weg van mijn ziel.
Heilige God! Wat een complicatie om niet te trouwen met een Engelse vrouw die al
je moet me vergeten zijn!...
Maar als je me niet vergeten was?
Als (omdat er dat is) het me er nog steeds aan herinnert en constant is
Sorry dat ik mezelf lelijk noem, want lelijke mensen worden ook geliefd
En soms door vrouwen! )
Als je me niet vergeten bent, herinner je me nog.
Dit is echt weer een soort spijt.
En om iemand te laten lijden is niet te vergeten.
Maar dit is tenslotte ijdelheid giswerk.
Nou misschien herinnert ze zich mij, met het vierde kind in haar armen,
Zit op de Daily Mirror prinses Maria te kijken.
Tenminste beter om zo te denken.
Het is een Brits schilderij van een huis in de voorstad,
Het is een mooi intiem blond landschap,
En spijt zijn schaduwen...
In ieder geval als dat zo is ben ik wel een beetje jaloers.
Het vierde kind van de ander, The Daily Mirror bij het andere huis.
Wat het had kunnen zijn...
Ja, altijd het abstracte, het onmogelijke, het onwerkelijke maar slecht —
Wat het had kunnen zijn.
Ze eten jam als ontbijt in Engeland...
Ik neem wraak op alle Engelse bourgeoisie omdat ik een Portugese idioot ben.
Aww maar kan het nog steeds zien
Je ziet er echt zo oprecht als blauw uit
De look als een ander kind vind ik...
En het is niet met zoutgrappen uit het vers dat ik je verwijder uit de afbeelding
Dat je in mijn hart hebt;
Ik vermom jou niet mijn enige liefde en ik wil niks van het leven.
*
29 - 6 – 1930
Alvaro de Campos
In Poƫzie, Assyrisch & Alvim, ed. Teresa Rita Lopez, 2002
Foto: Jose Royo

 

Reacties

Populaire posts van deze blog

Open brief aan mijn oudste dochter...

Vraag me niet hoe ik altijd lach

LIVE - Sergey Lazarev - You Are The Only One (Russia) at the Grand Final