Bomen Boodschap

 Je lijf heeft rust nodig. Jij hebt rust nodig. We gaan door zo'n snelkookpan van verandering heen en je zakt in een rap tempo door allerlei laagjes waarin niets meer hetzelfde lijkt omdat je ziet. Je ziet het allemaal zoveel helderder, lijkt het wel. Niets blijft meer onduidelijk, lief mens. Zaken komen aan het licht. Dingen worden helder. De sluiers verdwijnen en de waarheid komt zichtbaar in beeld. En dat geldt voor alles in het leven, zowel van binnen als van buiten. Dat geeft ruimte, maar tegelijkertijd voel je ook dat je echt je tijd nodig hebt om de dingen te laten landen, om te voelen welke richting je op zou willen. Dat je het anders wilt en dat je het jezelf ook gunt, dat is duidelijk. Maar de vraag is alleen: hoe?

We zijn zo gewend om hard te werken, om direct met onszelf aan de slag te gaan. Maar je leeft nu in een periode waarin je mag inzien dat alles wat je hebt te doen, simpelweg de leiding nemen is. Je hoeft allang niet meer op een bepaalde manier met je om te laten gaan en je hoeft allang niet meer toe te staan hoe dingen gaan. Jij bepaalt dat je ermee stopt en wanneer je dat doet. Jij bepaalt dat jij jezelf bij de hand neemt om een andere keuze te maken. Maar dat mag op jouw tempo en met enorme zachtheid. Je komt niet goed tot je recht in een omgeving waar je altijd maar moet overleven, lief mens. Want daarin krijg je nooit de ruimte die je nodig hebt, omdat je altijd op je hoede moet zijn. En dat is eigenlijk niet hoe het leven bedoeld is, en dat is niet zoals jij je leven wil leven. Uiteindelijk gaat het om de relatie die jij hebt met jou. En wat jij voor jezelf kunt doen om het fijner te maken en gemakkelijker. In je hart weet je het. Je hebt het altijd geweten, maar nu is de ruimte daar dat het nog meer zichtbaar wordt. Blijf ernaar kijken, bij elke waarheid die je tegenkomt in jou, zodat je ruimte maakt voor zachtheid in jou en ruimte om uiteindelijk de keuzes te maken die je zoveel meer vrijheid gaan geven.

Reacties

Populaire posts van deze blog

Open brief aan mijn oudste dochter...

Ekster

Gone with the Wind (1939)

Vraag me niet hoe ik altijd lach

Kraai