Leopold I

 Leopold I, geboren 9 juni 1640 en overleden 5 mei 1705 was een centraal figuur in Europa van de 17e eeuw. Als Keizer van het Heilige Duitse Romeinse Rijk, koning van Hongarije, Bohemen, Kroatië en Slavonië en aartshertog van Oostenrijk werd zijn regering gekenmerkt door conflicten en consolidering van de macht op een steeds veranderend continent.

Zijn bestijging op de Keizerlijke troon in 1658 volgde de dood van zijn vader Fernando III, en kwam op een tijd dat Europa verwikkeld was in de complexiteit van dynastieke politiek en religieuze oorlogen. Leopold I erfde een rijk dat op het kruispunt stond van de expansionistische ambities van Frankrijk onder Lodewijk XIV en de constante bedreiging van het Ottomaanse Rijk in het

Tijdens zijn bewind stond Leopold I voor de taak om de invloed van Frankrijk tegen te gaan en Ottomaanse invallen af te weren. De Slag bij Wenen in 1683 was een keerpunt, waar christelijke coalitie, geleid door de Poolse koning Johannes III Sobieski en hertog Karel V van Lorena, de Turken versloeg, een gebeurtenis die niet alleen Wenen redde, maar ook het begin markeerde van de neergang van de ottomaanse

Leopold I speelde ook een cruciale rol in de hereniging van Hongarije. Na bijna 150 jaar verdeeldheid door de Ottomaanse invasie, slaagde hij erin de Turken te verdrijven en ratificeerde hij in 1699 de vrede van Karlowitz, wat een aanzienlijke uitbreiding van het grondgebied onder Habsburgse controle betekende.

Intern bevorderde Leopold I het Katholicisme maar toonde tolerantie tegenover het protestantisme, een standpunt dat de complexiteit van het regeren van een divers rijk in religieuze termen Daarnaast startte hij verschillende bestuurlijke hervormingen en toonde hij een bijzondere belangstelling voor cultuur, wat in zijn tijd heeft bijgedragen aan een bloei van kunst en wetenschappen.

Het privéleven van Leopold I was ook opmerkelijk. Hij trouwde drie keer en kreeg vele kinderen, waaronder Jozef I, die hem als keizer zou opvolgen. Hun huwelijken met Margarita Teresa van Spanje en daarna met Claudia Felicidad del Tirol en uiteindelijk met Leonor Magdalena van Palts-Newburg waren allianties die de positie van de Habsburgers in Europa versterkten.