Nip/Tuck seizoen 4

De sensationele verhaallijn van "The Carver" van vorig jaar zorgde voor een turboboost in de kijkcijfers, maar het liet ook een zure nasmaak achter voor veel fans van deze voorheen eersteklas serie, die van de rails leek te raken. Het is dus geruststellend om te zien dat het programma opnieuw gefocust en grotendeels weer op het goede spoor komt nu het zijn vierde seizoen opent, dat nieuwe kwellingen vindt om zijn centrale trio te plagen, evenals een overvloed aan opzichtige gaststerren in heerlijk perverse rollen.

Nu er geen seriële verminkingen meer in zicht zijn, is het partnerschap voor plastische chirurgie van McNamara/Troy weer actief, en Sean (Dylan Walsh) en Julia (Joely Richardson) hebben niet alleen hun huwelijk verzoend, maar wachten ook op de geboorte van een derde kind.

Maar in de noirish, tot nadenken stemmende kijk van de maker van de serie Ryan Murphy op de prijs van schoonheid en het vaak pijnlijke streven, is niets wat het lijkt en blijft niemand lang gelukkig. Julia ontdekt dat er een complicatie is met haar zwangerschap, waardoor haar pas herstelde relatie met Sean mogelijk onder druk komt te staan. En Christian (Julian McMahon), de professionele partner van Sean's damesman, wordt door een therapeut (Brooke Shields) uitgedaagd om zijn onvermogen om emotioneel dicht bij vrouwen te komen te confronteren - en of zijn enige succesvolle relatie, met Sean, de schuld kan zijn.

Ondertussen komt Hagman in beeld als een rijke patiënt met plannen om het bedrijf te kopen, getrouwd met een veel jongere vrouw, Michelle (Sanaa Lathan), die niet verrassend de aandacht van Christian trekt. Eindelijk vindt zoon Matt (John Hensley) troost voor zijn gekwelde ziel - via, vrij brutaal, Scientology.

Andere gasten in de eerste drie afleveringen zijn een perfect gecaste Kathleen Turner als een vrouw die een stembandoperatie wil, Richard Chamberlain als een rijke verzamelaar van jonge mannen, Jacqueline Bisset als een schimmige figuur uit Michelle's verleden en Peter Dinklage als een potentiële oppas.

Zoals altijd slaagt de serie erin om de schoonheid van het oppervlak te verheerlijken en tegelijkertijd de obsessie van de samenleving daarmee aan een harde blik te onderwerpen, waarbij de vreemde gevallen die binnenstromen als een spiegel voor de Sean-Julia-christelijke driehoek omhoog worden gehouden. De dialoog blijft ook bijtend, zoals Christian's lijn naar een operatie-zoekende affaire, "Geen pro bono voor het uitbenen van een pro."

Toch neemt de show ook risico's, en niet altijd met succes. In de première omvat dat ook het injecteren van meer openlijke vragen over homo-erotiek in de relatie tussen Sean en Christian - het verhogen van de enigszins vermoeide canard, onlangs geuit door niemand minder dan Ann Coulter tegen Bill Clinton, dat rokkenjagen een signaal kan zijn voor onderdrukte homoseksuele gevoelens. Eerlijk gezegd, kunnen varkensachtige mannen niet nog steeds iets als hun eigendom claimen?Desalniettemin blijft de cast een van de beste tv's, en de première lijkt een stilzwijgende erkenning van de noodzaak van een make-over om dit FX-drama te herstellen naar het verheven niveau dat het voorheen innam. Aan de andere kant blijven kwalitatieve beoordelingen, zoals schoonheid, in het oog van de toeschouwer.